Van zee tot aan Groningen

Om de zonsopkomst boven het water mee te maken hebben we afgesproken om kwart over 6 op te staan. En dan zal je net zien dat je die nacht niet goed slaapt. Het geluid van het kabbelende water is heerlijk, maar met als gevolg dat je 's nachts naar de wc moet. En ook de wind die door de kamers met half open muren waait lijkt eerst wel lekker, maar wordt op de duur vervelend.
Maar ok, met kleine oogjes zitten we er klaar voor. En gelukkig is er ook al koffie gezet. Langzaam verschijnt de rode bol boven het water... Om dan achter de laaghangende wolken te verdwijnen en alleen nog wat lichte stralen te laten zien. Maar evengoed een mooi moment en een goede manier om langzaam wakker te worden. Nog even schommelen in de hangmat en dan ontbijten.

Later varen we weer over het ondiepe meer tussen de eilandjes en bomen door en genieten weer van alle vogels. We steken helemaal door totdat we bij de Atlantische Oceaan uitkomen. Hier geen blauwe zee met witte stranden, maar moeras met modder vlaktes.

En die modder is de reden dat we hier zijn. Eerst ploegen we ons een weg door de glibberige blubber waarbij we soms al tot de knieën wegzakken en nog een beetje moeilijk doen over de viezigheid. Maar even later laten we ons in de dikke grijze glibberige modder vallen om er uitgebreid in te rollen. In menig beautycentre betaal je voor zo'n modderbad dat een oppeppend masker is voor je huid. Hier is het gratis. En modder in overvloed. Wel is het uitkijken voor de krabbetjes die leven in deze blubber. Maar hoe verder van de kant, hoe minder beestjes.
We zitten van top tot teen onder. Nadat we het in de zon hebben laten drogen spoelen we ons af in het zanderige water. Maar echt schoon worden we niet. Dat is van latere zorg.

Met de modder nog in de haren, oren en op nog meer plekken varen we weer terug om ons bij de lodge te douchen met het zoute, groene water wat in een slap straaltje uit de leiding komt. Daar fris je ook niet echt van op. Daarna hebben we nog wat tijd om te luieren en lunchen en moeten dan alweer weg. We verlaten het meer, trekken de boot weer over de sleephelling naar de andere kant om via de rivier weer aan land te komen bij Nickerie.

De volgende bestemming ligt weer op de route terug naar Paramaribo, maar iets korter rijden. Door het Hollands aandoende landschap met landbouw, veeteelt en traktoren komen we aan bij het toepasselijke plaatsje Groningen.
Ook dit is ontstaan door Nederlandse boeren die hier heen zijn gekomen en het hebben vernoemd naar de plaats waar ze vandaan kwamen.

Maar behalve de landelijke omgeving en de rust heeft het niets van het Nederlandse Groningen. Bij ons appartement in de stijl van een oud plantage gebouw is een tuin vol tropische planten, vliegen kolibries en grietjebies (geel zwarte vogeltjes), horen we brulapen in de verte en bij het donker worden start het concert van krekels en kikkers weer op. Die hebben we afgelopen nacht op het water niet gehoord en eigenlijk wel gemist, misschien konden we daardoor niet zo goed slapen.
Om het Groningen in Suriname nog verwarrender te maken heten deze appartementen Bloemendaal. Nou zitten we wel dicht bij de kust dus dat klopt dan weer wel. Maar hier geen strandtenten, alleen een Chinese winkel en een toko met Javaans eten.
Anoeska heeft ons hier hartelijk ontvangen en maakte ons duidelijk dat we ons hier lekker thuis moeten voelen.
Als enige gasten, een zwembad voor de deur en een koelkast vol lekkere dingen voor het ontbijt gaat dat wel lukken. En ook erg fijn... Een goede douche waar we alle modder restanten kunnen afspoelen.