Aan de wandel

Alle dierengeluidjes uit het dichte bos wekken onze nieuwsgierigheid, tijd om het bos in te gaan. En een beetje beweging na al die luiigheid kan ook geen kwaad.
We zitten klaar om na het ontbijt te vertrekken op zoek naar de Chimpansees als er nog een hele grote groep toeristen arriveert.
We hopen dat het niet een massale zoekactie wordt.
Gelukkig worden de deelnemers aan de tracking in kleinere groepjes verdeeld en gaan we op korte afstand van elkaar op verschillende punten het bos in. Zo hebben we meer kans om ze te vinden.
Even lekker wandelen doet ons goed en we genieten van het dichte regenwoud om ons heen met de vele groene kleuren, lianen, grote woudreuzen, vlinders en insecten.

Al snel krijgt onze gids door zijn portofoons iets door en gaan we ineens in versnelde pas verder. Een andere groep heeft chimp's gespot.
Op de plek aangekomen komen de diverse groepjes samen en staan we dus alsnog met z'n allen op een kluitje onder de boom waarin, hoog bovenin en verscholen achter de bladeren, twee harige gedaantes zitten. Het lijkt er op dat ze rusitg zitten te eten en alleen hun geschud met de takken verraad hun aanwezigheid. Het is voor ons nog moeilijk om te zien en storend dat er zoveel mensen om ons heen staan die het beste plekje proberen te krijgen. Wij blijven maar aan de zijkant op een afstandje, de apen gaan vanzelf een keer verplaatsen en dan zien we ze misschien wel beter.

Dan zijn er blijkbaar op een andere lokatie meerdere gespot en trekken we door het bos daarheen. Dit keer meerdere volwassenen en een baby die al iets beter te zien zijn. Toch wel gaaf om mee te maken, chimpansees in het wild. En dit is pas een voorproefje, want binnenkort gaan we ze een hele dag bewonderen.

Na deze leuke ervaring wandelen we rustig het bos weer uit, maar door problemen met de porto kunnen ze niemand bij de lodge bereiken om ons op te halen. Dan maar lopend terug. We zijn net opgewarmt, dus nog een stukje aan de wandel kan er nog wel bij. Pas als we na een aardige trip over de weg en in de warmte bijna terug zijn komt onze lift eraan.

Opgefrist en al vertrekken we in de middag naar Hoima, ons volgende punt. Een dorp wat als tussenstop dient naar het volgende bosgebied.
We verblijven in een mooi huisje wat gebouwt is in de stijl van een authentieke ronde afrikaanse hut met alweer een prachtige inrichting met veel hout en aankleding met oog voor detail.
Omdat we nog wat tijd hebben deze middag nemen 2 jongens van de lodge ons mee voor een wandeling door het centrum.

Geweldig om door de onverharde straten te lopen en zo meer van de cultuur mee te krijgen. Overal winkeltjes en heel veel mensen op straat. Natuurlijk vallen wij wel op in dit straatbeeld, maar we worden geen een keer overdreven nagekeken of lastig gevallen. Op de eerste lokale markt die we bezoeken zijn vooral tweedehands kleding en schoenen te koop. Daarnaast zien we mensen druk in de weer met naaimachines om de kleding nog wat op te lappen en schoensmeer waarmee ze hier de oude schoenen verbazend goed weten op te halen voordat ze zo goed als nieuw de verkoop in gaan.
Het typische product van hier zijn slippers. Gerecycled van auto- en motorbanden. Beiden worden hier veel gebruikt dus een nuttige vorm van hergebruik. We zien hoe het rubber bewerkt wordt en daarna gesneden tot slippers in verschillende modellen. De letters van het bandenmerk wat deels zichtbaar is op de zool verraad nog de oorspronkelijke  afkomst.
Een volgende markt staat vol met eten. Het verse fruit,groentes, bonen en meel zien er goed en kleurig uit en zijn allemaal met aandacht uitgestald. En zo groot. Enorme avocados en aubergine. Verbazend genoeg ziet het er netjes uit en stinkt het hier niet. Dat hebben we wel eens anders meegemaakt. En de veelal dames willen graag iets vertellen over hun verkoopwaar.
We kletsen tijdens het lopen met de jongens over het verschil van groentes verbouwen hier en in Nederland. Ze begrijpen niet dat tropisxh fruit bij ons niet groeit, maar we het wel in de winkel kunnen kopen. En probeer ze maar eens wijs te maken dat wij de gewassen verbouwen in kassen.
Grote glazen gebouwen met lichten als kunstmatige zon en een systeem om het op gezette tijden te laten regenen.
En dat dan uitleggen met een kleine taalbarrière. Want ze spreken wel engels maar niet iedereen even goed en de uitspraak is beroerd.

Terug bij de lodge lezen we de menukaart die ook weer vol staat met spelfouten. Vaak is het geschreven zoals je het uitspreekt. En de grappigste was Fluitsalade. Ze spreken de R niet alleen uit als een L. Ze schrijven het ook zo.
Tijdens het avondeten barst er een hoosbui los. Het kabaal op het dak is oorverdovend en buiten is het een enorm dicht regengordijn. Net als je denkt dat dit extreem is, gaat het nog harder tekeer. En dan valt de stroom ook nog uit. Alsof hier ook de een of andere orkaan voorbij raast. Gelukkig zitten wij droog en is het niet van heel lange duur. Na het eten kunnen we ons huisje alweer droog bereiken en gaan we snel slapen na een vermoeiende wandeldag.