Bibberen

Het tweede deel van onze reis zit er op en we laten het Kafue National Park achter ons.
Voorbereid op een lange en saaie rit met de niet zo spraakzame chauffeur die ons hier enkele dagen geleden heen bracht stappen we in. Toch loopt het anders.
Met onze nieuwe Nederlandse reisvrienden in de auto voor ons en wij er achteraan rijden we weg bij de River Lodge.
De voorste chauffeur weet een short cut dwars door het park wat ons tijd en hun geld voor de pont kan besparen en dus gaan we dwars door de rivier. Op het laagste deel rijden we door het water naar de overkant, wat voor ons alweer een spectaculair begin van de rit is.

Slingerend over het smalle pad door het dichtbegroeide bos wordt het toch nog een soort gamedrive en zien we hartebeesten en pumba's. Dat maakt de rit al leuker.
Maar dan zien we zelfs ineens olifanten links naast ons. Met een kleintje.
Eerst gewoon voor ons een schattig gezicht. Toch denken de olifanten daar anders over.
De olifanten schokken van onze onverwachtse komst en de achterste maakt al even duidelijk dat we niet dichterbij moeten komen. Maar dan blijkt de rest van de groep ook nog voor ons op het pad te staan en verstoren wij hun vrije doorgang en zij die van ons.
Op slechts enkele meters voor de auto van onze vrienden staat de groep ons dreigend aan te kijken. De dikke tantes beschermen het jonkie en flapperen met hun oren en slingeren met hun slurf terwijl ze een paar dreigende passen vooruit doen.
Het wordt nu toch wel een beetje erg spannend.
En het wordt voor ons nog spannender wanneer we zien dat onze chauffeur met grote paniekogen zit te kijken en gespannen aan ons vraagt wat hij moet doen.
Je denkt dat je kunt vertrouwen op de kennis van de lokalen, maar aan deze hebben we niets.
Als we twee van de kolossen nogmaals woedend op de voorste auto zien afrennen zien we het in gedachten al helemaal mis gaan en zeggen we tegen onze gids dat hij een stuk achteruit moet gaan.
Volgens mij had hij het liefst vol gas weg willen rijden, maar dat moet je ook niet doen want dan komen ze je achterna. Maar wat nu?We blijven stil staan en wachten gespannen af.
Kennelijk heeft de voorste chauffeur meer ervaring met olifanten en weet wel wat hij moet doen.
Terwijl onze chauffeur zit te zweten en hij de andere chauffeur voor gek verklaard, zien we dat de voorste chauffeur vlak voor de olifanten stil blijft staan, zijn auto uit zet en daarna uitstapt.
Wat doet hij nou?
Hij klapt in zijn handen en roept naar de olifanten.
De boodschap komt aan. Omdat we stil staan zijn we geen bedreiging meer en druipen ze uiteindelijk gelukkig af. Pfffff.
Dit keer waren ze ons toch echt te dicht bij en had het wel echt serieus fout kunnen gaan. Maar gelukkig konden wij veilig verder.

Dat was toch wel even een spannend momentje waarna wij nog een tijdje na-bibberen en honderduit praten over wat we net meegemaakt hebben.
Onze chauffeur zegt daarna geen woord meer en wij weten zeker dat hij nooit meer de shortcut neemt.
Kort daarna zien we een leeuw naast het pad liggen. Wachtend op een lekker hapje.
Enkele meters verder liggen nietsvermoedende Puku's in het gras.
Het is zo toch zeker geen saai ritje meer, genoeg te zien en beleven.

Na de shortcut door het bos komen we op de doorgaande onverharde weg uit waar we vervolgens weer bibberen. Ditmaal door de onregelmatige ondergrond.
Al bibberend vermaken we ons met het kijken naar de mensen en dorpjes langs de weg totdat het steeds rustiger wordt in de auto.
Het laatste deel rijden we weer op asfalt en wordt het toch wel wat saai.
Gaar van het zitten en de lange rit komen we bij Lusaka aan. Maar dan zijn we er nog niet, want we moeten nog de stad door.
Bij de verkeerslichten lopen mensen tussen de auto's door de gekste dingen te verkopen. Van opblaaseenden tot ontstoppers en zelfs puppies.

Na al deze gekkigheid bibberen we nog een laatste keer over het stukje weg naar Pioneer Camp. Terug op onze homebase.
Tijd om met onze reisvrienden, die hier ook overnachten, onder het genot van een biertje, na te praten over de olifanten.
Ook de twee chauffeurs hebben het er aan de bar nog over. Vooral die chauffeur van ons moet er nog even van bijkomen en krijgt van de andere, meer ervaren chauffeur, nog wat les over het gedrag van de olifant en hoe daar mee om te gaan.

Wij denken eerlijk gezegd dat hij voorlopig de stad niet meer uit gaat en voorlopig alleen nog gasten naar het vliegveld brengt.
Dan kan hij mooi morgenochtend met ons ritje beginnen, want wij vliegen dan door naar het laatste deel van onze reis, Lower Zambezi.