Daklozen opvang
Blijf op de hoogte en volg Richard&Natascha
03 November 2014 | Madagascar, Maroantsetra
De reisgids beschrijft het al; Maroantsetra ligt aan het eind van de wereld.
Aan het eind van een doodlopende weg die haast onbegaanbaar is. Daarom hadden wij het zo geregeld dat we heen en terug zouden vliegen. Alhoewel we er toch al met al een halve dag aan kwijt waren ging de vlucht soepel. Maar toen kwamen we met de boot niet weg waardoor we noodgedwongen een nacht in Coco Beach in Maroantsetra verbleven.
In de meest gare bungalow met de naam Ananas. Normaal een favoriet, maar deze ananas niet.
Eerder terug van Masoala dan geplant belanden we weer in bungalow Ananas.
Deze ochtend staan we klaar om deze uithoek te verlaten en terug naar Tana te vliegen. Maar zo onbereikbaar als het hier is, zo moeilijk is het dus ook om hier weer weg te komen. Met meerdere mensen van het hotel staan we bij het kantoor van Air Madagascar waar ons doodsimpel wordt verteld dat de vlucht vandaag niet gaat.
Misschien morgen, maar dat is ook niet zeker.
Ter compensatie krijgen we een bon voor gratis verblijf en eten in, je raad het al, Coco Beach.
Terwijl wij en de andere gestrande reizigers terugkeren krijgen we het idee dat dit hotel als een soort daklozenopvang voor gestrande reizigers draait. Want andere gasten dan de steeds terugkerende gezichten van de mensen met eenzelfde lot, zien we niet.
Eigenlijk willen ze ons weer dezelfde bungalow geven, maar hoewel ik niet had verwacht dit ooit te zeggen, we hebben even genoeg van Ananas.
Het wordt de ruimere Vanille.
Na een bezoekje van de loodgieter die de kapotte douche heeft gemaakt zitten we hier voorlopig.
We hebben gelukkig wel iets speling in het programma nu we de nacht in Tana overslaan, maar dan moeten we wel morgenochtend vertrekken. Anders komt het programma echt in de knel.
Voorlopig is het niet anders en moeten we ons in dit saaie dorpje zien te vermaken. Eerst maar eens naar de internet shop om toch nog wat contact met de buitenwereld te krijgen.
Dan wat (gratis) eten en drinken. Je moet hier wel heel veel geduld hebben want de bediening is hier ontzettend traag en lijken, zoals we bij veel Malagasies hebben gemerkt, maar 1 ding te gelijk te kunnen en denken totaal niet vooruit.
Maar voorlopig hebben we geen haast.
De middag spenderen we in het zonnetje op de grasstrook voor de bungalow met op de achtergrond het geluid van brommende uitlaten van oude auto's die de brug over het water over gaan.
Enigzins geluk hebben we wel met het weer. Want in de natste streek van het land is het nu droog, warm en zonnig.
Nu maar afwachten wanneer de vlucht gaat....
Aan het eind van een doodlopende weg die haast onbegaanbaar is. Daarom hadden wij het zo geregeld dat we heen en terug zouden vliegen. Alhoewel we er toch al met al een halve dag aan kwijt waren ging de vlucht soepel. Maar toen kwamen we met de boot niet weg waardoor we noodgedwongen een nacht in Coco Beach in Maroantsetra verbleven.
In de meest gare bungalow met de naam Ananas. Normaal een favoriet, maar deze ananas niet.
Eerder terug van Masoala dan geplant belanden we weer in bungalow Ananas.
Deze ochtend staan we klaar om deze uithoek te verlaten en terug naar Tana te vliegen. Maar zo onbereikbaar als het hier is, zo moeilijk is het dus ook om hier weer weg te komen. Met meerdere mensen van het hotel staan we bij het kantoor van Air Madagascar waar ons doodsimpel wordt verteld dat de vlucht vandaag niet gaat.
Misschien morgen, maar dat is ook niet zeker.
Ter compensatie krijgen we een bon voor gratis verblijf en eten in, je raad het al, Coco Beach.
Terwijl wij en de andere gestrande reizigers terugkeren krijgen we het idee dat dit hotel als een soort daklozenopvang voor gestrande reizigers draait. Want andere gasten dan de steeds terugkerende gezichten van de mensen met eenzelfde lot, zien we niet.
Eigenlijk willen ze ons weer dezelfde bungalow geven, maar hoewel ik niet had verwacht dit ooit te zeggen, we hebben even genoeg van Ananas.
Het wordt de ruimere Vanille.
Na een bezoekje van de loodgieter die de kapotte douche heeft gemaakt zitten we hier voorlopig.
We hebben gelukkig wel iets speling in het programma nu we de nacht in Tana overslaan, maar dan moeten we wel morgenochtend vertrekken. Anders komt het programma echt in de knel.
Voorlopig is het niet anders en moeten we ons in dit saaie dorpje zien te vermaken. Eerst maar eens naar de internet shop om toch nog wat contact met de buitenwereld te krijgen.
Dan wat (gratis) eten en drinken. Je moet hier wel heel veel geduld hebben want de bediening is hier ontzettend traag en lijken, zoals we bij veel Malagasies hebben gemerkt, maar 1 ding te gelijk te kunnen en denken totaal niet vooruit.
Maar voorlopig hebben we geen haast.
De middag spenderen we in het zonnetje op de grasstrook voor de bungalow met op de achtergrond het geluid van brommende uitlaten van oude auto's die de brug over het water over gaan.
Enigzins geluk hebben we wel met het weer. Want in de natste streek van het land is het nu droog, warm en zonnig.
Nu maar afwachten wanneer de vlucht gaat....
-
03 November 2014 - 16:45
Ruan :
Oh dat is balen, dat ze dat zomaar kunnen zeggen de vlucht gaat vandaag niet.
Probeer er maar het beste van te maken, we zullen duimen dat jullie morgen wel
vliegen en jullie reisschema weer volgens plan kunnen vervolgen.
Liefs Ruan. -
03 November 2014 - 17:57
Angonita:
Jeetje, leek het tot nu toe allemaal redelijk goed te verlopen, krijgen jullie toch nog te maken me de simpele leefwijze daar. Kan het vandaag niet, doen we wel morgen of overmorgen enz. Maar jullie en alle andere gasten moeten je maar zien te vermaken in zo'n gat!
Hoop dat morgen weer gevlogen wordt en jullie dit "gat" snel achter je kunt laten en vergeten.
liefs, Roan -
03 November 2014 - 19:53
Rob:
Liever een paar dagen wachten dan in een vliegtuig stappen dat met plakband en ijzerdraad gerepareerd is...... Hopelijk nemen ze dat wel heel serieus daar.
Safe journey, Rob
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
