Waterweg

We hebben de schattige zeehondjes vanmorgen gedag gezegd en zijn de auto ingestapt onderweg naar onze volgende bestemming. Eerst met de ferry naar Vancouver Island en dan een lange weg het binnenland in. Bijna de hele route loopt langs het water. Het eerste deel nog langs de Campbell River en daarna het Upper Campbell Lake. Een groot, langgerekt meer wat omring is door bergen en waarvan het wateroppervlak prachtig glinsterd in de zon. De weg loopt hier in sierlijke kronkels langs.

We stoppen een paar keer om van het uitzicht te genieten. Onder andere bij Elk Falls. Na een kleine wandeling en wat treden naar beneden komen we uit bij een hangbrug waarvandaan je een goed uitzicht hebt op de bulderende waterval.
Tenslotte rijden we door naar het Strathcona Park, een enorm natuurgebied wat een groot deel van het binnenland van Vancouver Island beslaat. Onze lodge met dezelfde naam ligt klem aan het Buttle Lake waardoor we alweer een mooi uitzicht over het water hebben vanaf ons balkon. In de bomen rondom leven heel veel eekhoorntjes en onder andere een hele mooie blauwe Vlaamse Gaai-achtige vogel. De lodge bestaat uit diverse houten gebouwtjes en bungalows verspreid tussen de bomen en trekt vooral veel buitensporters, natuurliefhebbers en alternatievelingen aan. Dit komt natuurlijk door de prachtige natuur, maar vast ook omdat alles hier super milieuvriendelijk en biologisch blijkt te zijn.
Je moet hier niet de luxe van een gemiddeld hotel verwachten, het is allemaal wat eenvoudiger, bijna een beetje jeugdherberg sfeer, maar dat past wel bij de outdoor activiteiten die ze hier voornamelijk doen.

Doordat we onderweg hierheen rustig aan hebben gedaan hebben we eigenlijk niet veel tijd meer voor een echte wandeling, dus gaan op aanraden naar de makkelijk bereikbare Myra Falls. Daar aangekomen hadden we kennelijk niet goed opgelet. We horen de waterval en klauteren vervolgens over een zeker niet makkelijke route over de rotsen naar beneden waar we inderdaad wel deels de waterval zien, maar dan kunnen we niet meer verder zonder echt risico te nemen. Misschien zitten we toch niet goed. Weer naar boven geklommen waar toen gewoon een normaal begaanbaar kiezelpad bleek te zijn dat uiteindelijk wel onderaan de waterval eindigde.
Een bijzonder natuurverschijnsel waar door heftige aardbevingen eeuwen geleden de aardplaten over elkaar gekreukeld zijn, diepe kloven hebben veroorzaakt en nu deze bijzondere waterval hebben gevormd. Het is ook een heerlijk rustgevende plek waar we even van genieten.

We gaan vast nog wel meer watervallen zien, maar het blijft ons altijd weer interesseren. De kracht van het water, het mooie aanzicht en iedere waterval is weer anders.

Aan het eind van de dag sluiten we ons aan bij het lopend buffet vol biologische hapjes en roken daarna nog stiekem een sigaretje op de parkeerplaats. Want roken wordt hier tussen al die gezonde, groene mensen ook niet op prijs gesteld.