Land van verschillen

We hebben nog een ochtendje kunnen genieten van de dichte jungle om ons heen. De natuurgeluiden die ons nu zo vertrouwd klinken, de mooie vogeltjes en al dat groen. Helaas zit deze binnenland trip er weer op en zien we over de landingsbaan het vliegtuigje aankomen met weer een nieuwe groep gasten. Hier geen vertrek of aankomsthal, maar gewoon een bankje in de schaduw onder een palmboom. Zodra de mensen zijn uitgestapt worden direct onze tassen ingeladen, samen met zakken vuilnis en ander spul dat vanaf de lodge weer naar de stad wordt gebracht en stappen wij in. Het kleine toestelletje zit vol met 9 gasten en nog 3 personeelsleden die met verlof gaan.

Na een korte aanloop over het gras vliegen we de lucht in en bekijken de bomen zee van boven. Nog even een laatste blik op de boomtoppen, want wie weet zien we net nog een aap of Ara's.  En dan is het al gauw weer een groot groen bobbelig broccoli veld waar heel lang geen eind aan lijkt te komen totdat er ineens weer bebouwing opduikt, en veel.
We zitten weer in het relatief kleine stukje land waar zowat heel Suriname wil wonen en wat naar de stad toe steeds voller wordt.

Wat een verschil! Van eindeloos bos terug naar de stad.
Van dierengeluiden en ruisende bomen naar toeterende auto's en luide autoradio's.
Suriname blijkt een land van verschillen. Zo hebben we ervaren. Iedere streek heeft een ander uiterlijk. Het noordoosten met de oude plantages, rechte slootjes, sluisjes en veelal Javaanse bewoners.
Het westen met weilanden en landbouw waar Hindoestanen en boeroes wonen. Boven Suriname met de Marron-dorpjes langs de rivier die Afrikaans aandoen en dan nog het binnenland als ongerepte wildernis.

De bevolking is een verscheidenheid van culturen met ieder hun eigen geloof, gebruiken en eten. Maar je ziet ook duidelijk vermenging en op de echte binnenland bewoners na bestaat er geen typische Surinamer. Bijna iedereen is een mengelmoes van diverse bloedlijnen met hun afzonderlijke uiterlijke kenmerken.

Er is een groot verschil tussen arm en rijk, wel of niet opgeleid. En een heel duidelijk verschil tussen de gemoderniseerde stad bewoners en de bewoners van de buitendistricten met een veel eenvoudigere levensstijl.
Zelfs de taal verschilt per gebied of afkomst hoewel diegene die een opleiding hebben genoten wel allemaal Nederlands kunnen spreken.

Ook in de stad zie je de verschillen. Naast elkaar staan prachtige opgeknapte koloniale gebouwen en huizen die op instorten staan met vervolgens weer een, vaak ongepast lelijk, modern gebouw.

Op zaterdagavond is het de tijd om te touren door de stad en te showen. Hippe kleding, hoge hakken en gepimpte auto's met harde muziek die schijnbaar doelloos rondjes door de stad rijden, gewoon om te showen.
Wij lopen door de straten, maar dat is niets voor de Surinamers. Alles wordt met de auto gedaan.
Wat een contrast met het binnenland, waar men gewoon kleding draagt dat voor handen is en er ook niet voor schroomt om half ontbloot rond te lopen. Als ze al ergens heen gaan is dat met een houten korjaal, maar vaak is zo'n tocht te duur en ik denk dat er maar weinig zijn die ooit in een auto gereden hebben.

En dan de beestjes. Deels waar wij voor gekomen zijn en deels waar we mee geconfronteerd werden en inmiddels aan gewend zijn geraakt. De mensen uit de stad hebben zelf vaak de mooie dieren die dit land rijk is nog nooit gezien en van de 'enge' beestjes moeten ze helemaal niets hebben. Vaak al een reden om niet naar het bos te gaan.
De enige dieren in de stad zijn waakhonden en zangvogeltjes in kleine kooitjes.

We hebben in een maand tijd heel wat verschillende kanten van dit mooie land gezien waar we heel wat nieuwsgierige stad bewoners over vertellen. Want ze weten dat het mooi is, maar zelf op pad gaan is, buiten de avontuurlijke drempel, ook meestal veel te duur.