Hoogtepunten

Een onvergetelijke dag was het vandaag. Het begon met de gorilla tracking. Wat zenuwachtig voor wat komen gaat zaten we vanochtend bij de briefing waarna we met een groep van 6 vertrokken. Daarbij nog de gids en 2 gewapende bewakers voor het geval we nog agressieve berg olifanten zouden treffen. En we hebben voor het gemak een drager genomen zodat we onze zware rugzak met liters drinken, eten en regenkleding niet zelf hoeven te dragen. Er is ons verteld dat de tocht door de bergen echt behoorlijk zwaar kan zijn, dus we moesten op alles voorbereid zijn.

We worden afgezet bij het beginpunt waarvandaan de tocht zal beginnen naar de laatst bekende verblijfplaats van de gorillafamilie welke wij zullen bezoeken, de Kyagurilo group. Het eerste deel gaan we redelijk steil de berg af. Daarna volgt een vlak stuk en dan nog wat korte hoogte verschillen.
Veel sneller dan verwacht wordt er aangegeven dat we al vlak bij de gorilla's zijn en zien we wat bladeren druk bewegen.
De tassen en onnodige dingen worden achtergelaten bij de bewakers en slechts gewapend met onze camera's naderen we de gorilla's. Het laatste stukje is het lastigste tot nu toe. We zijn op een stijle berghelling waar je maar net met moeite kan staan en de doorgang door de dichte begroeiing moet voor ons worden opengehakt.

En dan ineens staan we vlak voor de silverback. Het dominante mannetje is van een behoorlijk formaat en straalt heel veel kracht uit. Maar op dit moment lijkt hij totaal geen bedreiging en ligt hij lui te slapen op zijn buik. Slechts af en toe kijkt hij even op. We bekijken hem op slechts 5 meter afstand, staand en zittend in ongemakkelijke houdingen op de steile helling. Zo indrukwekkend om zo dicht bij dit imposante dier te zijn. Hij laat zich niet verstoren door onze aanwezigheid en voelt zich duidelijk op zijn gemak. Dat laat hij merken door wat te knorren, of snurken en zelfs scheten te laten. Jeetje wat een stank komt daar vanaf.

Dan verschijnen er naast ons 2 vrouwtjes. Ze proberen de aandacht te krijgen van de silverback door hun hand naar hem uit te steken en hem wat te porren, maar die laat merken dat hij moe is en blijft liggen. Zo menselijk die bewegingen en uitdrukkingen. De vrouwtjes hebben geduld en het geduld wordt beloond. Voor dat we het weten zitten we in een gorilla porno show. Recht voor onze neus laten ze even goed zien dat ze hard werken aan de voortplanting van deze soort.
We hadden van te voren wel gehoopt dat de gorilla's een beetje actief zouden zijn, maar niet gedacht aan deze manier van actief zijn.

Het mannetje zit na afloop even uit te puffen. Het vrouwtje vervolgt haar weg met een gelukzalige uitstraling op haar gezicht en het vrouwtje wat achter bleef en geen succes had bij de silverback zit wat teleurgesteld kijkend met haar armen over elkaar te balen.
Ze zijn zo menselijk.

We zoeken de andere familieleden tussen de bosjes en vinden een gorilla die verstopt tussen de bladeren op de rug ligt. Beetje knabbelen op de bladeren, beentjes omhoog, lekker ontspannen. Soms kijken ze je met een sprekend gezicht en kraaloogjes aan. Heel uniek om zo dicht bij te zijn, onbeschrijvelijk.
Zij zijn inmiddels gewend aan de groep mensen die hun komt bekijken en reageren er haast niet op. Ze doen gewoon hun dagelijkse ding. Ze zien ons als andere bosbewoners waarmee ze hun leefgebied delen. Net als dat er ook vogels en andere dieren zijn.

Even verder, het kost wat moeite en geklim om erbij te komen,  zien we een jonkie van een paar maanden oud lekker aan het spelen. Dat is zo schattig. Hij is aan het schommelen al hangend tussen 2 lianen en klautert over takken om daarna dicht tegen zijn moeder aan te gaan zitten om lekker wat bladeren te eten.
Wat een ervaring om dit zo mee te maken.
Hoewel we langer zouden willen blijven hebben we maar een uur bij de gorilla's en we zijn al iets langer gebleven.
Helaas moeten we aan de terugweg beginnen. Deze bijzondere ontmoeting geeft ons zoveel energie dat we vol enthousiasme weer op pad gaan.

De route wordt de kortste weg terug, maar dat wil niet zeggen dat dat de makkelijkste is. En we weten dat we heen een heel stuk omlaag zijn gegaan. Dan weet je het wel, dat wordt klimmen. Sommige stukken zijn echt behoorlijk stijl, maar met een wandelstok en genoeg adempauzes is het goed te doen. De hele tocht valt ons echt mee. Het is op sommige stukken pittig, maar goed te doen en veel korter dan we verwacht hadden. En bovenal meeeer dan waard!
Rond 1 uur zijn we terug met drijfnatte kleding van het zweet en een enorm voldaan gevoel. Als beloning en bewijs van onze ontmoeting met de gorilla's ontvangen we een certificaat.

En voor iedereen die voor ons de 'fingers clossed' had: bedankt! Het heeft gewerkt, het bleef droog en ze waren niet heel ver weg.

Na een verdiend biertje en een frisse (lees: koude) douche gaan we op pad voor ons volgende speciale bezoek.
Na het bezoek van gisteren aan het weeshuis gaan we vandaag terug. Samen met lerares Judith doen we boodschappen bij een lokale winkel. In plaats van een donatie aan een grote hulporganisatie waarbij je je afvraagt of jouw geld wel goed terecht komt, doen we het liever zo.
De hoogstnoodzakelijke goederen worden ingekocht op onze kosten. Met 10 kilo rijst, 5 kilo meelpoeder, krijtjes, schriften, pennen en 2 matrassen gaan we terug naar het weeshuis.
De blije gezichten van de kinderen en de vrijwilligers zijn geweldig om te zien. Hun dankbaarheid is zo groot en dat laten ze blijken door uitgebreid voor ons te zingen en te dansen en ons meerdere keren te bedanken. We zijn blij dat we ze zo een beetje kunnen helpen en het maakt onze toch al zo bijzondere dag helemaal geweldig.
Als je een jongetje hoort zeggen dat hij zo blij is met zijn nieuwe schrift omdat hij in zijn oude nog maar 1 bladzijde over had voor de komende schoollessen, dan doet dat je wat.
Onze bijdrage helpt hen weer iets verder en het bedrag is niets vergeleken met wat wij betalen voor deze reis.
Hoewel de temperatuur hier in de bergen een stuk kouder is krijgen we het hier weer warm van. En anders wel van het dansen met de kinderen.

Als mooie afsluiter van deze bijzondere dag vol hoogtepunten drinken we met Shindishi een biertje bij een lokale kroeg, veel leuker dan in de lodge.