We zijn er echt

Je moet er even wat voor overhebben, maar na 2 vluchten, een uur op het vliegveld en een uitgebreide uitleg van 2,5 uur over de 4x4 met daktent konden we dan eindelijk op pad. Het links rijden is inderdaad wel even wennen. De eerste paar keer grijp je aan de verkeerde kant naar je versnellingspook en moet je ineens weer nadenken over handelingen die eerst zo vanzelfsprekend leken. Maar redelijk vlot sturen we het bakkie naar de dichtsbijzijnde supermarkt in Windhoek om daar flink in te slaan.
Windhoek zelf is niet zo interessant. Daar komen we niet voor, dus karren we richting het zuiden.
Buiten de stad begint het dan echt. Kilometers lange wegen waar we bijna niemand tegen komen.
En dan beseffen we ineens dat we toch echt in Afrika rond rijden. Na wekenlange voorbereiding, zijn we er nu.
We rijden 1,5 uur door lege, weidse, dorre landschappen afgewisseld met verschillende bergpartijen en komen misschien 10 auto's en een stel overstekende bavianen tegen.
De bordjes wijzen ons de weg naar Lake Oanob.
Ze hebben gelukkig nog plek zat, dus kunnen we zelf een mooie plek uitzoeken.
En zo zitten we nu dan op onze veranda van een riante kampeerplek met eigen kookhoek, toiletten te genieten van het uitzicht over het water en de bergen aan de overkant.
Straks maar een snelle maaltijd maken en dan de tent uitklappen, zodat we na de zonsondergang de tent in kunnen klimmen om wat slaap tekort in te halen.

Quote van de dag: Wouw wat een grote sprinkhaan!
Ehh schat, dat is een spin...