Veloma

Veloma! Oftewel Totziens!
Er is alweer een eind gekomen aan dit avontuur.

Vandaag hebben we nog van een aardig vrouwtje een historische rondleiding door de stad gehad en de laatste souvenirs op de markt gekocht. Dat was ook wel weer een belevenis omdat we van alle kanten werden achtervolgd door verkopers. Zodra ze door hadden waar onze interesse naar uit ging, werden alle soortgelijke goederen vanaf de kraampjes achter ons aan gebracht.

Ook hebben we nog een bezoekje gebracht aan het hoofdbureau van politie waar we weer een padge hebben kunnen ruilen.

De reis door Madagascar is een bijzondere ervaring geweest.
Allereerst de armoede waar je hier constant mee geconfronteerd wordt.
We hebben net nog een tasje met oude kleren en overgebleven spulletjes aan een vrouwtje met kind gegeven dat in de vuilcontainer aan het spitten was.

De armoede zorgt er ook voor dat de mensen alles doen om te overleven en in eten te voorzien. Zoals de grote lappen grond die verbrand zijn voor de houtskool, daarna landbouw en als het helemaal uitgeput is graven ze de grond af voor bakstenen. Wij zijn er erg van geschokken hoeveel bos er hierdoor al verdwenen is en vrezen voor de toekomst.
De mensen kunnen vaak niet anders en weten niet beter.
En met de grote gezinnen en dus snelle groei van de bevolking biedt dat weinig persfectief.

We hebben duidelijk gemerkt dat de regering er een puinhoop van maakt. Ze zijn vooral bezig met hun eigen zakken te vullen en sluiten foute contracten met buitenlandse bedrijven waar Madagascar maar weinig aan verdient in tegenstelling tot het land wat zich rijk maakt met behulp van de bronnen van Madagascar. De eigen bevolking wordt er niet beter van.

We hebben de grote verschillen in klimaat gezien. Van het droge, hete zuiden, het koelere binnenland tot de vochtige regenwouden.

Inmiddels hebben we enigszins kunnen wennen aan de Malagassie stijl. Wat voor ons logisch is, is hier absoluut niet vanzelfsprekend. Meedenken en vooruitdenken zit niet in het karakter van de Malagassie.
Als je dit eenmaal door hebt en het accepteerd zoals het is, kun je er mee omgaan.
En Mora Mora is zeer belangrijk. Geen haast en geen stress.

Met verbazing hebben we de overvolle taxi busjes, handkarren met varkens, riksja's, boten en heel veel lopende mensen voorbij zien komen. Vaak moesten we lachen om de, in onze ogen, absurdheid, maar tegelijkertijd hebben we respect gekregen voor de lange afstanden die de mensen op bizarre wijze moeten afleggen.

De grootste pracht van dit land zijn de bijzondere dieren. En daar hebben we volop van genoten. De vele verschillende lemuren en sifaka's. De een nog schattiger dan de ander.
De mooi gekleurde kameleons met hun schokkerige bewegingen van piepklein tot behoorlijk groot.
Diverse vogels waar we inmiddels de nodige geluidjes van herkennen, al zijn we niet zo fanatiek als die vreemde vogelaars.
De enorme spinnen, hoewel die ene boven het bed iets te close werd.
Onze vriendjes de gekko's, waarvan hier felgroene exemplaren zijn. En zo nog heel veel beestjes.

Ook hebben we weer heel veel fruitsoorten gezien. In elke boom lijkt wel iets eetbaars te groeien en ook heel wat vruchten die we nog niet kenden, waarvan de Corosol onze grote favoriet is. Vooral als vruchtendrankje erg lekker.

Met heel veel foto's en een behoorlijke dosis kennis en ervaringen rijker keren we terug naar Nederland, waar we waarschijnlijk weer flink zullen moeten wennen aan de zeikerige mensen die nooit tevreden zijn met wat ze hebben.