White Tail
Blijf op de hoogte en volg Richard&Natascha
22 Mei 2014 | Verenigde Staten, Sierra Vista Southeast
De andere dames gaan vandaag niet mee op pad. Dus na het ontbijt gaan wij alleen met Greg naar de weides om de paarden te halen.
We gaan vandaag naar White Tail, wat niet zo heel ver rijden is.
Alle routines zitten er nu goed in, dus al snel zitten we op de paarden en trekken het gebied in.
Het ziet er hier weer compleet anders uit. Grote gele vlaktes met af en toe wat heuvels, bosjes en greppels. Her en der lopen wat koeien rond.
Als cowboys uit de film lopen we verspreid over de vlakte en genieten van de paarden en de rit. Gevolgd door trouwe Josie die weer vrolijk achter ons aan hobbelt.
De koeien staan ons een voor een aan te staren als we in de buurt komen. Maar we laten ze met rust. Het zou een geweldig terrein zijn voor een cattle drive. Maar dit zijn niet 'onze' koeien.
Alleen Josie waagt het af en toe en rent luid blaffend achter een koe aan. Totdat de koe door heeft dat hij veel groter is en achter Josie aan gaat. Wat een grappig gezicht is.
Helaas kunnen we geen vee drijven op de eigen ranch omdat er veel kalfjes zijn en een aantal koeien nog drachtig. Dat geeft teveel stress.
Sinds wij hier zijn zijn er al 2 nieuwe kalfjes geboren. We hebben de schattige baby koetjes al in het veld kunnen zien.
De tocht gaat verder door het gele gras totdat we even stilstaan bij een graf. Een hoop stenen en een kruis herinneren aan J.C. Caldwell die daar in 1903 doodgeschoten is.
Door een droge rivierbedding komen we op een heuveltje waar we stoppen voor de lunch. Terwijl wij op een boomstronk zitten en de twee andere paarden aan een boom vast staan, loopt Cholo om ons heen te grazen. Als hij even wat te ver weg loopt komt hij bij het roepen van zijn naam alweer terug gesjokt en kijkt nieuwschierig over je schouder mee.
Op de terugweg over de vlakte vinden we de skeletten van 2 koeien.
Ondertussen worden de wolken boven ons steeds donkerder en voelen we regendruppels. Het stelt niet veel voor en het blijft heerlijk warm, maar Greg is erg blij met wat vocht voor zijn land.
Terug bij de ranch komen we met de anderen samen op de veranda van de Red Dog Saloon en kletsen onder het genot van een biertje met elkaar totdat de steaks op de bbq klaar zijn.
De grootste, dikste steaks die we ooit hebben gehad.
Terwijl we een oude westernfilm kijken genieten we van de steaks en chocolade taart als toetje tot we bijna ploffen.
We gaan vandaag naar White Tail, wat niet zo heel ver rijden is.
Alle routines zitten er nu goed in, dus al snel zitten we op de paarden en trekken het gebied in.
Het ziet er hier weer compleet anders uit. Grote gele vlaktes met af en toe wat heuvels, bosjes en greppels. Her en der lopen wat koeien rond.
Als cowboys uit de film lopen we verspreid over de vlakte en genieten van de paarden en de rit. Gevolgd door trouwe Josie die weer vrolijk achter ons aan hobbelt.
De koeien staan ons een voor een aan te staren als we in de buurt komen. Maar we laten ze met rust. Het zou een geweldig terrein zijn voor een cattle drive. Maar dit zijn niet 'onze' koeien.
Alleen Josie waagt het af en toe en rent luid blaffend achter een koe aan. Totdat de koe door heeft dat hij veel groter is en achter Josie aan gaat. Wat een grappig gezicht is.
Helaas kunnen we geen vee drijven op de eigen ranch omdat er veel kalfjes zijn en een aantal koeien nog drachtig. Dat geeft teveel stress.
Sinds wij hier zijn zijn er al 2 nieuwe kalfjes geboren. We hebben de schattige baby koetjes al in het veld kunnen zien.
De tocht gaat verder door het gele gras totdat we even stilstaan bij een graf. Een hoop stenen en een kruis herinneren aan J.C. Caldwell die daar in 1903 doodgeschoten is.
Door een droge rivierbedding komen we op een heuveltje waar we stoppen voor de lunch. Terwijl wij op een boomstronk zitten en de twee andere paarden aan een boom vast staan, loopt Cholo om ons heen te grazen. Als hij even wat te ver weg loopt komt hij bij het roepen van zijn naam alweer terug gesjokt en kijkt nieuwschierig over je schouder mee.
Op de terugweg over de vlakte vinden we de skeletten van 2 koeien.
Ondertussen worden de wolken boven ons steeds donkerder en voelen we regendruppels. Het stelt niet veel voor en het blijft heerlijk warm, maar Greg is erg blij met wat vocht voor zijn land.
Terug bij de ranch komen we met de anderen samen op de veranda van de Red Dog Saloon en kletsen onder het genot van een biertje met elkaar totdat de steaks op de bbq klaar zijn.
De grootste, dikste steaks die we ooit hebben gehad.
Terwijl we een oude westernfilm kijken genieten we van de steaks en chocolade taart als toetje tot we bijna ploffen.
-
23 Mei 2014 - 16:52
Roan:
Fantastisch mooi en wat een geweldige ervaring om zo met zn 3en over een oneindigweidse vlakte te paard te gaan!
Hoe gaat het met billetjes en botjes? Veel smeten en masseren 'savonds!
Met zoveel koeien kunnen ze wel een echte Amerikaanse steak serveren. Alles is toch groot en veel daar? Nu genieten en thuis weer op salade-dieet!! Die "hoed" past Cholo en Waloe ook!;-)
Liefs, roan -
23 Mei 2014 - 17:12
Richard&Natascha :
De billen en rug raken aardig gewend aan het rijden, dus het valt erg mee met de pijntjes.
Vandaag gaan we een rit maken naar Fort Bowie. Ook weer heel bijzonder.
Rob had het over de lokatie. De ranch is langs de 80 tegen de grens van New Mexico. Tussen de plaatsjes Rodeo en Portal. Op de heenweg ging de 80 een stukje door new mexico en dan weer terug Arizona in. Daar zitten we.
En met de ritten gaan we vaak nog eerst een eind met de trailer. Het is lastig op Google earth te zien dat gebied. Maar we zijn inderdaad vlak bij het Geronimo monument geweest. En bij skeleton valley. -
23 Mei 2014 - 23:53
Rob:
Vanaf de 80 loopt de State line road in N-Z richting over de staatsgrens. Zitten jullie aan die weg? Of nog zuidelijker waar de State Line road ophoudt? Voorbij de Sky Ranch road soms, die O-W loopt? Tussen daar en Post Canyon road staan maar op twee plaatsen huizen langs de grens aan de Arizona kant. Ik zie wel iets net ten noorden van de 80, dus vlak bij Rodeo wat op een ranch lijkt.
-
24 Mei 2014 - 00:17
Rob:
OK, hebbes! De routebeschrijving op de website van de hideout bood uitkomst. Toch de Sky Ranch road op dus en dan nog een paar honderd meter naar het zuiden.... Heb nu ook alle foto's op de website gezien.
-
24 Mei 2014 - 04:13
Richard&Natascha :
Grappig dat je het opgezocht hebt Rob. Als het al op google earth te zien is is het inderdaad lastig te vinden. Er is inderdaad weinig bebouwing. Voor zover we kunnen kijken is het land wat bij de Ranch hoort. En aan een kant staan de saloon en 2 gastenverblijven en een kilometer verderop hun huis, 2 schuren en de weides waar de paarden lopen.
Heerlijk rustig. Je vergeet hier volledig dat de rest van de wereld ook nog bestaat. Zelf onderweg naar en tijdens de trails komen we nagenoegen niemand tegen.
Gelukkig hebben ze hier wel een goede wifi verbinding ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
