Mai Chau

In de ochtend rijden we de stad uit onderweg naar Mai Chau. De wolken zijn weggetrokken en het is meteen goed warm.

Al snel word de omgeving steeds groener met metershoge planten die wij alleen in mini formaat uit de tuincentra kennen en het bij ons vaak alleen overleven als kamerplant. 

Na enige tijd rijzen de bergen, vol groen op en slingerd de weg om hoog en omlaag door. Hoewel het asfalt hier mooi glad is en we tijdens onze reizen veel erger hebben meegemaakt is ook dit een bijzondere rit waar we ons weer over verbazen. En dit keer meer vanwege het inschattings(on)vermogen van de Vietnamees en de constante drang om overal door te rijden, ook al denken wij dat er geen ruimte is.

Zo zien we inhaal acties voor een bocht en hellingopwaards die naar ons idee geen goed plan zijn. Maar ondersteund door driftig getoeter en gelukkig met niet al te hoge snelheid gaat het kennelijk allemaal wel. 

Onze chauffeur waagt zich er niet aan en tuft rustig het landschap door. Onderweg maken de hoge huizen plaats voor lagere bebouwing soms met golfplaten dak of traditioneel riet met daartussen rijstvelden, sinaasappel- en pompelmoesbomen. Tussen de glooiende bergen staat soms ineens een scherpe rotsachtige kalkstenen punt die uit het niets uit de grond lijkt te steken. 

Onderweg hebben we korte stops gemaakt bij een theetuin en verderop bij een rij met traditionele eettentjes langs de weg waar we met uitzicht over de vallei sticky rijst gerold in bananenblad en maiskolf aten.

Zoals we van andere landen kennen merken we ook hier weer dat ieder dorpje zijn eigen producten heeft en je dus vele stalletjes en winkeltjes ziet waar ze allemaal hetzelfde verkopen. Zo passeren we een dorpje met stalletjes vol golfballen (?), een sinaasappelsap-dorp, houtwerk-dorp een benzine-dorp, een brommer-dorp en een eenden-dorp waar de beestjes deels nog levend in kooien zaten en hun soortgenoten daarnaast geplukt en al op tafels lagen uitgestald.

Aangekomen bij Mai Chau hebben we een mooi uitzicht over de vallei met het dorp, rivier en rijstvelden omringd door hoge groene bergen. Eerst lunchen we bij een traditionele paalwoning waar we alweer een gevlochten dienblad vol schaaltjes met lokale specialiteiten krijgen. We leren steeds meer producten kennen, maar proeven ook de etenswaren die nog nieuw voor ons zijn. En hoewel het allemaal prima smaakt is het weer veels te veel.

Loom van het eten en de warmte kunnen we genieten op de veranda bij ons nieuwe onderkomen. Een prachtige lodge gebouwd met natuurlijke materialen en rieten dak, een eigen achtertuintje met buitendouche en een houten tobbe als bad. Vanaf het balkon kijken we uit over de rijstvelden waar ze druk bezig zijn met oogsten. In de brandende zon staan de mensen tot hun knieeen in de modder de bosjes rijst bij elkaar te binden en in grote manden te verzamelen terwijl wij, ons enigszins schuldig voelend, relaxt deze bedrijvigheid gadeslaan. 

Nog even maken we een kleine wandeling om dit van dichterbij te bekijken. Maar dan wordt het rustieke landschap verstoord door golfkarretjes vol luidruchtige Aziatische weekend toeristen die gekleed in hun mooiste jurkjes en hakschoenen tussen de rijstvelden gemaakt staan te poseren voor hun instagram plaatjes net zoals ze ook in Nederland tussen de tulpenbollen doen.

Als de fotomomenten voorbij zijn en wij weer van ons uitzicht en de rust genieten start bij het invallen van de schemer het scherp zoemende geluid van de Cikaden achtige insekten. Maar dit geluid kennen we en geeft ons weer een vertrouwd vakantie gevoel.

Maar dan barst het feest aan de overkant van de vallei los. Zal dat de zaterdagavond party zijn van al die instagram modellen?

Wij hebben inmiddels al het vermoeden dat Vietnamesen een voorliefde hebben voor extreem harde muziek, of dat dit inmiddels zo hard is omdat hun gehoor al is aangetast, maar op deze grote afstand klinkt het voor ons alsof daar in de verte aan de overkant een grootschalig concert wordt gehouden in een voetbalstadion. 

De luide muziek is een schil contrast met de verder zo serene omgeving en is hopelijk niet een voorbode voor de rest van de reis zodat we ook nog van de geluiden van de natuur kunnen genieten. De cicaden doen in ieder geval al hun best om vanaf onze kant het geluid van de muziek te overstemmen.