The real American deal

Het is alweer onze laatste dag in Sedona. Doordat we alleen in Arizona rondreizen hebben we meer tijd om dingen te zien waar we anders geen tijd voor zouden hebben. Maar we komen er al snel achter dat 4 dagen ook nog veel te kort is voor deze mooie omgeving.

Om de aangegeten calorieën te verbranden beginnen we de ochtend met een pittige hike. Het is een mooi kronkelpad tussen de bloeiende cactussen en met uitzicht op de bergen rondom, richting de Red Rocks en steeds verder omhoog. Terwijl het pad steeds stijler wordt doet de zon aardig zijn best om het nog pittiger te maken. Aan het eind van de route ligt Devil's Bridge. Een door de natuur gevormde boog van berg naar berg met daaronder een duizelingwekkende diepte en een oneindig uitzicht. Voor mensen met hoogtevrees (zoals sommigen onder ons) een behoorlijke uitdaging. Zeker met de gedachte dat er wel eens mensen naar beneden vallen. We wagen ons toch beide op het smalle middenstuk van de brug om wat foto's te schieten en klimmen daarna weer naar beneden om de tocht terug naar de auto te maken. Helling af is een stuk minder vermoeiend.

Daarna is het tijd voor onze terugkerende missie. Badges uitwisselen. Op het politiebureau van Sedona zijn ze erg makkelijk en binnen no time lopen we naar buiten met 2 badges van de Sedona Police Department.

Eind van de middag rijden we richting oosten naar Payson.
Rodeo time!
Maar eerst ook hier nog een bezoekje aan het politiebureau, want Payson is een plaatsje waar niet veel toeristen komen en ze hebben een hele mooie badge. Ondanks dat het al na sluitingstijd is komt officer Jimmy Davis een praatje met ons maken en regelt via een collega 4 mooie badges.

Dan gaan we naar de Gary Hardt Memorial Rodeo. Compleet met blouse, jeand, laarzen en hoed mengen we ons tussen het lokale publiek en misstaan totaal niet. Struinend langs de eetkraampjes krijgt Richard van een oude cowboy zelfs een compliment over zijn hoed.
De start van de show wordt aangekondigd en wij zoeken een mooi plekje op de tribune rond de openlucht rodeo arena. Het publiek gaat staan, legt de cowboyhoed op de borst en luisterd ademloos naar het volkslied.

Dan stormen de eerste paarden de arena binnen. De verschillende Missen racen in hun mooiste glitter westernoutfit in volle rengalop in het rond. Wat gaat dat hard!
Ondertussen staan achter de hekken de eerste cowboys klaar op een felle volbloed hengst. Als het hek openzwaait knallen paard en cowboy met een explosie de arena in en stuiteren enkele seconden in het rond totdat de cowboy in het zand hapt. Vele cowboys volgen hetzelfde lot. Het publiek juigt, oeht en aaaht enthousiast mee.
De show vervolgt met kinderrodeo op schapen, wat voor de nodige hilariteit zorgt. Cow roping, waarbij de cowboy binnen enkele tellen de koe in z'n lasso vangt, op de rug legt en de poten bij elkaar moet binden en Barrelrace waar de paarden op top snelheid en schuin door de bocht om de tonnen draaien. Waanzinnig spectaculair!
Ondertussen raken we aan de praat met 2 locals. De indianen Jesse en Manny van de Cherokee stam. We krijgen de nodige uitleg over de rodeo en puntentelling en vermaken ons prima met hun. Manny is zelf bullrider geweest en wanneer het eind van de show in zicht komt zit hij dan ook op het puntje van de bank. Het 'koningsnummer' van de rodeo is Bull Riding. Het hek wordt open getrokken en de wilde stier dendert de arena in. Met explosieve sprongen doet hij zijn best om zijn ongewenste last van zijn rug te werpen. En dat lukt al snel. De ene na de andere cowboy doet een onverwoede poging, maar beland al na enkele meters in het zand. Waarna de rodeo clowns hun leven wagen om de woeste stier af te leiden en terug te drijven.
Wat een spektakel en waanzinnig om dit tussen de locals mee te maken.

De show is ten einde en wij nemen hartelijk afscheid van Jesse en Manny.
Maar op de parkeerplaats wacht ons een ontmoeting met nog twee mooie mensen. 2 Oude mannetjes staan onze auto te bewonderen. De een is een echte boeren cowboy die met zijn 1,50 en grijze baard wat weg had van Paulus de boskabouter en de ander een red neck die met zijn vervallen gebit, snor en smoezelige uiterlijk zo uit een oude westernfilm leek weggelopen. Geweldige mannetjes.

We beginnen aan de lange rit terug over de donkere, bochtige bergweggetjes. De rit gaat vlot totdat we de snelweg op willen draaien. Ineens zien we blauw-rode flitsen in de achteruitkijkspiegel. Pull over!
Vanuit de verblindende verlichting van de koplampen van de patrouille auto doemt Mister Officer himself op. 'Good evening miss, I pulled you over because of speeding' O, oh...
Toch krijgt dit weer een leuke wending. Nadat de officer de papieren heeft gecontroleerd en wij tussen neus en lippen door een opmerking maken over ons beroep, staan we uiteindelijk op de vluchtstrook met achter ons maar liefst 3 patrouille wagens een amicaal praatje te maken met de 3 Arizona Marshalls.
Een complimentje over hun mooie badge zorgt er voor dat 1 van hen zijn visitekaartje geeft en belooft een Marshall badge met ons te ruilen.
Na nog een kleine waarschuwing over de snelheid wensen ze ons een fijne vakantie toe.
Weer een mazzeltje!