Something old, something new

Een dag van veranderingen en een dag van herkenningen.
We zien Vancouver Island achter ons verdwijnen terwijl we in het zonnetje op het bovendek van de ferry van het uitzicht genieten. Het is in principe noodzakelijk vervoer, maar zo'n ferry tocht is ook meteen een leuke boottocht zonder extra veel geld voor een excursie. Terwijl we net even binnen bij het restaurant wat eten, roept de kapitein om dat er een humpback whale naast de boot zwemt. We zien inderdaad nog net zijn spuitfontijntje uit het water komen.
Wanneer we even later weer boven op het dek zijn zien we ineens helemaal niets. We varen door de dikke mist wat een heel vreemd gevoel geeft nu we echt geen hand voor ogen zien. De misthoorn van de ferry toeterd constant met een oorverdovend geluid.
Na de mistbank zien we het vaste land al opdoemen. Terwijl de zon schijnt aan de strak blauwe hemel hangt er een vreemde sluier van laaghangende bewolking aan de voet van de wolkenkrabbers van Vancouver. Een heel bijzonder plaatje.

We rijden de weg naar het vliegveld zoals we die aan het begin van de reis in tegengestelde richting reden maar nu maken we nog een ommetje door het Stanley Park in Vancouver. Vanaf de drukke snelweg rijden we ineens weer midden in het groen. Dit is een mooi, groot, rustig stadspark waar het Vondelpark niets bij is. De zonnestralen door de al deels geel en rood verkleurde bladeren zijn schitterend. De skyline van wolkenkrabbers lijkt wel een modern kunstwerk wat zo uit het water rond het groene park uitsteekt.
Normaal houden wij niet zo van steden en hoge gebouwen. De meeste steden zijn druk, vies en vol herrie van verkeer en mensen. Vancouver bevalt ons wel, het heeft op de een of andere manier meer rust en ruimte en de wolkenkrabbers met glimmende ramen lijken goed te passen in de straten met veel groen.

Na het inleveren van onze auto, waar we heel tevreden mee waren, stonden we weer op het vliegveld. Hier stonden we 12 dagen geleden ook met alle bagage. Maar gelukkig zijn we hier niet voor de terugvlucht, we gaan door!

We maken nog een kort ritje met de skytrain, een onbemande metro, om dan opgehaald te worden door het camperbedrijf.
Helaas konden we de camper pas na 4 uur krijgen dus dat betekent dat we niet ver kunnen komen vandaag.
Na de nodige uitleg draaien we dan uiteindelijk pas om 6 uur met ons campertje de weg op. Nou laat dat -tje maar weg. We hadden de voorkeur gegeven voor een klein model, maar hebben een complete vrachtwagen met uitschuifbare woonkamer.

Het is even wennen om met zo'n bakbeest te rijden en dan moeten we ook nog heel Vancouver door tijdens de spits. Door de verkeersdrukte wordt het nog spannend of we wel op tijd bij een camping komen en dan moet er ook nog plek zijn.
Wanneer we weer dezelfde route richting de ferry haven rijden, waar we vanochtend vandaan kwamen is de zon al aan het zakken.
Nu nemen we de snelweg richting Whistler over een bergweg langs het water. De ondergaande zon kleurt geel en oranje achter de zwarte bergen met op de voorgrond het zilverblauwe glanzende water. Een prachtig uitzicht, maar echt relaxt rijden is het niet onder tijdsdruk. En we moeten ook nog eten.
Eindelijk bij Squamish vinden we in het inmiddels donkere stadje een Wallmart waar we snel de hoogstnodige dingen kopen. Niet veel verder is de campground die we gelukkig ook nog konden vinden in het donker.
De receptie is al gesloten, maar er hangt een briefje dat je zelf een vrije plek kunt uitkiezen.
We sturen het bakbeest een van de eerste plekken in en dan kunnen we gaan settelen.
Alle spullen een plekje geven, een hapje eten en verder wennen aan ons huis voor de komende 2,5 week.