Bromooooi

Jawel, 3 uur 's ochtends werd er op de deur geklopt. Tijd voor de tocht naar de Bromo vulkaan. Een half uurtje later stapten we in het pikkedonker in een jeep die vervolgens in een file van jeeps en busjes de bergen in reedt. Gelukkig gingen de meesten een andere kant op richting de krater en namen wij een sluiproute naar een naastgelegen bergtop vanwaar we op de vulkaan konden kijken.
Onderaan de berg stopte de jeep en wachtte ons nog een lange stijle helling. Daar was gelukkig een energiebesparende oplossing voor. Er stonden kleine sterke paardjes klaar die ons de berg op droegen. Totdat ook de paardjes niet verder konden en we toch zelf aan de bak moesten. We beklommen een lange trap totdat we enigzins uitgeput na deze nachtelijke inspanning in het donker de top van de berg bereikten. Er was nog niet zo veel te zien, dus namen eerst een bakje oploskoffie en zochten een mooi foto-punt uit.
Langzaamaan kwam de zon achter de bergen op waardoor de Bromo in het schemerlicht zichtbaar werd met een dikke rookpluim uit de krater en een misterieuze mist aan de voet van de berg.
Steeds meer contouren werden zichtbaar door de zonnestralen die de groene berg en het maanlandschap rond de krater steeds verder beschenen. Een prachtig gezicht in het ochtendlicht wat heel wat mooie schilderij-achtige plaatjes heeft opgeleverd en wat het vroege opstaan zeker waard was.
Om 7 uur begonnen we aan de tocht naar beneden, wat een stuk makkelijker ging.
Daarna was het tijd om de krater van dichtbij te bekijken, dus reden met de jeep tot een grote vlakte onderaan de vulkaan. Ook hier werd weer goed meegedacht en stonden er weer paardjes klaar om ons het lange, stijle pad naar boven te brengen. Hier waren wel wat meer mensen op af gekomen waardoor de vlakte was bezaaid met te grote toeristen die op te kleine paardjes naar boven sjokten. Helaas moesten we ook hier toch nog het laatste stukje zelf via een trap naar boven tot boven aan de kraterrand.
Van bovenaf keek je zo de diepe krater in waar een constante dikke rookpluim uit kwam. Een bijzonder gezicht.
Nadat we in de file van mensen de trap weer af waren stonden de paardjes weer voor ons klaar. De begeleider had snel door dat wij wel enige rij-ervaring hadden dus gaf de teugels en de zweep en liet de paardjes los. Daar gingen Rich en Natas in volle galop over de vlakte.
Ray, voor het eerst in het zadel en enigzins uit proportie ten opzichte van het iele paardje, kwam er rustig genietend achteraan stappen.
Na deze vroege ochtendtrip reden we terug naar de lodge voor ontbijt om daarna weer in de auto te stappen naar de volgende bestemming, Kalibaru. Konden we mooi in de auto nog even de oogjes dicht doen.

Toen we wel even op de omgeving zaten te letten zagen we stalletjes vol tinnen potten en keukengerei.
Wat ons al is opgevallen is dat als 1 iemand iets verkoopt, de rest van het dorp niet zo slim is om een andere toko te beginnen, maar precies hetzelfde als de buurman verkoopt. Dus zie je rijen met alleen maar banden, alleen maar dakpannen of alleen maar aardbeien.

In Kalibaru zitten we in bungalowtjes in een tuin vol tropische planten en een rivier achter de huisjes langs. Een rustgevende omgeving. Totdat we vanavond in het restaurant zaten en een indo-moslim-familie een karaokeparty begon met de volumeknop voluit. Zelfs de wilde katten kwamen op het kattegejank af. Dus zijn we net weggevlucht en zitten nu nog even rustig bij te komen op onze veranda.