Törnetraskmeer

Na een ontspannen dagje warmen we nu de voeten en vingers weer op met een slaapmutsje in de bar.

Om het lijstje van typische lapland activiteiten compleet te maken zijn we vanochtend gaan ijsvissen.
Dik aangekleed namen we in een aanhanger plaats achter de sneeuwscooter om naar het grote meer te gaan. We rijden het dorpje uit en zien vlak bij het meer 2 elanden lopen. Die sjokken hier gewoon aan de rand van het dorp rond.

Een stukje uit de kant van het meer nemen we plaats op het dikke ijs en beginnen ieder een gat te boren tot het water boven het ijs uit klotst. Met een piepklein hengeltje nemen we plaats op een krukje. En dan maar afwachten.

Omring door het enorme meer met daaromheen een rand van bergen is het sowieso al genieten van de omgeving. De zon schijnt nu al iets langer en staat iets hoger waardoor de toppen van de bergen mooi verlicht worden met een rozige gloed.

Sneller dan verwacht hangt er een vis aan de haak. Benieuwd naar wat het is staren we naar het kleine zwarte gat en halen de hengel langzaam op.
Het is een unieke vangst. We hebben de twijfelachtige eer de kleinste vis van het meer te vangen.
Maar na zo'n korte tijd is dit vast het begin en komt zijn grote broer nog wel.
We kletsen gezellig met de gids, warmen ons tussendoor op in een houten hutje op de kant, drinken weer warme bessensap en luisteren naar de vreemde geluiden van het ijs onder ons. Door de constante beweging klinkt het alsof iemand onder water op een drum slaat. Maar de gids verzekerd ons dat het ijs echt wel sterk genoeg is en wij veilig zitten.
De zon zakt inmiddels alweer weg en zorgt voor roze kleuren tussen de bergen in, maar nog steeds geen vis.
Het blijft bij die ene mini vangst. Zelfs te klein om op het vuur te roosteren.
Evengoed een leuke ervaring en we hebben ons best vermaakt zo kletsend en starend naar het zwarte gat in het ijs.

's avonds stond aanvankelijk een tocht per stoeltjeslift naar het aurora skystation boven op de berg geplant, ware het niet dat de toch al stokoude stoeltjeslift stuk is. Liever van te voren dan op het moment dat wij er in zouden hangen.
Aangezien de voorspellingen voor het noorderlicht vandaag goed zijn gaan we na het avondeten eerst zelf op pad. We lopen een stukje naar een donker plekje en doen wat proefshots met de camera. Maar helaas is het erg mistig en dus niets te zien.

Later die avonds gaan we met een gids op pad. Eerst krijgen we een korte uitleg over het noorderlicht, maar eigenlijk vertelt hij ons inmiddels niets nieuws. Dan maken we een wandeling naar het meer. Die zelfde wandeling hadden we 's middags zelf al gemaakt, dus daar hadden we eigenlijk ook geen gids voor nodig.
Hoewel het noorderlicht nu recht boven ons zou moeten hangen, en het bij het meer een geweldige plek zou zijn om er foto's van te maken, zit er nog steeds een dikke laag mist tussen.

Er wordt gezegd dat dit een van de beste plekken is om dit natuurfenomeen te aanschouwen en het vrije uitzicht over het meer een prachtige fotoshoot kan opleveren, blijft het de natuur en moet je een beetje mazzel hebben en dat hebben we vandaag niet. Gelukkig hebben we die mazzel eerder deze week wel gehad. Zelfs meerdere keren.

We wandelen in het donker terug tussen de kale bomen waarvan de takken onringd zijn door ijskristallen. Stuk voor stuk kunstzinnige vormen. Door al dat wit wat zelfs het kleinste beetje licht weerkaatst heb je eigenlijk geen lampje nodig.
De temperatuur is wel weer flink gedaald en dus is het fijn om na de wandeling en het stilstaan op het ijs weer even bij te kunnen komen in alweer een hut met kampvuur, maar nu eens geen bessensap maar warme chocomelk.

Helaas is het bijna tijd om dit prachtige winter wonderland achter te laten. De hele dikke kleren hebben we de rest van de trip niet meer nodig. Nu we juist gewend zijn aan de kou vinden we het wel een beetje jammer. In zo'n witte wereld ziet alles er zachter, mooier, schoner en rustiger uit.
Morgenvroeg vliegen we van Kiruna naar Stockholm waar we dan ook nog een nachtje blijven, maar dat is al een hele andere wereld dan hier en lang niet zo koud.

Na alle warme bestemmingen is dit ons toch ook wel goed bevallen. Het is de pure schoonheid van de natuur en de elementen. Het smaakt naar meer. Stiekem hebben we alweer nieuwe bestemmingen in gedachten.
Maar eerst op naar Stockholm.