Fort Murchison

We laten het bedrijvige Gulu achter ons en rijden weer door het platteland richting het Murchison Falls National Park. Het is geen lange route en ook hier is en wordt nog hard gewerkt aan het verbeteren van de weg waardoor we eind van de ochtend al aankomen op onze volgende bestemming.
We hebben alleen even een korte stop gemaakt om de benen te strekken. Terwijl we gewoon belangstellend naar de constructie van een gebouwtje in aanbouw staan te kijken komt er gelijk een man naar ons toe die vraagt of we geïnteresseerd zijn om het te kopen. Wat moeten wij nou met een winkelpand langs de doorgaande weg? En dus bedanken we voor het aanbod en rijden verder.
Het grootste deel van de route was de begroeiing langs de weg behoorlijk dicht en veel meer bomen en struiken. We hebben alweer zoveel soorten palmen gezien en fruitbomen zoals bananen en papaya.
Dan veranderd het landschap in savannes met hoogstaand gras, het kenmerkende leefgebied van groot wild.

De weg naar onze lodge loopt langs de rand van het park, maar weinig merk je daarvan want er staat niet eens een bord dat aangeeft dat naast de weg het park gebied begint en er staat ook geen hek omheen. In de verte zien we wel een enkele antilope, maar verder wijst nog weinig op de weelderige dierenwereld die hier schuil gaat. Totdat er uit het niets een olifant naast de weg staat. Dat is hier op zich niet uitzonderlijk, maar toch wel weer even onverwachts.

Aangekomen bij de lodge, die gebouwd is in de stijl van een oud Arabisch ford, krijgen we een kamer op de 1e verdieping in een van de torens. Hiervandaan hebben we uitzicht op de Nijl die voor de lodge langs loopt. Maar helaas net te ver weg om te kunnen zien of er nijlpaarden of andere dieren zijn. We zien met de verrekijker nog wel wat vissers die met uitgeholde boomstambootjes de rivier af gaan.
Het is heel stil en we lijken de enige gasten.
Hoewel we eigenlijk nog tijd zat hebben vandaag, staat er niets op het programma en gaan we een beetje relaxen met een boekje.
De temperatuur is opgelopen tot het brandpunt en dus iets te veel van het goede om voor je lol in de zon te gaan liggen. In de schaduw op het terras zweten we ons al kapot.

We zitten net aan het begin van de regentijd, maar voorlopig hebben we er geen last van. Overdag is het droog en warm wat standaard gevolgd wordt door een flink onweer in de avond. De buien die we hebben gehad zijn erg kort en vaak op een moment dat we toch ergens overdekt zitten. Maar nog vaker zagen we de regenbuien in de verte los gaan terwijl het bij ons droog was. En dan is dat onweer en die flitsen best spectaculair om te zien. Vooral met dat weidse uitzicht.

Het is ook nog eens laagseizoen en we merkten daardoor al dat het overal erg rustig is. Hoewel dit sowieso geen bestemming is die wordt overspoeld door toeristen. En ook hier leken we de enige gasten, maar bij het diner loopt het restaurant ineens vol met mensen. Die zijn kennelijk later aangekomen of vanmiddag op safari geweest.
Te weten dat we zo dicht bij de dieren zijn, maar ze nog niet zien... we kunnen niet wachten tot morgenvroeg de wekker gaat en we weer op safari gaan!
Wie had gedacht dat wij met plezier zo vroeg ons bed uitkomen.
Maar het scheelt dan ook een hoop dat we na een korte aflevering van de show "sterren en bliksemschichten" vroeg ons bed in gaan en een hele goede reden hebben om er op tijd weer uit te zijn. En anders is er nog de extreem sterke koffie die je 's ochtends helpt met wakker worden.