De vogel is gevlogen

Daar zitten we dan 's ochtends bij het ontbijt in afwachting van.. Volgens de berichten zouden we om 12 uur naar het vliegveld gebracht worden en gaat de vlucht rond half 3. Maar eerst zien, dan geloven.

Ondertussen bekijken we voor de zoveelste keer de andere toeristen waar we noodgedwongen al een paar dagen mee samen zijn. Bij gebrek aan beestjes zijn we uit meligheid hen maar gaan bestuderen.
Zo zijn er 2 groepjes vogelaars. Aparte lui. Doen geen stap zonder hun verrekijker bij zich en lijken uitsluitend interesse in vogels te hebben. En dan alleen de soort die ze nog niet gezien hebben.
Als we ze tijdens het eten bekijken hebben ze het ook alleen maar over vogels, bekijken foto's en bladeren door boekjes. Ze lijken weinig lol te hebben of oog voor de overige pracht van de natuur.
De clubjes onderling wisselen ervaringen en foto's uit, maar tegen ons zeggen ze geen woord.
En als ultieme afsluiter van de dag komt een stapel lijsten erbij en worden de vogelssoorten afgevinkt die gezien zijn. Of zelfs alleen gehoord, maar niet gezien. Dat schijnt ook te tellen. Iets te geobsedeerd volgens ons.

1 van een groep Zweedse vogelaars hebben we T-Rex genoemt. Met een vreemd lomp postuur en te korte armen in verhouding tot zijn lichaam is het net de gelijknamige dino.
Overal gaat hij met zijn camera met enorme telelens. Volgens ons houdt hij al van kinds af aan de camera krampachtig voor zijn neus en zijn daardoor zijn armen nooit verder gegroeit.

Gisterenavond werden we zowaar meegevraagd door het andere vogelclubje. Ze hadden een zeldzame Madagascar huppeldepup, zoals ze allemaal heten, gehoord.
OK dan, wij mee. Net buiten het hotel struinen we door een donker veld richting het geluid van de vogel. De vogelaar probeerd hem te lokken door de lokroep op een apparaatje af te spelen, maar dit maakt geen indruk op de vogel.
Uiteindelijk vliegt het beestje op uit de boom en verdwijnt in de donkere verte. Meer dan een zwarte veeg in de lucht zagen we niet. Maar voor de vogelaar was het uniek. Wanneer we later in een boek zien hoe de vogel eruitziet blijkt het helemaal geen mooi tropisch gekleurd exemplaar, maar een ordinair bruin beestje.
Maar toch nog een beestje gespot in dit saaie gehucht.

Tijd om deze plek achter ons te laten.
En jawel! De vlucht gaat. Op een schoolbord in de open ienimini aankomst cq vertrekhal wordt met krijt de vertrektijd ingevuld. Terwijl de klaar-over mannetjes de overstekende mensen en dieren op de startbaan tegen houden, gaan wij de lucht in.

Wat zijn we blij om weer in Tana te zijn.
Hoewel we hier meteen in de file stonden, mensen opdringerig bedelen en waren aanbieden en de lucht mistig is en vies ruikt doordat er net buiten de stad alweer hele stukken bos worden platgebrandt voor houtskool en daarna landbouw grond. Binnenkort is er niets meer over.

Onze vaste chauffeur brengt ons naar het hotel in Tana waar we hiervoor ook zaten. In een ruime luxe kamer kunnen we even opfrissen na de jungle en het gare hotel. Helaas was het te laat om vandaag nog naar het oosten te vertrekken. Dus morgen vroeg op pad en dan alsnog het programma naar Andasibe en de natuurparken in plaats van in 2 dagen, nu alles in 1 dag.