Tang Luku

Het is haast niet meer te beschrijven hoe het hier is. Je zou het echt mee moeten maken om te ervaren wat wij nu ervaren.
Het is zo geweldig om zo dicht bij de lokale mensen en cultuur te zijn. De vrouwen die in de rivier de was doen of voor hun hutje eten zoals cassave klaar maken. Kinderen die spelen en meisjes die elkaars haar vlechten. Daartussen op het middenveld loopt ook nog de huispapegaai Raffi rond.
De krekels zijn vandaag erg actief en maken constant een bijna oorverdovend geluid waardoor we elkaar op een afstand haast niet kunnen verstaan.

Kukcy neemt ons mee voor een flinke wandeling door het bos waar hij veel verteld over de bomen en planten en waar deze voor gebruikt worden. De telefoonboom die een heel hard geluid maakt als je er op slaat, het bos-toiletpapier en allerlei planten met een helende werking, zoals Richard ervaart nadat hij het sap uit een blad op een muggenbult smeert en het gif eruit wordt getrokken. Hij toont ons ook de kostgrondjes waar diverse groentes en rijst verbouwd worden. Ook in het bos zijn de krekels duidelijk hoorbaar waardoor we moeite hebben om andere dieren te horen. Wel zien we weer hele mooie vlinders en een zijde aapje.
Vanuit het bos komen we weer uit in het dorp waar we ons blijven verbazen over de kleine simpele hutjes en de eenvoudige manier van leven. Maar met wat kleine moderne aanpassingen hebben de mensen hier alles wat ze nodig hebben.
En in zo'n mooie omgeving woon je toch veel beter dan de drukke stad.

'S middags kunnen we wat luieren bij de rivier en aan het eind van de dag lopen we door het bos naar het volgende dorp, Nieuw Aurora. 
Dit is een groot dorp met heel veel hutjes waar we tussendoor zigzaggen. En zoals hier gebruikelijk zeg je iedereen die je tegenkomt gedag, dus we groeten heel veel mannen, vrouwen en kindjes die met hun dagelijkse dingetjes bezig zijn. Een deel hiervan is ook nog familie van Kukcy, want ze krijgen hier al op jonge leeftijd kinderen en gemiddeld ongeveer 8, waarbij de mannen het ook niet bij 1 vrouw houden. Het is dan ook een hele klus om een partner te vinden die niet ergens familie van jou is.

Wanneer de avond valt varen we in de schemering naar de overkant waar Tang Luku ligt. Ook hier hebben de bewoners een aantal hutjes voor toeristen gebouwt waar je op een unieke locatie kunt verblijven. Heel eenvoudig, maar alles wat je nodig hebt. Een hutje wat net groot genoeg is dat het bed er in past. En dat is toch alleen maar voor de nacht. Een waanzinnig uitzicht over het water en een stroomversnelling voor de deur. Als je wilt zijn er douches, maar waarom zou je als je ook lekker kunt badderen in het ruisende water. Zo doen de lokalen het ook.

We worden steeds makkelijker nu we al een tijdje hier zijn. We wennen aan de donkere avonden die slechts door het maanlicht en een enkel olielampje worden verlicht, lopen overal op slippers of blote voeten, genieten van de diverse heerlijke gerechten, dragen kleding die door al het zand niet lang schoon blijft en nemen het niet meer zo nauw met een beestje hier of daar.

Het is allemaal niet zo belangrijk nu we in zo'n mooie omgeving zijn en met een Parbo biertje, een sterrenhemel en het ruizen van het water op de achtergrond voelen wij ons rijk en dat zullen de bewoners ook zo voelen.
We verheugen ons nu al om dit dorpje en de omgeving morgenochtend wanneer het licht is te zien.