Up tempo island tour

De nacht begon gisteren niet al te prettig. Bij het betreden van ons bed met klamboe keken we recht op een enorme dikke grote zwarte spin. Na heel wat gedoe hebben we het beest weg kunnen werken. Maar lekker in slaap vallen doe je dan ook even niet meer . Spinnen in een web in het bos hebben we al vaak gezien. Maar dit grote exemplaar boven het bed is een ander verhaal.

Gelukkig is het allemaal toch nog goed gekomen en ligt 's ochtends een bootje klaar om ons naar Nosy Mangabe te brengen. De zon schijnt en de zee ziet er glad en rustig uit. Daar zijn we heel blij mee, want we waren al bang voor weer zo'n heftige boottocht.
Rustig deinzend op de golven is het een heerlijk tochtje.

We komen dichter bij het eiland en zien een grote groene wildernis verdeeld over een landje van ongeveer 10 kilometer lang met 3 bergen in verschillende hoogtes.
Aangemeerd gaan we het eerste deel van het eiland over op zoek naar de dieren die hier leven, met name de leaf tail gecko en de mini kameleon. We speuren en speuren totdat de gids wat gevonden heeft. Hij wijst ons op een gebied waar een gecko zit. Hij maakt er voor ons een zoekspelletje van. Maar zelfs terwijl het onder onze neus zit zien we hem niet. Met ruwe rafelige vormen, perfecte vermomming en plat tegen de boom aan gedrukt gaat hij volledig op in zijn omgeving.

Even verder horen we het inmiddels bekende geluid van 'grommende' lemuren. Het is de white face lemuur.
Ook de zwart/witte ruffed lemuur zien we en horen ze doordringend schreeuwen wat een combinatie is van apen gebrul, honden geblaf en een varken dat in paniek is.

Na lang speuren door de gids vind hij uiteindelijk dan toch ook een mini kameleon met een naam die te lastig is om te onthouden.
Het is niet zo vreemd dat het even duurde voordat deze gevonden was, het beestje is slechts 3 cm!
We vinden zelfs een stelletje waarvan het vrouwtje iets groter is. Zo'n 2mm langer en wat dikker misschien.
Alles zit er op en er aan, maar dan piepklein.
Terwijl we daarna verder lopen denken we bij iedere stap aan de mini beestjes die op de grond lopen en nu misschien wel door ons vertrapt worden.

Als laatste bezienswaardigheid is hier een strandje waar de Nederlanders in de 17e eeuw aankwamen vanaf hun schip. Het ligt helemaal aan de andere kant van het eiland en omdat we op tijd terug moeten zijn voor de lunch moeten we flink doorlopen.
Als inmiddels ervaren jungle trotters lopen we vlot over het pad vol keien, wortels en een dikke laag bladeren.
Soms wordt je gegrepen door een over de grond woekerende klimplant die als een soort struikeldraad werkt of door een spinnenweb dat aan je vast blijft plakken.

Na een stevige tocht berg op en af zijn we op het strandje aangekomen waar onze voorvaderen hun naam of dat van het schip in een grote rots hebben gekerft om zo de volgende bezoeker te laten weten wie er geweest is.
Na een korte pauze waarin we de geschiedenis bij dit eiland voor proberen te stellen moeten we al weer aan de terugtocht beginnen. En omdat we kennelijk wat laat zijn voor de lunch wordt het tempo nog even opgevoerd.
Met stevige snelle stappen marcheren we over het pad terug terwijl de vermoeidheid er in hakt en het zweet van ons af gutst.
En dat terwijl de gids op z'n slippertjes er bij loopt alsof hij rustig rond sloft.

Uitgeblust na 4,5 uur lopen, schuiven we bij het strandje aan tafel voor de lunch en worden daarna met de boot naar Maroantsetra gebracht. Na wat wachten blijkt dat ze voor ons hetzelfde hutje hebben geregeld als de nacht voordat we naar Masoala gingen.
De rest van de dag rusten we uit bij het hotel met heel wat extra drankjes om het verloren vocht aan te vullen. En zien de engelsen terug die we bij Masoala hebben ontmoet.
Weer kletsen we de hele avond met elkaar en proberen het niet al te laat te maken.