Unique La Dique

Nu we zitten te wachten op een verfrissend drankje is er mooi tijd om wat te schrijven. De eilanders kennen geen haast, maar waarom zouden ze. En wij kunnen best wennen aan die laid back way of life.

Vanochtend zijn we op ons gemakkie naar de pier gereden, autootje ingeleverd (nou ja, onafgesloten geparkeerd en de sleutel onder de automat gelegd) en wachten op de veerboot van 10:30. Aan de pier kwam een bootje met vers gevangen vis binnen dat onder diverse mannen werd verdeeld en ondertussen voerden wij de fortuinlijkere vissen die gretig om het brood vochten.

De ferry lag inmiddels klaar en drommen passagiers met bagage probeerden zo snel mogelijk plaats te nemen. Van binnen zag het er uit als een vliegtuig inclusief de stoelen. Alleen hier was ook een barretje waar je wat drinken kon kopen. De boot vertrok de open zee op wat gepaard ging met behoorlijk wat deinzing op de golven. Bij elke golf die we overging leek het alsof je een hoge drempel over ging, boven even stilhing en dan weer een duik naar beneden maakte waardoor we kriebels in de buik voelden. Elke hobbel hoorden we een hoog kreetje van een vrouw naast ons.

Na 15 minuutjes arriveerden we bij La Digue. De enkele taxi's die er op dit eiland zijn stonden al gewillig klaar, maar niet voor ons. Dat kleine stukje lopen we wel. Hoewel het stuk naar onze accommodatie Ylang Ylang in de hitte best vermoeiend was.
We worden in het Engels welkom geheten door de vriendelijke Stephanie en haar Frans en Duits sprekende vader met een sapje en een tros bananen uit de tuin. Een schattig klein huisje in een tuin vol bloemen en waaierpalmen is voor ons. Een bed, badkamertje en keukentje. Meer hebben we niet nodig.

Op dit kleine eiland word vooral veel gefiets. Er rijden ook ossenwagens, maar met de fiets ben je sneller. Dus regelen wij ook 2 fietsen. 2 mountainbikes met boodschappenmandje achterop, waar er hier zovelen van rondrijden, en maken het eerste ritje om dit eiland te ontdekken.
We vinden een internetshop dicht bij, erg handig en kopen in een ander zaakje een onderwatercamera. Die wilden we toch wel graag hebben met al dat moois hier.
De bewoners zijn ontzettend relaxt en heel vriendelijk en al snel herkennen we wat mensen op dit kleine eiland.
Zoals veel vrouwen thuis met een handtas lopen, zo zien we hier de een na de andere man voorbij komen met een grote vis zoals Barracuda, octopus of een hele bos vis aan een touwtje in zijn hand.

Een rondje over de kustweg geeft het idee van een lange boulevard met rechts en links restaurantjes en kleinschalige guesthouses terwijl toeristen en locals op en neer lopen en fietsen.
We zien de eerste strandjes die inderdaad schitterend zijn. Spierwit zand en grote rotsen met typische plooien in de lengte alsof er een laken over gedrapeerd is. Dit decor vraagt om een fotoshoot.
Op een van de strandjes leggen we de handoeken uit en geven ons over aan het luie eilandleven.
We gaan ons hier nog wel vermaken :)

Inmiddels heb ik nu dus weer wat verslagen en foto's kunnen plaatsen, maar op de camera staan er natuurlijk nog veeel meer ;)