Gulu

Inmiddels aangekomen in Gulu kijken we nog even terug op de afgelopen geweldige dagen in Apoka. Door alle extra's die verzorgd werden hadden we zoveel gedenkwaardige momenten.
Het eten dat geserveerd werd op de mooiste plekken, de ochtend koffie drinken in de safari jeep tussen de dieren, in de middag met een biertje en genoten van de zonsondergang onder het genot van een fles bubbels.
Deze hadden we op het vliegveld al gekocht om op een bijzondere plek te drinken. En dat was dit zeker.
Het hele verblijf was compleet met alles er op en er aan. Ongelofelijk wat ze op zo'n afgelegen plek hebben weten te maken.
Als we dan toch wat te klagen moeten hebben dan zijn het de musquiten. Daar hebben we inmiddels ook al aardig wat herinneringen aan over gehouden, heel irritant, maar gelukkig niet blijvend en de overige, mooie herinneringen wel.

Door de uithoek waar we zaten was overigens internet wel wat lastig, maar wat wil je. Inmiddels hebben we wat foto's kunnen plaatsen om jullie vast een voorproefje te geven op de rest.
Die foto van de leeuw op de rots is onze trots en is nog een mooi verhaal. Een aantal jaar geleden heeft een bekende fotograaf zo'n zelfde foto weten te maken. Een uniek moment want het is echt niet zo dat die leeuw daar altijd ligt. Die foto is beroemd geworden en was voor velen de reden om naar Kidepo te komen om dat plaatje met eigen ogen te zien. Tot nu toe is het volgens Julius, de gids nooit meer voorgekomen dat een leeuw daar lag.
En nu maakten wij het mee en hebben vele prachtige foto's kunnen maken.

Tegelijk met ons verbleef een man in Apoka Lodge die schrijver en fotograaf is voor diverse reisbladen en zo ook BBC world. Hij verbleef er een aantal dagen en was iedere dag op pad voor de beste foto's. Hoewel wij hem via onze gids nog wel hebben laten weten van de leeuw op de rots, kwam de journalist pas daar aan nadat wij er al bijna een uur volop aan het genieten en fotograferen waren en de leeuw op zijn gemak voor ons posseerde. Net na aankomst van de journalist vond de leeuw het welletjes, stond op en klom naar beneden om vervolgens te verdwijnen. Hij heeft het beste fotomoment helaas gemist.
We hebben hem nog wel aangeboden om onze foto's te kopen ;)

Met moeite hebben we afscheid kunnen nemen van Apoka en de geweldige bediening, maar we hebben al gemerkt dat alle Oegandesen ontzettend aardig en behulpzaam zijn. Onderweg naar Gulu wordt er bij het passeren van de vele dorpjes en door de mensen die op de weg lopen driftig gezwaaid.
We passeren lange stukken met landbouwgrond waar de bewoners hun pompoen, kalabas, mais, graan, tabak en heel veel zonnebloemen verbouwen. Afgewisseld met de dorpen met ronde huisjes en winkeltjes waartussen de mensen en de geiten af en aan lopen.
De rit verloopt prima over de bijna nieuwe weg en na een lunchstop in Kitgum komen we na ongeveer 5 uur aan in Gulu. Een grote stad, maar geen hoge moderne gebouwen en lang niet zo hectisch als Kampala. Door de buitenwijken rijdend met dezelfde ouderwetse ronde afrikaanse huisjes met rieten dak vragen wij ons af waar ons hotel zal zijn. Als groot contrast staat het grote gebouw van het Golden Peace Hotel ineens naast de kleine huisjes van de village. Het is bij lange na niet zo luxe als Apoka, maar alles ziet er netjes uit en het personeel is bescheiden en zeer vriendelijk. De namiddag brengen we door in de tuin en bij de bar naast het zwembad. We hebben ook nog de mogelijkheid om gebruik te maken van de sauna, hoe verzin je het? Het is buiten al bloedheet! Wel missen we de dieren hier, maar ter compensatie worden we omringd door 3 katjes die ons jaloers aankijken terwijl wij een lekker gebakken visje oppeuzelen.

Onder een rode lamp in de kamer, wat volgens ons niets met het ons bekende rode licht te maken heeft, maar voorkomt dat muggen worden aan getrokken, kruipen we vroeg in bed en kunnen morgen lekker uitslapen voordat we verder gaan naar Murchison Falls National Park.