Doe maar een Bakkie

De ochtend op Frederiksdorp begint rustig. We genieten nog even van de vogelgeluiden en rustige omgeving voordat we worden opgehaald door een bootje dat ons naar Plantage Reynsdorp zal brengen. Dit is een verlaten koffieplantage die in de volksmond Plantage Bakkie wordt genoemd.
De tocht voert ons over de Commewijne langs kilometers lange oevers met mangrovebos. Halverwege bij Katwijk pikken we Marsha op. Dan passeert er een bootje vol watermeloenen. Die kunnen we niet voorbij laten gaan zonder er een paar mee te nemen naar Bakkie.
Marsha en Bas zijn de eigenaren van Bakkie die hier zijn beland nadat Marsha de roots van haar opa is gaan uitzoeken. Hoewel er nu nog wel wat mensen in de buurt wonen zijn alle plantages al lange tijd verlaten en zijn de meeste bewoners ergens anders naar toe getrokken. Het begin van de mooie plek waar nu dagtochten naar toe gaan en waar schattige lodges in passende sfeer gebouwd zijn was niet makkelijk. Slechts 1 hoofdgebouw stond er nog vervallen bij en eerst moest de weg via het kanaal en de kreek ernaar toe nog helemaal opengekapt en uitgegraven worden want die was onbegaanbaar geworden in de jaren.

Nu is het compleet met een eetruimte in een nagebouwde houtopslag in koloniale stijl en een tuin vol tropische planten.
Na een rondje door de tuin waarbij Marsha ons weer kennis laat maken met nieuwe vruchten weten we nu dat er veel verschillende soorten bananen, of bakoven zoals ze hier ook worden genoemd, zijn. Met verschillende smaken, maar zelfs 1 die alleen uit zaden bestaat en niet eetbaar is.

Tijdens een kleine wandeling in de omgeving zien we verlaten en vervallen gebouwen en wat kleine huisjes die voornamelijk door Hindoestanen en Javanen worden bewoont en er is heel wat fantasie nodig om je de levendige periode voor te stellen dat de plantages hier nog volop in bloei waren. Op Bakkie is wel een klein museum ingericht met onder andere spullen die hier gevonden zijn en aan die tijd herinneren en de sluis met het sloten systeem stammen nog uit die tijd.

Buiten de mensen zijn er wel heel veel andere bewoners hier. En die zijn niet altijd prettig om tegen te komen. Zo zien we heel veel kikkers in alle formaten, kaaimannen in de kreek, hagedissen en de zoon des huizes brengt ons een harige vogelspin. Maar toch kunnen we deze dieren wel waarderen want tenslotte zijn het allen liefhebbers van muggen en wij totaal niet. We worden er zo langzamerhand gek van. Ze steken overal en wat we er ook aan doen, wind, wierook, deet, zelf lange broek en mouwen helpt niet. Ze zijn zeer hardnekkig.
Marsha heeft speciaal voor ons met kruiden en heet water een mengsel gemaakt wat helpt tegen de jeuk, maar dat hielp slechts eventjes.

Maar ondanks dat is dit een fijne plek. Goed om te zien dat hier weer wat opgebouwd is wat de geschiedenis ook nog levendig houdt en we hebben leuk contact met Bas en Marsha en hun 2 zoons, zeker nu we ook hier de enige gasten zijn.

We genieten van de tropische omgeving en de geluiden om ons heen waarvan we vaak geen idee hebben of het nou een kikker of een vogel is wat we horen. Net waren het zeker 2 kikkers die leken te bekvechten en nu horen we een onbekend ander dier dat om de 2 seconden een korte fluittoon maakt en lijkt alsof de repeat-knop aan staat.

Ik zou zeggen: beestjes, ga lekker door deze nacht en eet vooral jullie buikjes vol aan muggen!