Voedertijd

Het geluid van de Indri is vroeg in de ochtend al in de verte te horen. Het klinkt bijna als een ontruimingsalarm.
We gaan vandaag nog een keertje aan de wandel om nog wat beestjes te zien, want we kunnen er geen genoeg van krijgen.
De wandeling gaat over een vlak pad en het is minder dicht begroeid, dus gaat het ons makkelijk af.
De gids doet de lokroep van de lemuren na in de hoop op reactie en zo te horen waar ze zijn. Na enige tijd komen een paar bruine lemuren via de bomen springend op ons af. Ze zijn hier redelijk tam en bovendien weten ze dat ze banaantjes krijgen. Zo kunnen we de drukke beestjes die vechten om een stukje banaan van dichtbij zien. En wanneer ze genoeg van ons hebben zijn ze net zo snel weer verdwenen tussen de bomen.

Ook de Indri weten we een stuk dieper in het bos te vinden. En ook deze is inmiddels bekend met de banaantjes. Een koppeltje komt voorzichtig langs de boom naar beneden en reiken hun lange arm uit voor deze traktatie. Daarvoor willen ze wel accepteren dat wij zo dicht bij staan. Het zijn net grote teddyberen met hun pluizige zachte vacht.
Omdat ze zo zeldzaam zijn en in de grote jungle gebieden hoog in de bomen zitten zijn ze vaak moeilijk te zien. Maar hier is dus meer kans en leven ze evengoed nog rustig in vrijheid.
We zien ook nog een paar kameleons, weer andere dan die we eerder hebben gezien.

Na de wandeling hebben we wat tijd om te relaxen en liggen bij de bungalow in de zon te bakken. Hoewel we dit door de warmte niet lang volhouden.
's middags zoeken we wat verkoeling op het water en steken het kanaal over om een vissersdorpje te bezoeken.
Het maakt wel weer indruk wat we daar zien. Simpele hutjes, mensen met oude vieze kleren, alles wordt met de hand gemaakt en van de spullen die voorhanden zijn. Het is onvoorstelbaar dat ze nog zo leven. De vele kinderen in het dorp kijken ons afwachtend aan. Dus kopen we een zakje snoep in het enige winkeltje in het dorp en delen dat uit. Sommige kindjes wachten rustig af en bedanken als ze wat krijgen. Anderen springen als hongerige wolven om ons heen en proberen zo veel mogelijk snoepjes te bemachtigen. Het is net als de lemuren met de bananen en we voelen ons er toch een beetje vreemd bij.
De dorpsleider laat ons het dorp verder zien en loopt met ons naar het strand aan de oceaan dat voor hun als vissersdorp hun belangrijkste inkomen is.
Met een kleine donatie aan het eind van het bezoek hopen we dat ze daar weer wat hoognodige goederen mee kunnen kopen, want de kleine houten kano's waar ze dagelijks de oceaan mee bevaren zijn al meerdere malen met allemaal stukjes plastic gerepareerd en waarschijnlijk willen de mensen wel eens wat anders dan vis op het menu.

Om onze laatste kans te benutten regelen we terug bij de lodge nog een avondwandeling. En jawel, het duurde even, maar we hebben nog nieuwe beestjes gespot. De Wooly Lemuur en de Mouse Lemuur. Een pluizig bolletje ter groote van een konijn en een razendsnel klein beestje.
Nog meer schattige wezentjes.

Wanneer we het woud uit komen horen we getrommel. Bij het restaurant wordt dans en muziek opgevoerd door de mensen uit het vissersdorp. Bij de gezellig swingende muziek schuiven wij aan tafel.

Daarna nog even bij de bungalow op de veranda genieten van de nachtgeluidjes, waarvan we van de meesten nu ook weten welk dier er bij hoort.