Spiegelbeeld

Ijskoud de beste, zoals mijn titel van het vorige verslag was, gold niet voor de afgelopen nacht. Het was ijskoud de ergste. We zijn maar met thermobroek en sokken aan in bed gekropen.
's ochtends was het nog steeds ijskoud. Op de picknicktafel lag een witte vorstlaag en onze adem vormde wolkjes in de lucht. Het is duidelijk te merken dat we hier hoog zitten.
Twee grote zwarte raven zitten al aan de picknicktafel te wachten op wat lekkers. Die beesten zijn echt groot.
Maar wij ontbijten mooi binnen, met dikke kleding aan.

De zon komt wel goed door, dus wanneer we bij het nabij gelegen Hektor Lake stoppen zien we een prachtige weerspiegeling van de bergen in het helderblauwe water. Een rondje langs het meer geeft steeds weer een ander bijzonder mooi beeld.

We rijden verder door het mooie berglandschap naar Lake Louise. Dit is het meer waar iedereen het over heeft. Wanneer we, met vele andere toeristen, bij het meer aan komen en over het water kijken, is het een beetje een desillusie. Het grote meer is blauw/groen, de zon schijnt en de bergen er achter weerspiegelen wel in het water, maar heel bijzonder vinden wij het niet.
Een goede foto maken wil niet echt lukken omdat iedereen, en vooral de grote groepen aziaten waar we ons steeds meer aan ergeren, selfies staat te maken en voor je camera langs loopt.

Snel gaan we weer verder naar het Moraine Lake. Dit uitzicht bevalt ons meer. Bovenop de rotsen kijk je uit op het heldere meer met aangespoelde boomstammen langs de waterrand, bomen rondom en een rij gletsjers op de achtergrond wat een prachtige weerspiegeling geeft. Een perfect plaatje van de schoonheid van de natuur.
De zon zet inmiddels goed door waardoor het heerlijk warm is en een paar lagen kleding uitkunnen. De kachel kan uit en de raampjes open wanneer we weer verder touren.

We besluiten door te rijden naar het Yoho National Park wat nog meer natuurschoon te bieden heeft. De bergweg over de Kicking Horse Pass is weer een prachtige route met het ene na het andere schilderachtige uitzicht op het bergenlandschap.
In het park moeten we een stijle bochtige weg op om bij een waterval te komen. Er zit zo'n scherpe boogt omhoog in dat we met dat bakbeest moeten steken om de bocht om te kunnen. Op de terugweg nemen we de helling, zoals geadviseerd op borden, achteruit omdat de scherpe bocht anders helemaal niet te halen is.

Maar dat is allemaal de moeite waard. De Takakkaw Fall is de op 3 na hoogste van Canada en spuit van de berg af in een schuimende sliert om daarna in een melkkleurige, kabbelende rivier verder door het land te slingeren. Het landschap is hier toch net weer even anders.

Dan komen we verderop nog bij weer een bijzonder en mooi natuurverschijnsel. Een natuurlijke brug. Het krachtige water heeft zich dwars door de rotsen weten te wurmen waardoor er nu een doorgang is ontstaan waarboven de rots doorloopt.
Het waterspel, de rotsen, de bergen en de bomen vormen samen een bijzonder geheel.

We zitten nu op een campsite bij Golden, een plaatsje net buiten het Yoho park en zijn weer terug over de staatsgrens naar British Colombia. Daarmee zitten we ook op de grens van 2 tijdzones wat wel wat verwarrend kan zijn. Maar niet voor ons. Wij hebben de tijd.