Naar de bewoonde wereld

Van de rotspartijen in de Fish River Canon trokken we richting de kust. De opvallendste uitspraken onderweg: He, een auto! He, een fietser (die is gek)!, He, water! En de bordjes langs de weg waarschuwden ons voor allerlei overstekende beesten.
Het is echt een geweldig gezicht als een rijtje springbokken voor je neus de weg over rennen.
Dichter bij de kust werden we door bordjes al gewaarschuwd voor 'WIND'. En 'ZAND'! Die bordjes kunnen ze overal wel zetten! Het laatste stuk waanden we ons op de maan. Hele aparte grove donkere grond en rotsen. Dan verwacht je nog niet dat daarna een stadje aan de kust ligt. Nou moet je je geen mooie badplaats met strand voorstellen, maar een oud Duits, fris en heel winderig plaatsje met een haven en gekleurde huisjes, wat hoogbouw, industrie en kale stukken grond.
Even wat anders in de koelte en met aardig wat mensen om ons heen.
Een kort bezoekje aan het uitzichtpunt bij de vuurtoren van Diaz Point was nog even een spannende ervaring. Het waait daar zo ongelofelijk hard dat we moeite hadden om niet van de rots het water in te worden geblazen.
Om even aan al het zand en de wind te ontkomen verblijven we hier in een kamer van guesthouse Obelix. Toen we de eigenaar zagen, verklaarde dat meteen de naam. Straks nog uitgebreid uit eten (want door de kapotte koelkast hadden we niet meer dan brood, pasta en groente) en dan een nachtje in een gewoon bed.