Lappendeken

We laten Isalo achter ons en trekken langs de dorre platte grasvlaktes met rode aarde die afsteekt tegen de blauwe lucht en waar af en toe felgroene boompjes als contrast in staan. In de vlakte zijn vlekken zwart en groen te zien zijn van de verbrande droge velden en de daarna opkomende verse grassen.
Er is veel volk op de weg die om de een of andere reden allemaal een kip bij zich hebben. De een hangt ze aan het stuur van de fiets, de ander achterop de bagagedrager, of houdt ze in de hand aan de poten, vleugel of nek vast. Soms proberen de kippen nog wat tegen te sputteren door te fladderen, maar het helpt ze niet. Kip, het meest veelzijdige stukje vlees!
Naarmate we verder rijden langs diverse dorpjes waar de huizen van klei en/of baksteen zijn met stro- of golfplaten dak en soms zelfs 2 verdiepingen hoog, naderen we Ambalavao en het Andringitramasief. In deze streek is een van de grootste Zebu-markten van het land. We zien dan ook veel kuddes langs de weg en er is goed te zien dat de mensen hun best doen om het land zo te bewerken dat de Zebu's in deze droge tijd toch wat sappig gras te eten krijgen.

Verder het hoogland in wordt meer landbouw bedreven waardoor het landschap er uit ziet als een golvende lappendeken met diverse patronen en tinten in rood, geel en groen waar de weg omheen kronkeld.
Bij het Anja Reservaat langs de route stoppen we om een wandeling door dit park met 400 ringstaart lemuren te maken. De gids stippeld voor ons de avontuurlijke route uit waardoor we klauterend en klimmend over de rotsen gaan terwijl we heel veel lemuren zien. De meesten zitten te slapen in een boom. Maar wanneer we boven op een hoge rots van het uitzicht over het park genieten, trekt een hele groep lemuren behendig springend onder ons door.
Doordat het hier nu lente is zien we ook heel veel schattige kleine baby ringstaartjes.

Na het Anja Reserve brengen we nog een kort bezoekje aan een papier fabriekje. Er is te zien hoe er van boomschors een dikke brei wordt gemaakt die vervolgens wordt uitgerold tot een vel.

Verder langs de route zien we een leuk kraampje langs de weg waar de lokale bevolking hun handwerk souvenirs van Sisaltouw gevlogten spullen, papier en stromandjes aanbiedt. De kleine kindjes kijken ons weer nieuwsgierig aan terwijl wij wat rondkijken en kopen.
De kinderen zijn niet opdringerig, maar sommigen doen wel hun best om wat te verdienen. Zo zien we bij een van de vele bruggen die we passeren hoe de kinderen aarde op de weg hebben gelegd en dan vervolgens geld vragen aan de automobilisten omdat zij zogenaamd de weg voor ons hebben gerepareerd. Of willen ze tekeningen verkopen die ze zelf hebben gemaakt.

Aan het eind van de dag arriveren we in Fianarantsoa, de op een na grootste stad. Er zijn wel wat grotere huizen en meer winkeltjes en het is best groot en druk. Maar niet zoals je van ook maar wat voor stad in een meer ontwikkeld land kent.
Wanneer we ergens stoppen hebben we eerst niet door dat we bij het hotel zijn. We zien een lelijke muur en een grote dichte metalen deur. Maar daarachter schuilt een leuk hotelletje met een gezellige binnentuin en goed restaurant.

Veel van de stad zien we niet, want na het eten duiken we meteen in bed om morgen vroeg op te staan.