Family Meeting

Vandaag stond het familiebezoek op de planning. En wat een leuke familie hebben we toch!
We moesten er wel heel vroeg voor opstaan, wat betekende dat we in het donker om half 6 aan de koffie zaten. Geen tijd voor ontbijt, dus dat ging samen met een lunchpakketje mee in de rugzak. Na een korte briefing neemt ranger Sheela ons mee het Kibale Forest in. Gewapens met een AK47 voor het geval we agressieve bosolifanten tegen komen. Dan kunnen deze met een schot in de lucht afgeschikt worden.

Maar we zien geen olifanten en daar komen we ook niet voor. Met een groepje van 6 lopen we kriskras door het bos op zoek naar chimpansees. Al vrij snel begint Sheela harder te lopen en volgen wij dwars tussen bomen en takken door. Daar voor ons..een chimp. Het lijkt wel alsof hij ons familiebezoek al verwachtte en nu voor ons uit loopt om ons naar de rest van de groep te leiden. Hoewel het lopen op zijn voeten en de gebalde vuisten er heel rustig uitziet, gaat hij best snel. Als wij hem niet bijhouden wacht hij rustig al zittend  bij een dikke boom, staart wat voor zich uit en gaat ons dan weer voor.
Dan klimt hij razendsnel en zo behendig een grote boom in. In enkele seconden is hij helemaal boven waar nog meer chimpanees zijn. Mannetjes, vrouwtjes en schattige jonkies die net hun nest uitgekropen zijn en hun dag beginnen.

Terwijl onze groep naar boven staat te kijken zie ik kans om even achter een dikke boom gebruik te maken van het bush toilet. Als ik net mijn broek heb opgehesen loopt er ineens een grote chimp op me af. Op 2 meter afstand loopt hij langs me. Ik heb hem niet aan horen komen en dan sta je best even raar te kijken. Oog in oog. Ik blijf bewegingsloos staan en hij loopt onverstoorbaar door.
 
We zullen deze groep de hele dag volgen zodat we van dichtbij kunnen beleven hoe de chimpansees hun dag door brengen. Het geeft zo'n geweldig gevoel om dit mee te maken. De menselijke bewegingen en houdingen te zien en de (meestal) schattige koppies.
Hun dag begint met hoog in de bomen eten, een beetje hangen op een tak en elkaar plukken, heel lui. Zodra een van hen aangeeft dat het tijd is om verder te gaan ontstaat er een luid gekrijs over en weer wat klinkt als totale chaos en paniek. Met zoveel gemak slingeren ze van boom tot boom. En wij moeten dat op de grond zien bij te houden. Dus gaan we in versnelde pas dwars door het regenwoud. Zigzaggen tussen de takken, bukken, eroverheen het kost wat moeite, maar dat is het meer dan waard.

Aan het eind van de ochtend zijn de buikjes van de chimps vol en klimmen ze naar beneden om daar uit te buiken. Weer met een hoop kabaal wordt dat aangekondigd. Vlak voor ons zien we ze uit de bomen komen en over de grond lopen totdat ze wat verspreid van elkaar op hun gemakkie gaan zitten. Armen over elkaar, benen weid, hangend tegen een boom, of relaxt op de rug. We kunnen er uren naar kijken en genieten en dat doen we dan ook.
Ze trekken zich niets aan van onze aanwezigheid waardoor we echt heel dicht bij staan. Er was ons verteld dat we 7 meter afstand moesten houden, maar soms lukt dat niet omdat de chimp zelf dichterbij komt.
Ze blijven de hele dag rondtrekken, dus na even ontspannen, zittend, ongegeneerd liggend met de benen omhoog of elkaar uitgebreid vlooiend in de meest grappige houdingen is er weer een die met veel gekrijs aangeeft dat het tijd is om door te gaan.
En als je dan netjes op afstand staat maar die chimp komt ineens recht op je af rennen terwijl hij met een harde klap op een boomstam en op de grond slaat, om de anderen te laten horen welke kant ze op moeten, dan is dat behoorlijk indrukwekkend.
Vooral als hij tussen ons door wil rennen, mij net weet te ontwijken maar tegen Richards been aan botst en dan krijsend verder rent. De camera draaide, dus dat is vast een mooie close up geworden.

Als ze weer even hoog in een boom zitten kunnen wij even uitrusten van de pittige achtervolgingen. Maar dan moet je wel uitkijken dat je niet tussen de safari ants staat, deze rode vuurmieren bijten zich heel gemeen en hardnekkig vast in je enkels, weten wij inmiddels. Maar ook dat hebben we er voor over.

Na verschillende documentaires op tv zitten we er nu middenin. En dan zo dicht bij. Hoe behendig ze in de bomen bewegen en zo lui liggend op de grond, ik zou er bijna bij willen gaan liggen. De mannetjes met hun indrukwekkende wijze blik in de ogen, harde gekrijs en bonkend op de boom maken indruk en een jonkie zien slingeren aan een tak met zijn grappige koppie is zo vertederend.

We hebben uiteindelijk 8 uur met de chimps doorgebracht en ze dwars door het hele woud gevolgd. We hebben ze heel veel zien luieren en het verplaatsen leek ze zo makkelijk af te gaan. Voor ons was het daarintegen nog behoorlijk inspannend om ze bij te houden en hoewel we het jammer vinden om afscheid te nemen van de familie, zijn we blij als we kunnen zitten en de schoenen uit kunnen doen.

Moe maar zeer voldaan keren we terug naar ons verblijf wat heel toepasselijk Chimp's Nest heet. Maar hier geen chimp's. Wel veel mieren, maar deze bijten gelukkig niet.


PS: de actioncam kwam vandaag weer goed van pas ;)