Kleine huisjes, grote bergen

Best moe na een lange dag wandelen tussen de bergdorpjes genieten we van de warme namiddag en avond.

We begonnen al vroeg om de bedrijvigheid en producten op de markt te bekijken. De mensen van de lokale stammen gaan hier gekleed in een combinatie van traditionele kleding en moderne kleding.

De traditionele kleding bestaat uit zwarte stof zeer kleurrijk versierd met stroken felle kleuren en borduurwerk. De kraampjes hangen ook vol met deze kleding, tassen en strookjes stof wat een zeer vrolijk geheel maakt. Daarnaast natuurlijk fruit, groenten, levende dieren en in stukken gehakte varkens. Maar deze markt is gelukkig niet echt vies of chaotisch. Geen luidruchtige verkopers of chaotische taferelen.

Na een stukje rijden stoppen we dan bij een boerderij waar vooral veel pruimenbomen, kersenbomen en een soort klimop hangt waar peervormige groene vruchten aan hangen. De naam verstaan we steeds niet goed en zijn we vergeten, maar we hebben het hier al in koude en warme variant, geraspt in dunnen sliertjes als soort salade gegeten. We proeven nog een onbekende vrucht die wel lekker is, maar niet zo handig. In het midden vruchtvlees met grote pitten en daaromheen een randje van een witte plakkerige substantie wat als lijm aan onze lippen blijft plakken.

Verder liepen er kippen en varkens rond. Al deze producten zullen waarschijnlijk uiteindelijk op de markt verhandeld worden.

De rest van de dag wandelen we rustig door verschillende dorpjes van de lokale bergstammen. De ene stam leeft in paalwoningen, de ander in lage enkellaags woningen waarvan de oude nog geheel van hout en bamboe zijn, maar de meeste al deels van beton met golfplaten dak. Ook hier zie je veel mensen in de traditionele kleding, maar dan wel vaak gecombineerd met een modern T-shirt, jasje of (nep) Gucci hoedje zoals de jongen draagt die ons rondleid.

Gelukkig hebben we hier niet het gevoel van een toeristische attractie en kunnen we rustig door het dorp lopen en rondkijken. Geen mensen die een of andere ambacht-act opvoeren voor de toeristen en geen verkoopwaar. We zien de bewoners gewoon bezig met hun dagelijkse dingen en af en toe worden we alleen, en vooral door de kinderen, wat verlegen en nieuwgierig aangekeken.

Op veel plekken liggen voor de huizen grote matten waarop de zojuist geoogste rijst ligt te drogen.

Overal in de dorpjes is het volop groen begroeid met bomen, planten, bloemen en gewassen en scharrelen daartussen kippen, eenden, honden, katten, buffels en koeien rond die vooral met de belangrijkste behoeftes bezig zijn, eten en voortplanten. We moeten om deze tafereeltjes lachen.

Bij een restaurantje nuttigen we de lunch met traditionele gerechten waarvan we de ingrediënten net allemaal rond het dorp voorbij hebben zien komen. 

Het valt ons op dat in deze groene omgeving vol tropische bomen en planten, de mensen het dan toch nog extra aankleden met planten in potten die soms zelfs in de boom worden gehangen. Er kan altijd nog wel wat groen bij.

Na het dorp lopen we over de weg die langs de bergwand slingerd. Hiervandaan hebben we een mooi uitzicht over de langgerekte vallei. De temperatuur is hier in dit berggebied niet zo extreem hoog en in de schaduw van de bergen is het heerlijk wandelweer.

Aan het eind pikt onze chauffeur ons weer op en rijden we in zijn slakkentempo terug naar onze lodge. De vermoeidheid van het vroege opstaan en wandelen slaat toe en de oogjes vallen al dicht.

Terug bij de bungalow is het warm en klam. We kijken uit op de harde werkers die nog steeds bezig zijn op de rijstvelden, maar sorry, voor ons is het tijd voor een dutje.

Na het avondeten, wat alweer zo'n grote hoeveelheid is, wordt er een dansvoorstelling vertoond door de lokale bevolking die ook hier in de lodge werken. Met dezelfde kleurrijke kleding beelden ze in hun dansen het oogsten van de rijst uit en het dronken worden van rijstwijn.

De bewegingen maken precies duidelijk waar het over gaat.

Dit in tegenstelling tot de communicatieproblemen die we vaak ervaren doordat mensen niet of nauwelijks Engels spreken. En ook al verstaan ze je niet, toch zeggen ze ja. Dus is het maar weer afwachten of je bestelling of andere vraag doorkomt en wat je dan krijgt.

Zo wordt light coffee (zoals de normale koffie op de menukaart heet) verward met Cola Light. Na de bestelling nogmaals herhaald te hebben zitten we dan uiteindelijk met twee kopjes extreem sterke en vieze Vietnamese koffie en een glas melk, want ja die 'melk' hadden ze wel verstaan ook al was het door ons ín de koffie bedoeld. Ha ha.

En ook het verstaan van onze gids Ken blijft af en toe een uitdaging door zijn bijzondere uitspraak. En dan maken wij ons er ook schuldig aan dat we maar gewoon 'ja' zeggen ook al verstaan we er niets van ;)