Close up

We zwaaien mister ZZ-top weer gedag als we langs de wegwerkzaamheden het park weer inrijden. Ook zien we weer dezelfde bighorn sheep op de berghelling.
Langs de lichtblauwe rivier waar we gisteren zaten te picknicken rijden we verder het park door. Na wat korte stops langs de rivier komen we bij de Marble Canyon.

Het water heeft hier een smalle diepe kloof door de berg heen geslepen. Nog dieper dan de kloven die we eerder hebben gezien. Het lichtblauwe water loopt golvend en schuimend naar beneden. Soms in een waterval wat een indrukwekkend hard klatergeluid maakt dat echoot tussen de hoge bergwanden. Het lijkt op een goed uitgevoerd tropisch zwemparadijs.

Terwijl we het pad er langs naar boven lopen blijven we even staan om de diepte in te kijken. Een rots hangt hier over de diepe kloof waardoor er een natuurlijke brug is ontstaan. We zien een eekhoorntje aankomen die heel graag naar de overkant wil, maar de helling aan de overkant is te stijl. Druk rent hij heen en weer om een manier te vinden om het voor elkaar te krijgen. We zien hem verschillende pogingen doen, een aanloop nemen, er op af rennen, maar hij haalt het steeds niet. Net daarnaast is de helling niet zo hoog, maar daar is de kloof een meter breed. Net als we denken dat de eekhoorn het opgeeft en weg loopt, komt hij hard aanrennen en springt. We houden allebei van schrik de adem in. Hij weet precies een tak die over de rand uitsteekt vast te grijpen, slingert zich er op en loopt snel verder. Dat was even schikken.
Wij nemen wel gewoon de houten brug die er een paar meter naast ligt om naar de overkant te gaan.

Vanuit het Kootenay Park rijden we door naar Banff. Een mooie rustige bergweg loopt tussen de kleurige bomen door. Naast de naaldbomen staan er ook veel berken met hun felgele blaadjes en af en toe een vlakte met lage rode planten.
In Banff bezoeken we de hot springs. En dan niet het zwembad, maar de daadwerkelijke warme bron die even verderop ligt. De ontdekking van deze bronnen heeft er voor gezorgd dat dit gebied als Nationaal Park werd aangewezen. Het bubbelende water ruikt niet bepaald aangenaam en vormt stroompjes en meertjes met een dikke drab op de wateroppervlakte en wit schuim. Dit schuim vormt uiteindelijk weer nieuw steen. Wel weer een bijzonder natuurverschijnsel.

Daarna bezoeken we een museum vol native, indianen, attributen. Een behoorlijke complete collectie wat een goed beeld geeft wat ze in het verleden gebruikten en hoe ze leefden.

Wanneer we richting camping rijden is het al eind van de middag. We hebben het er net over dat we nog wel hopen hier wat dieren te zien als er ineens uit het dichte bos een enorme grote mannetjes elk met een joekel van een gewei opduikt en de weg op loopt. Vol op de rem en de hardslag in de keel. Gelukkig schok hij ook en rent het bos weer in.

De campsite waar we heen wilden bleek vol, dus we moeten naar een andere. Onderweg daarheen zien we in de verte langs de weg een beer die op zijn gemakkie aan het eten is. Was de kleine omweg toch nog nuttig.

De campsite waar we nu zitten is wel wat voller en kaler. Het is weekend, waar we even niet aan gedacht hadden. Maar helaas hebben wat regendruppels er alweer voor gezorgd dat we binnen zitten. Dus merken we er niets van.