Terug van weggeweest

Nu het eind langzaamaan in zicht komt hebben we niet meer zo'n zin om door te reizen. We willen hier blijven. Het Kootenay Park is heerlijk rustig. Gelukkig hebben we nog wel wat tijd en hoeven we dus niet in hoog tempo langs alle bezienswaardigheden.

We nemen vandaag de tijd om rustig te genieten van dit fijne park.
Eerst nog naar het info center voor wifi en dan nog wat boodschapjes doen. Het plaatsje Radium Hot Springs net buiten het park heeft zijn naam te danken aan de warmwater bronnen die hier zijn. Maar ook die zien er uit als een gewoon buitenzwembad en dus niet zo interresant nu het mooi weer is.
In het kleine dorpje lijkt het alsof je in Oostenrijk bent. Met het Alpen Hotel, Motel Tirol en Old Salzburg. Veelal in de bekende houten stijl inclusief kleurige bloembakken aan de balkons.

We gaan weer het park in en zien de bighorn sheep weer op dezelfde helling lopen. Ook later zien we er nog een paar, maar weer geen mannetjes.
Bij de wegwerkzaamheden waar we nu ook al meerdere keren langs zijn gekomen, staat een oude kerel met lange puntige witte baard en zonnebril met een stop-bord. Bij het passeren steekt hij vrolijk zijn duim op. Een mooi typetje die zo kan aansluiten bij ZZ-Top.

Allereerst gaan we naar het Olive Lake wat ook echt een olijfgroene kleur heeft en kraakhelder is. Tot in het midden van het meertje is de bodem te zien en zien we kleine visjes zwemmen.

Het volgende meer is het Cobb Lake. Maar om daar te komen moeten we wel een aardig stuk lopen. Een uur heen en een uur terug. Eerst de ene berg af, dan over een waterstroompje in het dal en aan de overzijde helling op. En dat op de terugweg omgekeerd. Best een wandeling maar wel lekker. Het is muisstil op af en toe het kraken van de bomen en een tikkende specht na. Veel bomen zijn geknakt door de wind en liggen als mikado stokjes verspreid in het bos. De zonkant is kaler en droger. De schaduwkant vol met verschillende mossen en paddestoelen.
Terwijl we lopen slaat Richard met een stok om zich heen tegen bomen en takken. Zo hoopt hij de wilde dieren op afstand te houden.

De wandeling wordt beloond met een droomplaatje. Ver weg verscholen in het bos, in de stilte ligt een helder blauw-groen meer. We zitten een tijdje langs de rand op een omgevallen boom wat te eten en te genieten van dit unieke plekje.
Nog wel af en toe om ons heen kijkend of we niet stiekem worden begluurd door een beer of coyote.
Als ik 1 van die dieren was zou dit mijn favoriete plekje zijn en er voor zorgen dat dit tot mijn territorium behoort.
We maken de wandeling weer terug die nu meer omhoog lijkt te gaan dan naar beneden. Vooral het laatste stukje krijgen we het er warm van.

Een stukje verder in het park vinden we een mooi plekje langs de rivier met in de verte uitzicht op de besneeuwde bergtoppen van de Rocky's. Terwijl we er zitten bij te komen van de wandeling en een broodje eten aan een picknicktafel komt een vrolijk drukke chipmunk tevoorschijn die, waarschijnlijk nieuwsgierig naar wat er op ons bordje ligt, alsmaar heen en weer blijft lopen. Zo'n schattig beestje. Ondertussen zit er boven ons een andere eekhoorn in de boom die van alles naar beneden gooit. Met het mooie lichtblauwe water voor ons is dit alweer zo'n plekje waar je uren kunt vertoeven.

De campings die noordelijker in het park liggen zijn al gesloten voor de winter en als we verder moeten rijden wordt het zo'n gehaast. Dus gaan we terug naar de campsite van gisteren. Dat plekje beviel zo goed dat we er nu weer zitten. Het lijkt haast een zomeravond en met het kampvuurtje er weer bij is het heerlijk uit te houden onder de sterrenhemel.