Het is het zweten waard

Nog even kunnen we genieten van de mooie bloemen en tropische insectengeluidsjes op de achtergrond, want morgen zitten we alweer op een heel andere lokatie.

Maar wat een dag! 

We hebben de gids een dagje vrij gegeven, hoewel hij nog aandrong om met ons mee te gaan. Maar Tam Coc is een redelijk toeristische bestemming waar alles prima zelf te doen is. En ook wel even leuk om gewoon samen het avontuur aan te gaan.

Aangezien we vandaag alles zelf kunnen bepalen beginnen we natuurlijk met uitslapen. En hoewel we ook de rest van de dag bij het zwembad zouden kunnen liggen, besluiten we wel op pad te gaan en zo wordt het nog een behoorlijk actieve dag ook.

Het is weer tijd voor een fietstochtje! Met de fietsen die wij bij de lodge lenen en een plattegrond gaan we onderweg naar Hang Mua waar een uitzichtpunt moet zijn.

Daar bijna aangekomen worden we al gewenkt door verschillende mensen die willen dat je je fiets, tegen betaling, bij hen stalt. Een fanatiek vrouwtje staat zelfs voor ons op de weg driftig op een fluitje te blazen en te wijzen naar haar parking.

Daar trappen wij niet in en rijden nog even verder tot we echt niet meer door kunnen. Oke, daar moeten we dan alsnog 80 cent betalen om de fietsen te stallen, maar zo verdienen de locals er ook nog wat aan.

Hang Mua bestaat uit twee hoge rotsachtige bergpieken waarvandaan je uitzicht hebt over de mooie vallei en de parabool vormige bergen. 

Hopelijk is het de moeite waard, want om boven te komen moet je de trap op met 500 treden!

We beginnen aan deze klim ook nog eens op het heetst van de dag. De stenen treden zijn op ongelijke hoogte en soms moet je een behoorlijk grote stap nemen om de volgende te bereiken. Nog niet eens op de helft spookt het al door mijn hoofd... zijn we er al??

Het zweet gutst alweer over mijn hoofd. Even op adem komen en weer door.

Dan is de top met daarop een tempeltje als soort van piek in het zicht en zetten we opgelucht de laatste passen.

We made it!

Het uitzicht is inderdaad mooi over de groene vallei en bergen er omheen. In de verte is de bebouwing van Ninh Binh te zien. Met een hoofd als een tomaat leg ik het bewijs dat we op deze top staan vast. 

Maar wacht eens, er is dus nog een top en die is nog wat hoger. Dus zodra we een beetje bijgekomen zijn lopen we een stukje terug om deze volgende klim af te leggen.

En dat is zeker de extra moeite waard geweest. Hier is het uitzicht nog veel mooier op de andere kant van de groene vallei waar een rivier tussen de hoge bergpartijen door loopt.

Op dit tijdstip van de dag is het hier weliswaar warm, maar ook veel minder druk met andere bezoekers waardoor we alle tijd en rust hebben om boven op de top te genieten van het waanzinnige uitzicht op deze bijzondere natuur.

Hoewel de afdaling ook nog best lastig is met de grote treden gaat dat ons een stuk makkelijker af en bovendien geeft het ons een euforisch gevoel dat wij de top al hebben bereikt. In tegenstelling tot de mensen die wij onderweg naar boven puffend en steunend tegen komen. Die kunnen we nu wel mooi aanmoedigen om nog even vol te houden met de belofte dat het echt de moeite waard is. En dat wordt door ze gewaardeerd.

Onderaan de trappen is een leuk park gecreëerd met wandelpaden, bruggetjes en terrasjes.

Even rusten we uit naast de koelte van een waterval, daarna lopen we door een kleine grot om vervolgens te genieten van een verse kokosnoot en een ijsje op een terras bij een ventilator en dan beginnen we eindelijk een beetje op normale temperatuur te komen en te stoppen met zweten. 

We pakken de fietsen weer en op de terugweg lunchen we in het centrum van Tam Coc bij een hippe toeristische tent waar ze tostis en sandwiches serveren. Even wat anders dan rijst.

Op goed geluk fietsen we een stuk verderop een zijstraat in waar een pagode in een grot zou moeten zijn. 

Net als we twijfelen of we goed zitten komen we uit bij een huis met een grote chinese poort. 

Een oud vrouwtje komt naar ons toe en hoewel communiceren met haar lastig gaat, wenkt zij ons en volgen we haar naar een verborgen ingang in de berg. Ze opent een hek waarna wij diep bukkend de berg in verdwijnen. Het vrouwtje blijft achter, maar wijst ons om verder te lopen. Als ze ons maar niet hier opsluit ha ha.

Via een smalle doorgang klauteren wij dieper en komen inderdaad in een mooie grot uit versierd met stalactieten en stalagmieten. Soms is het smal en klauterwerk over een primitief uitgehakte trap maar in het midden is er een verbazend hoog en sierlijk 'plafond'. Daarbinnen staat inderdaad een soort altaar waar budda aanbeden wordt.

Als we de uitgang weer opzoeken blijkt het hek gelukkig nog open en heeft het oude vrouwtje toch op ons gewacht.

Ook van dit bezoekje aan de grot hebben we door de klamme warmte weer last van klotsende oksels. Fietsen geeft gek genoeg weer wat verkoeling.

Terug bij onze lodge kunnen we eindelijk een aangename verfrissende douche nemen. 

Tijdens het avondeten breekt het zweet me alweer uit, maar dit keer door de pittige pepers in de noodle soep. Daar heeft Richard dan weer geen last van met zijn Pizza. Maar om toch een beetje in Vietnamese stijl te blijven eet hij deze dan wel met stokjes.

Zwetend van de warmte en alweer lek geprikt door muggen, maar geloof me wij vinden het heerlijk hier!