Hoogte en diepte punten

Alweer een mooie route bracht ons over de bergen met uitzichten op dalen vol sparren als een groene golvende zee naar het noorden van Arizona. Bij Flagstaff stoppen we nog even voor een kort ontbijt. Ze zijn hier super snel met de bediening en ongeveer elke minuut komt de aardige serveerster vragen of we al willen bestellen. Maar met zo enorm veel keus duurt het even voor we er uit zijn. En iets gezonds vinden is helemaal lastig. Het wordt het healthy breakfast. Dat blijkt te bestaan uit toast met fruit en daaroverheen super zoete sieroop. En bij bij elke maaltijd hoort bacon and eggs. Hmm, gezond?

We kunnen er in ieder geval weer een paar uur mee door. En dat blijken we nodig te hebben, want de weg naar de Grand Canyon duurt toch wat langer dan gedacht. Eindelijk bij het park aangekomen en onze weg door the village gevonden, lopen we richting de rand van de Canyon.
We staren ademloos de inmens verre diepe kloven in. Een eerdere uitspraak van een amerikaanse vrouw klopt hier helemaal. Volgens haar wordt het woord Amazing maar te pas en te onpas gebruikt en zouden ze het moeten bewaren voor de Grand Canyon.
Echt F*CKING AMAZING!

Met de pendelbus rijden we nog een stukje westwaards om daar ook weer te genieten van de indrukwekkende vergezichten.
Dan is het tijd voor de ultieme beleving en melden ons bij het heliplatform op het vliegveld.
Enthousiast zitten we te wachten tot onze namen worden opgenoemd. Maar heel veel namens passeren, ook van mensen die er kennelijk niet zijn, en wij wachten nog steeds. Er gaat duidelijk van alles mis bij hun planning. Na 1,5 uur ongeduldig wachten is het dan eindelijk zo ver.
We hebben mazzel en klimmen op de voorste stoelen van het nieuwste model helicopter, zetten de headset op en zweven de lucht in.

Na een stuk over de bossen doemt daar dan de Canyon op. Kippevel op het moment dat we de rand over vliegen en boven de enorme kloven hangen. Vanuit de lucht is het nog indrukwekkender en hebt je een nog beter zicht op de grote van de Canyon. Een klein uur vliegen we rond, vlak langs de gekleurde rotswanden, over de Colorado River en over steeds weer andere en diepere kloven. Sprakeloos kijken we rond en schieten uiteraard de nodige foto's.
Terug op de grond zijn we het lange wachten al bijna vergeten. En dit was absoluut het wachten waard.
We zeggen het oudere duitse echtpaar gedag die met ons in de heli zaten, waarop ze ons vragen om wat foto's ouderwets per post naar ze op te sturen. Email kennen ze niet.

Gelukkig hebben we nog tijd genoeg om de Desert View Road naar de oostkant af te rijden en daar van de zonsondergang te genieten.
In het park kregen we ook nog wat elanden te zien waaronder een mooi exemplaar met prachtig groot gewei.

Moe maar zeeeer voldaan rijden we over de stille donkere wegen terug naar Sedona en laten ondertussen debindrukken op ons inwerken met een lekker country muziekje op de achtergrond. Onderweg halen we nog een oude dikke pick-up truck in met de perfecte look-a-like van Hulk Hogan. Je ziet hier van alles voorbij komen :)