Laatste dag Phu Quoc

Net op tijd komen we terug van het eten, want ineens stortte er weer een tropische regenbui uit de hemel. Kort maar hevig. Maar verfrissend is het niet. Het blijft warm en de luchtvochtigheid is nog eens tot een maximum gestegen. 

Behalve dit korte buitje hebben we weer een prachtige dag gehad en volop kunnen genieten van de zon.

Nog voordat de wekker ging werden we uitgeslapen wakker en konden we de dag rustig beginnen met koffie voor onze bungalow. In plaats van thuis op de bank met de tv voor onze neus, kijken we hier naar de golvende zee en de zon die er alweer hoog boven staat. 

Dit 'programma' wordt ieder uur herhaald, maar gaat nooit vervelen.

Het is onze laatse dag op Phu Quoc en om het toch al relaxte verblijf nog aangenamer te maken hebben we vanmiddag een massage geboekt. 

We beginnen met een reinigend kopje kruiden thee waar Richard rare bekken van begon te trekken. De gezichtsspieren waren dus alvast los.

Daarna met de voeten in een bak waar volgens ons diezelfde thee in zat met gember, limoen en citroengras. 

Zullen ze de volgende klanten dan weer een kopje thee geven uit de bak waar wij net met onze voeten in hebben gezeten?

Richard kiest dit keer voor een ontspannende massage, want zijn vorige ervaring in Ho Chi Minh vond hij toch wat te ruig.

Ik kies voor de oppeppende bamboo massage. Even ben ik bang dat ik met bamboo stokken gemarteld zal worden, maar dat valt gelukkig mee. De stevige massage maakt alle spieren heerlijk los. Zo kunnen we er weer helemaal soepeltjes tegenaan. 

Om de glibberige olie van ons af te spoelen duiken we de zee in. 

Met spotgoedkope biertjes en snacks die we om de hoek bij een lokaal winkeltje hebben gekocht installeren wij ons weer op onze ligbedjes om nog wat vitamine D op te nemen ter voorkoming van de komende winterdip die op de loer ligt. 

Al zwetend van de klamme warmte moeten we daar nog even niet aan denken.

Dus we maken nog even een korte wandeling naar het winkeltje om de hoek, waar de eigenaar ons alweer hartelijk ontvangt. Die is blij met onze sponsering.

Met ieder een ijsje en een paar biertjes hobbelen we weer terug.

Daarna meteen weer een duik in zee om het zweet af te spoelen. Wat hebben we het zwaar.

Zodra de zon onder gaat is het weer tijd voor ons romantische date moment. We daten heel wat af hier. Maar dan met D. E. E. T.  

Als er nou eens een paradijselijk eiland is waar geen muggen leven, dan boek ik direct een ticket daar naar toe. Die rotbeesten hebben me alweer meer dan genoeg souvenirs gegeven. 

Voor onze deet-date zijn we vanavond 2 straatjes verderop bij een klein restaurantje gaan eten. Westerse en Oosterse keuken en goeie reviews op internet, dus die zoeken we op.

Met een zaklampje over de pikdonkere en stille straat komen we bij de hoofdweg uit waar volop bedrijvigheid is bij winkeltjes en eettentjes. Winkeltjes met huishoudelijke artikelen en kippen in veel te krappe kooien. Ze verkopen hier van alles door elkaar. Nog even rondgekeken voor de krokodillen slippers. Maar helaas weer niet. 

Dan maar verder op zoek naar het restaurantje Mi Dorsa wat we al snel vinden. We zijn de enige klanten, maar worden aardig ontvangen door een vrouw die goed Engels spreekt. Haar man blijkt een Spanjaard te zijn.

En inderdaad de reviews kloppen. De bruchetta, pizza en garnalen in tamarinde saus smaken ons prima en de lage rekening was ook prettig.

Het verschil tussen de luxe resorts met westerse prijzen en de lokale ondernemers is enorm. 

En zo lopen we weer terug langs de krakkemikkige rommelige, maar gezellige winkeltjes met hele aardige mensen die ook ergens achterin of erboven wonen, over een hobbelige, onverlichte weg met her en der wat gebouwen in aanbouw en rotzooi langs de weg naar ons luxe resort waar er binnen korte tijd nog meer van op dit eiland uit de grond gestampt zullen worden. 

En dan begint het te spetteren...

Het is heerlijk relaxen hier en wij klagen zeker niet, maar toch is het naar om de grote verschillen te zien en ook oneerlijk dat er zo'n groot prijsverschil is en helaas zal de charme van dit eiland snel verdwijnen door de toeristische uitbreidingen die in rap tempo worden aangelegd. 

Maar de mensen hier zijn tevreden. Ze leven van dag tot dag en vanuit hun geloofsovertuiging klagen ze niet, mogen niet naar anderen wijzen en streven niet naar meer, maar zijn gewoon tevreden met wat ze hebben. Zouden meer mensen moeten doen....

Wij sluiten deze dag af met ons favoriete 'programma' maar nu een extra spannende aflevering met donder en bliksem aan de horizon.