Fort Bowie

Nadat we ons eerst nog goed hebben ingelezen over de tijd dat de soldaten vanuit Fort Bowie vochten tegen de Chiricahua Apache indianen waaronder Geronimo en Cochise. En de stagecoach route die hier over de Apache pass trok, was het tijd om de overblijfselen te paard te gaan bezoeken.

Het eerste stuk naar de Chiricahua mountains doen we met de trailer. Dan laden we de paarden uit en volgen het pad waar ooit de Butterfield Overland Stage reedt. Ongelofelijk dat men vroeger met een houten wagen getrokken door muildieren over dit hobbelige pad op en neer over de heuvels trok.
Deze rit van west naar oost zal geen pretje geweest zijn.
En dan moesten ze naast de kans op overvallen te worden nog blij zijn dat ze bij de Apache Pass heelhuids langs de indianen kwamen.
Het is een bergachtig gebied met heel wat heuvels waar de indianen zich achter schuil konden houden.

De geschiedenis komt tot leven wanneer we hier met de paarden doorheen trekken en Greg de nodige uitleg geeft.
De eerste opvallende plek die we passeren is een begraafplaats. Op een aantal van de grafstenen staan onder de naam teksten als: 'gedood door de indianen'
Maar ook liggen er indianen kinderen begraven.

Verder langs de trail staat een indianenhut zoals ze deze vroeger maakten. Een ronde hut gemaakt van takken en gras.
Dan klimmen we verder de bergen in totdat we bij Fort Bowie zijn. Althans de restanten ervan. Slechts wat onregelmatige stukken kleimuur herinneren aan de nederzetting. De bordjes bij de diverse ruines geven meer verduidelijking over de gebouwen en hoe het hier vroeger geweest moet zijn.

Een houten huis in koloniale stijl doet dienst als informatiecentrum, maar was nu helaas gesloten.
Wel hebben we er op de veranda onze lunch kunnen opeten terwijl we de paarden aan een balk hadden vastgebonden.

Na de lunch nemen we een andere route voor de terugweg. We dalen langs de zijkant van een berg af alsof we met haarspeldbochten naar beneden gaan. Een groot deel van het pad bestaat uit een soort traptreden en kan ook door wandelaars gebruikt worden.
Maar het gaat de paarden goed af en ons op deze manier ook een stuk beter dan dat we het hadden moeten lopen.
Vanaf deze kant van de bergen hebben we weer een prachtig uitzicht tussen de bergen door naar een grote vlakte in de verte.
Hier hebben de soldaten waarschijnlijk ook op de uitkijk gezeten.

Het pad kronkelt verder op en af totdat we weer uitkomen bij het begin. In de auto dutten we allemaal een beetje in na weer een heerlijke rit in de buitenlucht.

Terug bij de ranch worden de paarden, ook die niet mee waren, nog wat geknuffeld en dan op naar de saloon voor een koud biertje en een stevige maaltijd.