Welcome to the island people

De vlucht met de A380 vloog geruisloos voorbij. Terwijl we op onze beelschermen mee konden kijken op de staart, onderzijde en cockpitcamera steeg het toestel vrijwel ongemerkt op van de Hollandse bodem en zagen we via de camera de huisjes en wegen onder ons steeds kleiner worden en baanden een weg door de dikke donkere wolkenlaag op weg naar de zon.
Naar onze mening ging het eigenlijk iets te soepel. Juist het opstijgen met loeiende motoren geeft ons zo'n kick.
Maar dat waren we snel vergeten toen we alweer diep in een filmpje waren verzonken. Zelfs het eten was voor de verandering erg goed en voor de sfeer in de kist is het plafond opgeleukt met een sterrenhemel van lichtjes. Na 2 filmpjes landen we op Dubai, waar we, nadat we zeer goedkope sigaretten hadden ingeslagen, in een kleiner toestel van Emirates doorvlogen naar Mahe, het hoofdeiland van de Seychellen.
Het enige nadeel blijft toch altijd het slaapcomfort in zo'n ding, waardoor we ietwat duf en stijf de eerste stappen op het eiland maakten.

Maar wat een heerlijke sfeer! Naast de warmte kwam ons een rust en vriendelijkheid tegemoet. Niks geen opdringerige mensen, iedereen is behulpzaam en heeft de tijd en naast wat drukte rond de spitsuren waan je je hier op een onderbevolkt eiland.

Een vriendelijke jongen stond ons op te wachten en bracht ons naar Devon Residence. Wat een verrasing. We dachten een hoekappartement te krijgen, maar dat bleek een hele bungalow. Geen directe buren en doordat het hoog op de berg en op palen is gebouwd hebben we waanzinnig uitzicht over de bomen naar de zee. Een woonkamer, keuken, enorme badkamer en een slaapkamer met vanaf het bed een geweldig uitzicht. Weer een prachtplek. Het enige nadeel is dat de weg er naar toe 50% stijl omhoog is. Maar na een tripje bergafwaards naar de winkel werd ons al snel door een local een lift omhoog aangeboden.

Tijd voor wat omgevingsverkenning. Bij het verlaten van onze bungalow nog even het alarm erop Blieb blieb en op naar de bushalte (niet meer dan een plek waarvan ze zeggen dat daar de bus stopt). Tussen de locals rijden we in een oude bus met een chauffeur die eigenlijk formule 1 racer had willen zijn naar Victoria.

Victoria is de hoofdstad maar een echte stad kan je het niet noemen met 1 rotonde, 1 kruising met verkeerslichten wat kantoren, winkeltjes en bedrijven. Ook hier een gemoedelijke sfeer van mensen die zich van A naar B verplaatsen zonder onnodige stress en bovendien is de stad opvallend schoon. We kuieren een beetje rond totdat we het hoofdburo(tje) van politie zien. Al snel zitten we in het kantoortje van een chef te kletsen over het politiewerk, de Seychellen en Holland. Zijn collega zoekt op internet wat plaatjes van Amsterdam op om een indruk te krijgen van onze afkomst.
En jawel, de eerste badge is binnen. Een mooi logo met de trots van het land: de schildpad en de coco de mer.
Chef Hendrik laat ons nog even weten dat we op Praslin zeker nog even bij de politie langs moeten gaan, dan regelt hij wel even dat we daar een mooie jungletocht kunnen maken. In the pocket ;)

Moe en gaar pakken we de bus terug en eten een hapje in een mooi restaurant vlak bij onze bungalow. En dan nog de avondwandeling de berg op. Dit keer helaas geen auto te bekennen, dus ploegen we omhoog en verbruiken we onze laatste energie van deze lange dag.
Tijd voor een verfrissende douche en een goede nachtrust.
Nog even het huisalarm aan: Blieb blieb.