Berg en Dal

We laten de bergen bij Bwindi achter ons. We kijken nog een keer uit over de dichtbegroeide bergtoppen waar ergens tussen dat groen de gorilla's verstopt zitten. We laten ze achter daar waar ze horen en nemen hele bijzondere herinneringen mee.

Rijdend door de bergen zien we de hardwerkende mensen op de steile landbouwgronden. Vooral de vrouwen doen hier het meeste en zwaarste werk. Helaas zien we ook nog veel kinderen die eigenlijk nu op school horen te zijn. Maar de ouders willen dat de kinderen meehelpen met diverse werkzaamheden of ze moeten het land beschermen tegen wilde dieren die de gewassen vernielen.
Wanneer we een groepje arme vrouwen langs de weg zien lopen, in authentieke afrikaanse lappen, onderweg naar hun landbouwgrond, stoppen we en geven hen een stapeltje oude kleding van ons. Voor ons onzinnig om het nog mee te nemen naar huis en daar alsnog weg te doen. En zij kunnen het goed gebruiken.

Langzaam rijden we naar beneden om uit te komen in Kabale. Een redelijk levendig en modern stadje, voor Oegandese begrippen.
Ze kennen hier ook de fietstaxi, maar dan betekent het hier dat je gewoon achter op de bagagedrager gaat. Ook zien we weer fietsen volbeladen met ananassen, levende kippen hangend aan het stuur en 2 man op een brommer met een levend varken achterop geklemd.
En dit is de woonplaats van Shindishi. Vol trots laat hij ons de stad zien en neemt ons vervolgens mee naar zijn huis dat op een helling buiten het centrum ligt. We krijgen een kijkje bij zijn oude huis en het nieuwe in aanbouw zijnde huis ernaast, waar hij al veel over verteld had. De golfplaten voor het dak zijn net gearriveerd, dus binnenkort kan de bouw verder. Ook ontmoeten we zijn moeder die in haar tuin ernaast bezig is met al hun eigen groente en fruit. Ze verbouwen bijna alles zelf.

Daarna bezoeken we de kledingmarkt in het centrum waar zijn vrouw haar eigen kraampje heeft. Het is een kort bezoekje, maar leuk om haar ook te ontmoeten.
Nadat Shindishi ons naar onze lodge heeft weggebracht, die hier niet ver vandaan is, kan hij even 1,5 dag bij zijn familie zijn. Dat is wel fijn voor hem nadat hij al bijna 3 weken van huis is.

Maar nu we toch in een stadje zijn hebben we ook de gelegenheid om het politiebureau te bezoeken, zoals we altijd tijdens onze reizen doen. We worden ontvangen door de chef waarmee we kort praten over de overeenkomsten van ons werk. Natuurlijk willen we ook graag een badge ruilen, maar dat is nog niet zo makkelijk. Wat ze hebben zit op hun uniform en dat kunnen ze niet zomaar missen. Dus helaas gaat dat niet lukken. Toch leuk om ook hier een politiebureau te zien. De werkzaamheden zijn zo herkenbaar alleen gaat hier alles nog met pen en papier en is moderne techniek ver te zoeken.

Na een lunch met heerlijke lokale gerechten met veel bonen, stoofvlees, rijst, cassave en groente gaan we richting onze lodge.
De lodge ligt in Lake Bunyoni. Een kratermeer tussen de vulkanen. Ja in het meer. Op een van de 29 eilanden. Eerst zien we het meer met de eilandjes van bovenaf en dan steken we met een bootje het meer over naar ons eilandverblijf. Het eiland is eigenlijk 1 grote berg. En dat is nou net niet zo fijn als je spierpijn hebt van de trekking van gisteren.
Het is een hele klim naar boven naar de lodge, waar we een houten cabin hebben met uitzicht op het meer. Altans, eigenlijk vooral op de bomen die voor ons uitzicht staan.

Het was vandaag lekker zonnig, maar helaas trekt de bewolking dicht en wordt het fris. Ons plan om te gaan relaxen in de zon gaat niet door. En een stukje wandelen met al die stijle stukken zien we ook even niet zitten. Maar het is sowieso wel lekker om even rustig aan te doen en ondertussen te genieten van de mooie hybiscus bomen met grote roze en witte bloemen, een ezel in de voortuin, loeiende koeien aan de overkant van het water en een kat en muisspel tussen een aap en een ekster te aanschouwen.

Inmiddels in het donker met een biertje en een dekentje op onze veranda, luisterend naar de vogel en kikker geluiden is het nog heerlijk toeven.