Op de camping bij Ome Ko

Toen we wakker waren was het al geruime tijd licht en konden we zien waar we nu eigenlijk terecht waren gekomen. De campsite was niet heel bijzonder maar het uitzicht op de bergen met gletchertoppen wel. Dat beloofde wat voor de komende rit.

Inmiddels wat meer gewend aan de camper gingen we op pad. Omringd door enorme bergen volgden we de highway richting Whistler. Regelmatig waren we onder de indruk van de rotswanden, meren en bergketens waar we langs kwamen. De zon en schaduw spelen met de bomen en berghellingen waardoor alles een nog mooier contrast krijgt. En de herfstkleuren fleuren de boel nog extra op.
We maken een aantal tussenstops bij uitzichtpunten, meren en watervallen waar we een nog beter beeld krijgen van deze prachtige natuur.

Wanneer we na een korte wandeling naar een waterval tussen de bomen door terugwandelen horen we een donderend geraas. Ineens kruist een lange goederentrein, zoals je ze ook alleen in noord-amerika ziet zo lang, ons pad. Dit verwachtten we niet in dit rustige bos.
We zien in deze streek de duidelijke sporen van vulkaanuitbarstingen in de diverse lagen gesteente die ieder voor zich bijzondere vormen en kleuren hebben.

Aangezien we er toch langs komen brengen we een bezoekje aan de bekende olympische wintersportplaats Whistler. Een luxe ski resort vol grote chalets en winkels van de bekende duurdere merken waar dames met hippe kleren op hoge hakken tussen paraderen. Op de omliggende bergen zijn aan de boomloze stroken de pistes te herkennen. In het dorp vind je skirekken en veel op wintersport gerichte zaakjes.
Wij lopen er in het warme zonnetje en hebben als enige associatie met kou maar een ijsje gehaald.
De mooie gebouwen die eruitzien alsof ze splinternieuw zijn en hippe tentjes die er alles aan doen om nog hippere klanten te trekken geven ons een beetje een Disneyland idee. Iets te gemaakt allemaal.

We rijden al gauw weer door om weer van de mooie omgeving te genieten en een authentieker Canada te zien.
Ergens hadden we gelezen over een kleine campground aan een meer bij Pemberton, dat leek ons wel wat. We konden alleen nergens meer in de verschillende campinggidsen vinden waar we het nou gelezen hadden. Wel hadden we een globale routebeschrijving. Na Pemberton lag het aan een zijweg langs het Lake Lillooet. Daar is maar 1 weg dus die nemen we. Het blijkt een Gravelroad waar we met ons bakbeest slechts stapvoets over kunnen rijden en waar geen eind aan lijkt te komen. Eigenlijk mogen we volgens het huurcontract niet op een gravelroad, maar dit leek ons wel een erg leuke plek en bovendien was er niet veel andere keus in de buurt. (Dus niet verder vertellen)
Wanneer we eindelijk bij een campsite uitkomen blijkt dat niet de juiste en veel te klein voor een RV. We rijden al hobbelend nog een stuk verder totdat we het bijna willen opgeven en omkeren. Een passerende automobilist weet ons te vertellen dat de Lillooet Lake Lodge en Camping iets verderop ligt. Dat is de juiste, dus besluiten we toch door te gaan.

Uiteindelijk vinden we een verborgen juweeltje. Het was dus zeker de moeite waard.
Wanneer we ons melden bij het huis van de eigenaar begint hij na een paar woorden ineens in het Nederlands. Jacob, oftewel Ome Ko, woont na wat omzwervingen sinds 30 jaar in Canada en heeft nu hier een geweldige kleine campsite met ook wat hutjes. Niet bepaald ingericht voor grote campers, maar met enig stuurwerk weten we hem achteruit het pad af te rijden en langs het water te zetten.
Klem aan het schitterende Lake Lillooet met daarachter de hoge bergen. Een droomlokatie. Het enige geluid is van de krekels en wanneer het donker is geworden zien we aan de pikzwarte hemel de melkweg met duizende sterren. De felste sterren weerkaatsen zelfs op het gladde wateroppervlak van het meer. Idyllisch!
Ome Ko komt even langs met zijn knuffelige hond en kat om een praatje te maken. Hij blijkt een gezellige prater met dezelfde ideeën, normen en waarden waardoor we in half Nederlands, half Engels in een goed gesprek belandden. Laat in de avond vertrekt hij pas weer naar zijn huis. Wij begrijpen heel goed dat hij dit prachtige, verborgen plekje heeft opgezocht. Dit soort plekken zorgen ervoor dat je echt geniet van het leven.