Budongo

Voor de avond valt maak ik nog even gebruik van het heerlijke bad. Met de ritsen en flappen van de tent open kijk ik zo vanuit het bad naar buiten en hoor de Nijlpaarden voor me in de rivier knorren. Om af te koelen van de warmte lig ik in koud water en waan mijzelf een nijlpaard die zich onderdompeld.
Daarna zijn we zo slaperig dat al vroeg in de avond de ogen dreigen dicht te vallen. Maar we houden vol en wachten op de komst van de nijlpaarden die het gras op zullen gaan. Stilletjes zittend op de veranda horen we al wat geplons. Een nijlpaard die de kant op klimt. Ondanks het logge lijf lopen ze verder geruisloos. Maar het harde geknars van het gras eten verraad zijn aanwezigheid en in het kleine beetje licht is zijn silhouet te zien.
Langer kunnen we de slaap niet rekken en kruipen in bed.

Bij het wakker worden kijken we als eerste naar buiten. Genieten van de omgeving en kijken of er nog beestjes in de buurt zijn.
Bij het openen van het gordijn wordt Richard vriendelijk begroet "Hallo" horen we. Maar we zien niemand. En dan nog een paar keer hallo, hallo. Dus Richard geeft vriendelijk antwoord terug. En weer horen we hallo, hallo.
Vreemd dat we niemand zien denken we dan.
Blijkt het later een vogel te zijn, ha ha.

Naast de Hallo-vogel, heb je er ook nog een die het geluid maakt van een ontruimingsalarm, een repeterend loop signaal. En dan worden we ook nog eens uitgebreid uitgelachen door 2 andere vogels. Die samen echt klinken als een stel lachende hyena's.
Volgens Shindishi heb je ook nog de 'Go away'-vogel. Waarvan de roep klinkt alsof hij dat zegt. Maar die hebben we nog niet gehoord. En dat is maar goed ook want we gaan nog lang niet weg. Er is hier nog zoveel te beleven.

We brachten vandaag eerst een bezoek aan de top van de waterval. De Nijl wordt hier samengeperst waardoor het water met een enorme kracht door de nauwe doorgang wordt gestuwd met grote golven, wit schuim en enorme draaikolken. Boven de waterval daalt een regen van opspattend water op ons neer waardoor we na afloop eruitzien alsof we erin gezwommen hebben.
De temperatuur loopt alweer aardig op, dus we zijn gelukkig ook zo weer droog.

Onderweg naar het zuidelijker gelegen Budongo Forest is een duidelijke verandering in het landschap zichtbaar.
Het noordelijke deel van het Murchison Falls park was lage begroeiing waar het vele wild graast, het zuidelijke deel is al wat meer begroeit met hogere bosjes en bomen.
Het Budongo Forest heet niet voor niets zo, want hier rijden we echt het dichte bos in.
En dit is daarom het leefgebied van de apen.
We zien vele bavianen langs de weg en een boom vol zwart-witte Kolobus apen. Erg mooie dieren met een lange vacht en een lange staart met aan het eind een dikke pluizige pluim.

Het vele zitten in de auto is een luie bezigheid, maar toch krijg je er spierpijn in je arm van.
Raampje open, raampje dicht. Steeds maar weer draaien. Het is heerlijk om met het raampje open te rijden voor wat frisse wind, maar zodra er een andere auto langskomt moet ie dicht om stofhappen te voorkomen. En als we stilstaan willen we de tsetse vlieg buiten houden, want die kunnen vervelend steken. En dan zijn er nog de bavianen die je niet kunt vertrouwen. Voor je het weet duiken ze via een open raampje naar binnen op zoek naar eten. Het houdt je wel bezig zo onderweg.

De rit van vandaag was maar kort en dus zijn we al voor de lunch bij de Budongo Eco Lodge. Een eenvoudige accomodatie wat, zoals passend in de omgeving, wat weg heeft van een boshut. We horen in de verte wat apen en geluiden die we niet helemaal kunnen plaatsen en we genieten van de vele kleurrijke vlinders die ronddansen.
Bavianen sluipen stiekem met een omweg rond op zoek naar eten.
Als er net een grote kampeergroep is aangekomen die na hun lunch vertrokken zijn voor een wandeling, grijpt de baviaan zijn kans. Al snel heeft hij de restanten gevonden en begint aan de afwas. Hij gaat er even lekker voor zitten en smullend likt hij de borden af om vervolgens met een van de borden onder zijn arm het bos in te verdwijnen. Dat krijg je er dus van als je je spullen laat slingeren.

's Middags krijgen we een geschiedenisles van Shindishi. Compleet met getekende kaart en alle jaartallen. Nadat we gisteren kort in gesprek raakten over de achtergrond van Uganda wilde hij er later nog op terugkomen. Kennelijk is hij meteen aan de slag gegaan met zijn huiswerk en kwam vandaag met een uitgebreide uitleg over het ontstaan en de achtergronden van het land. Hij doet overal zoveel moeite voor en probeert ons in alle opzichten tegemoet te komen. Zo service gericht. Maar zoals we al eerder aangaven lijkt dat voor alle Oegandezen de standaard.