Gestrand
Blijf op de hoogte en volg Richard&Natascha
09 November 2014 | Madagascar, Ambodifotatra
Met de ruizende zee vlak voor ons zitten we op onze veranda bij kaarslicht in de zwoele warmte.
Ille Sainte Marie is een mooi plekje, maar alweer niet eenvoudig te bereiken.
Het zou heel vlot kunnen, maar het gaat hier allemaal in de Malagassie Mora Mora stijl.
Dus zaten we vanochtend om 4:45! aan het ontbijt omdat we vroeg werden opgehaald door een busje.
Er zaten al andere toeristen in, maar bij het kantoor in het centrum aangekomen bleek dat er nog eens 2 keer zoveel mensen mee gingen.
Dus de bagage op het dak en 14 man in het krappe oude Volkswagen Transporter busje onderweg naar de haven van Soanara-Ivongo.
We hebben al ervaren dat de lokale bevolking erg sterk ruikt, en dat merken we nu dus ook in het krappe busje. Maar een pufje deo onder onze neus doet wonderen.
Waarvan werd gezegd dat de rit 2 uur duurt werd 3,5 uur. Het enige wat je dan kan doen is je er aan overgeven en wat proberen te slapen met je hoofd op de rugzak die op schoot ligt.
Als we dan echt geen gevoel meer in kont en benen hebben komen we eindelijk bij de drukke smalle straat naar de botensteiger.
Een chaotisch gebeuren waar we van het kantoor van de bootmaatschappij naar de politie worden gestuurd voor de paspoort controle en dan weer naar de gendarmerie voor hetzelfde.
De veerboot is een klein bootje waar volgens ons 20 man op kan. Maar met wat schuiven passen er alla Malagassie wel 37 man op. Maar voor dat hij echt vertrekt staan we nog te wachten en wachten. Als de boot dan de baai uit vaart richting open zee trekken wij maar voor de zekerheid de zwemvesten aan.
Het blijkt mee te vallen, want de zee is vlak. Maar ook dit duurt geen 1 uur zoals gezegd, maar bijna 2 uur.
Het bekende gezegde hier "jullie hebben de klok, maar wij hebben de tijd" wordt hier nog eens duidelijk.
In de middag arriveren we dan op St. Marie en rijden naar de lodge. Het kleine stukje dat we tot nu toe van het eiland zien ziet er nog niet zo paradijselijk uit. Maar bij de lodge aangekomen treffen we een sfeervol restaurantje aan het water met als huisdieren loslopende schildpadden, een rode speelse kater en een zwarte papegaai.
Ons knusse hutje ligt klem aan zee omringd door palmbomen.
We ploffen neer op de ligstoelen en genieten van de zon. En om de laatste daagjes vakantie helemaal tot ontspanning te komen trakteren we onszelf op een uitgebreidde massage van top tot teen.
Ille Sainte Marie is een mooi plekje, maar alweer niet eenvoudig te bereiken.
Het zou heel vlot kunnen, maar het gaat hier allemaal in de Malagassie Mora Mora stijl.
Dus zaten we vanochtend om 4:45! aan het ontbijt omdat we vroeg werden opgehaald door een busje.
Er zaten al andere toeristen in, maar bij het kantoor in het centrum aangekomen bleek dat er nog eens 2 keer zoveel mensen mee gingen.
Dus de bagage op het dak en 14 man in het krappe oude Volkswagen Transporter busje onderweg naar de haven van Soanara-Ivongo.
We hebben al ervaren dat de lokale bevolking erg sterk ruikt, en dat merken we nu dus ook in het krappe busje. Maar een pufje deo onder onze neus doet wonderen.
Waarvan werd gezegd dat de rit 2 uur duurt werd 3,5 uur. Het enige wat je dan kan doen is je er aan overgeven en wat proberen te slapen met je hoofd op de rugzak die op schoot ligt.
Als we dan echt geen gevoel meer in kont en benen hebben komen we eindelijk bij de drukke smalle straat naar de botensteiger.
Een chaotisch gebeuren waar we van het kantoor van de bootmaatschappij naar de politie worden gestuurd voor de paspoort controle en dan weer naar de gendarmerie voor hetzelfde.
De veerboot is een klein bootje waar volgens ons 20 man op kan. Maar met wat schuiven passen er alla Malagassie wel 37 man op. Maar voor dat hij echt vertrekt staan we nog te wachten en wachten. Als de boot dan de baai uit vaart richting open zee trekken wij maar voor de zekerheid de zwemvesten aan.
Het blijkt mee te vallen, want de zee is vlak. Maar ook dit duurt geen 1 uur zoals gezegd, maar bijna 2 uur.
Het bekende gezegde hier "jullie hebben de klok, maar wij hebben de tijd" wordt hier nog eens duidelijk.
In de middag arriveren we dan op St. Marie en rijden naar de lodge. Het kleine stukje dat we tot nu toe van het eiland zien ziet er nog niet zo paradijselijk uit. Maar bij de lodge aangekomen treffen we een sfeervol restaurantje aan het water met als huisdieren loslopende schildpadden, een rode speelse kater en een zwarte papegaai.
Ons knusse hutje ligt klem aan zee omringd door palmbomen.
We ploffen neer op de ligstoelen en genieten van de zon. En om de laatste daagjes vakantie helemaal tot ontspanning te komen trakteren we onszelf op een uitgebreidde massage van top tot teen.
-
10 November 2014 - 13:13
Ruan:
Het is niet te geloven wat jullie nu weer meemaken, van het ene uiterste in het andere
al dat passen en meten 14 man in zo`n klein busje en dat de rit dan nog eens 1,5 uur
langer duurt, en dan eindelijk bij de boot weer wachten.
het is toch niet te geloven die oversteek ook weer een propvolle boot, ben blij dat jullie
zwemvesten aan hebben gedaan.
Nu lekker 4 dagen op Ille Sainte Marie vertoeven na die heerlijke massage.
Liefs Ruan. -
10 November 2014 - 21:01
Angonita:
Nou, deze reis overtreft wel al jullie vorige reizen wat betreft eenvoud, traagheid en afwachten hoe de dag verder verloopt.Ben blij dat jullie uiteindelijk veilig op St.Marie zijn aangekomen, na de ontberingen onder weg in het busje en bootje. Echt derde wereld taferelen waar jullie nu middenin zaten! Wat een spanning allemaal. Wij zijn heel erg benieuwd naar alle verhalen en foto's.
Maar nu nog even lekker relaxed de laatste dagen doorbrengen en de vele inspanningen van deze vakantie wegspoelen met een drankje en hapje op zijn tijd en de beentjes omhoog! En afscheid nemen van toch wel eenheel bijzondere reis.
Liefs, Roan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
