Naar de bewoonde wereld
Blijf op de hoogte en volg Richard&Natascha
19 November 2012 | Namibië, Lüderitz
Van de rotspartijen in de Fish River Canon trokken we richting de kust. De opvallendste uitspraken onderweg: He, een auto! He, een fietser (die is gek)!, He, water! En de bordjes langs de weg waarschuwden ons voor allerlei overstekende beesten.
Het is echt een geweldig gezicht als een rijtje springbokken voor je neus de weg over rennen.
Dichter bij de kust werden we door bordjes al gewaarschuwd voor 'WIND'. En 'ZAND'! Die bordjes kunnen ze overal wel zetten! Het laatste stuk waanden we ons op de maan. Hele aparte grove donkere grond en rotsen. Dan verwacht je nog niet dat daarna een stadje aan de kust ligt. Nou moet je je geen mooie badplaats met strand voorstellen, maar een oud Duits, fris en heel winderig plaatsje met een haven en gekleurde huisjes, wat hoogbouw, industrie en kale stukken grond.
Even wat anders in de koelte en met aardig wat mensen om ons heen.
Een kort bezoekje aan het uitzichtpunt bij de vuurtoren van Diaz Point was nog even een spannende ervaring. Het waait daar zo ongelofelijk hard dat we moeite hadden om niet van de rots het water in te worden geblazen.
Om even aan al het zand en de wind te ontkomen verblijven we hier in een kamer van guesthouse Obelix. Toen we de eigenaar zagen, verklaarde dat meteen de naam. Straks nog uitgebreid uit eten (want door de kapotte koelkast hadden we niet meer dan brood, pasta en groente) en dan een nachtje in een gewoon bed.
Het is echt een geweldig gezicht als een rijtje springbokken voor je neus de weg over rennen.
Dichter bij de kust werden we door bordjes al gewaarschuwd voor 'WIND'. En 'ZAND'! Die bordjes kunnen ze overal wel zetten! Het laatste stuk waanden we ons op de maan. Hele aparte grove donkere grond en rotsen. Dan verwacht je nog niet dat daarna een stadje aan de kust ligt. Nou moet je je geen mooie badplaats met strand voorstellen, maar een oud Duits, fris en heel winderig plaatsje met een haven en gekleurde huisjes, wat hoogbouw, industrie en kale stukken grond.
Even wat anders in de koelte en met aardig wat mensen om ons heen.
Een kort bezoekje aan het uitzichtpunt bij de vuurtoren van Diaz Point was nog even een spannende ervaring. Het waait daar zo ongelofelijk hard dat we moeite hadden om niet van de rots het water in te worden geblazen.
Om even aan al het zand en de wind te ontkomen verblijven we hier in een kamer van guesthouse Obelix. Toen we de eigenaar zagen, verklaarde dat meteen de naam. Straks nog uitgebreid uit eten (want door de kapotte koelkast hadden we niet meer dan brood, pasta en groente) en dan een nachtje in een gewoon bed.
-
19 November 2012 - 18:33
Rob En Ango:
Hoi avonturiers, ondanks ontberingen v.w.b. matig eten door een kapotte koelkast beleven jullie toch een geweldig avontuur. Een beetje back to basic. (is ook goed voor de lijn!). Leuk om ook daar collega's te ontmoeten en te horen dat zij dezelfde problemen hebben. Goede reis naar de volgende stop. xxxx Rob en Ango -
19 November 2012 - 21:17
Annie Noordhout:
hoi lieverds,leuk die verslagen we lezen ze elk dag hebben ook foto`s gezien op faceboek naar dat de ijskast stuk is mischien lukt het nog hem te maken,maar nu zijn jullie even in de bewoonde wereld en slapen jullie vanacht in een bed maar ga eerst maar even lekker eten en morgen zien jullie wel verder.
liefs en knuffels,Ruan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
