Polo

Aangezien we nu nog de enige gasten waren en wij de vrije keuze hadden voor de plannen van vandaag, waten deze snel gemaakt toen er werd aangeboden om Polo te gaan spelen.

We weten er helemaal niets van, maar lijkt ons geweldig om te proberen.
Dus gaan we met de eigenaresse en de vrijwilligers en de polo paarden naar het grote grasveld.
Na een uitgebreide uitleg over het slaan met de stick en de basis spelregels gaan we eerst maar eens een bal proberen te raken. En dat blijkt nog vrij lastig.
Met je ene hand je paard in de goede richting sturen en dan op het juiste moment met je andere arm een soepele zwaai maken en de bal raken.
Net als bij golf slaan we soms over de bal en soms slaan we juist tegen de grond. Zo makkelijk is het nog niet, maar we wagen ons vervolgens aan een wedstrijdje.

3 teamleden in roze poloshirt en de andere 3 in gele. We gaan er voor.
Al snel krijgen we toch wel, letterlijk, de slag te pakken en beginnen het spelletje te snappen.
We krijgen er lol in. Maar de paarden nog meer. Zodra de bal voor ze uit rolt beginnen ze al harder te rennen en worden echt enthousiast.
Soms gaat de strijd hard en gaan ze in volle galop achter de bal aan, om dan weer razendsnel om te moeten keren als de bal door de tegenstander weer de andere kant op wordt geslagen. Zie dan maar precies naast de bal uit te komen en ook nog op het juiste moment te slaan. En het belangrijkste is dat je er ook nog op moet blijven zitten.

We hebben veel lol gehad met deze eerste polo ervaring en hebben het vooral ook heel warm, want ondertussen brandt de zon flink en is het zeker 30 graden.
Gelukkig kunnen we uitrusten bij de lunch op de estancia en verder bijkomen tijdens de siësta.

's Middags doet Richard het even rustig aan, want die uren die we nu al in het zadel gemaakt hebben ga je wel voelen. Maar voor Natascha een mooie gelegenheid om samen met een van de gauchos en gids Philipine een leuke rit door het land te maken, de speciale Paso passen uit te proberen en een paar snelle galopjes te doen.

In de avond zijn er inmiddels 2 andere vrijwilligsters en 2 nieuwe gasten gearriveerd en met deze meiden hebben we een gezellig diner en hoop geklets daarna. Toch wel makkelijk dat iedereen hier Engels is en we dus wel uitgebreid kunnen kletsen. En niet zo ongemakkelijk met onze halve woorden Spaans en de nodige verwarring ons verstaandbaar hoeven te maken.
Na alweer een geslaagde dag zoeken we ons bedje op in afwachting van wat morgen ons gaat brengen.