Close up

Terwijl we al in bed liggen en nog even door het gaas van de tent naar buiten kijken eindigd de voorgaande avond met een giraffe die in het schijnsel van de maan rustig voor onze tent voorbij struint en daarna vallen onze ogen dicht met de knorrende nijlpaard geluiden op de achtergrond.

Met de ochtenddrive bezoeken we de waterkant om te zien hoe het met de verzwakte buffel gaat. Het arme dier heeft de strijd opgegeven en zijn laatste adem uitgeblazen. Een leeuwin heeft hiet meteen gebruik van gemaakt en ligt naast de waterkant haar toekomstige maaltijd te bewaken, maar moet nog even bedenken hoe ze door de dikke modder bij het lekkere hapje komt.
Een stukje verder trof een andere buffel hetzelfde tragische lot en ook hier liggen een leeuw en leeuwin ernaast kennelijk te wachten tot de zon de modder droogt en ze er beter bij kunnen.
De leeuw blijft zijn prooi bewaken voor aasvogels terwijl de leeuwin het wachten zat is en de schaduw op gaat zoeken.
Ze loopt van de waterkant af recht naar ons toe. Aangezien ze zeeën van ruimte heeft om ons te mijden verwachten we dat ze met een boog om ins heen zal gaan.
Maar nee, ze blijft recht op ons aflopen waardoor wij wat angstig worden. En dan, tot onze grote verbazing, ploft ze klem naast de jeep op de grond om daar eens even lekker lui te gaan liggen en rolt zelfs nog even ontspannen op haar rug met de pootjes omhoog. Ongelooflijk zo dichtbij!

De buffelmaaltijd wordt nog even uitgesteld en voor ons is het tijd om te vertrekken naar onze volgende camp.
We worden opgehaald door Paul, een brit die al jaren in Zambia woont, en onze gids/chauffeur zal zijn voor de komende dagen.
In een uur rijden we naar Zikomo camp over een afgelegen en avontuurlijke zandpad. Maar voordat we arriveren moeten we nog even wat olifanten voor laten gaan die de weg blokkeren.
Na een welkom en ons gesetteld te hebben in de huisjes aan de rivier gaan we ook hier weer een gamedrive doen.
Het begint al goed met de gezellige gids Jacob die zeer veel kennis van dieren blijkt te hebben en een oog voor goede fotoposities. Hij werkt dan ook normaal gesproken met professionele fotograven en filmcrews, maar had vanmiddag wel even tijd en zin voor een tochtje met ons.

Dit tochtje blijkt ongeloofelijk succesvol.
De laagstaande zon maakt het fotograferen met de gouden gloed al prachtig en de dieren hier zijn minder gewend aan auto's waardoor ze vaak opkijken en de antilopen soms van schik hoge, grappige sprongen maken.
Wanneer we een groep van 6 leeuwen treffen wordt het nog beter. Maar Jacob vind het nog niet goed genoeg. Voor de beste foto's zet hij de jeep gewoon midden in de groep leeuwen. 3 liggen op enkele meters links naast ons en 3 aan de andere kant. Dit is wel een extreme close-up.
Zolang ze liggen klikt de camera door, maar dan staat een van de mannetjes op, loopt in een paar stappen op ons af en kijkt ons aan.
De hand met daarin de camera bevriest en we verroeren ons niet.
Als de leeuw dan naar de achterkant van de open jeep loopt wordt het echt spannend, ik durf niet om te kijken om hem in de gaten te houden en verwacht eigenlijk ieder ogenblik dat die leeuw in mijn nek springt.
Pfffff, hij loopt gelukkig door en ploft lui bij de leeuwen aan de andere kant neer zodat ze daar als schattige tevreden katjes liggen te relaxen.

Jacob kent het dierengedrag door en door en weet precies te herkennen wanneer het kan.
En dat bewijst hij daarna nog een keer door vlak voor een groepje olifanten bullen te gaan staan. De meesten storen zich niet aan onze aanwezigheid, maar 1 uiteindelijk wel.
Hij laat zijn dominantie trots zien door zijn 2e slurf (of 5e been) opzichtig te laten bungelen, wiebelt van zijn ene been op het andere, begint zijn hoofd te bewegen en dan ook nog zijn oren.
Voor zover wij inmiddels weten zijn dit alle signalen van een olifant waarbij je maar beter kan maken dat je wegkomt.
Maar Jacob weet dit nog even te rekken totdat alle indrukwekkende close-up shots zijn gemaakt. Alweer een momentje wat waanzinnig was om zo dichtbij mee te maken, maar toch best een beetje spannend.

We kunnen van deze belevenissen bijkomen onder het genot van een biertje bij zonsondergang aan de rivier waar, dit keer op afstand, een groep van zeker 20 olifanten het water oversteken.
Een korte regenbui zorgt dat we de rit in het donker inkorten en snel terug naar het camp gaan. We hebben ook wel weer genoeg gezien.
Nat, maar voldaan keren we terug. En bovendien,  zodra de regen stopt en de temperatuur onmiddellijk weer steigt ben je hier met die warmte zo weer droog.