Gracias y Hasta Luego

Onze rondreis door het grote Argentinië heeft met zijn vele verschillende klimaten en landschappen, van het gigantisch hoge Andes gebergte tot vlakke pampa en van de Atlantische- tot de Grote Oceaan een geweldige indruk op ons achter gelaten. Zoveel verschillende mensen, sferen en landschappen. Door de vele Europese invloeden en het klimaat dat lijkt op dat van Europa, maar dan ondersteboven en dan met het Zuid Amerikaanse sausje erover en alles net wat extremer en grootser was het een land waar we ons snel vertrouwd voelden.
Als onze kennis van de Spaanse taal nog wat beter was geweest hadden we er nog wat gemakkelijk doorheen gekomen en minder misverstanden gehad.

Inmiddels zijn we in Brazilië waar via Foz do Iguaçu en Rio de Janeiro nu toch echt de terugweg naar huis onvermijdelijk is.
Nog even genietend van de zon bedenken we ons wat zaken die ons in Argentinië zijn opgevallen en typisch Argentijns zijn:

Allereerst het eten en drinken wat een grote hoofdrol speelt en altijd heel veel is.
- Assado, bbq met lamsvlees aan het spit
- Veel kaas
- Yerba Maté, de nationale thee
- Malbec en Torrontes wijnen
- Cervesa, met in de uitspraak een B ipv een V. Merken als Quilmes,
Imperial, Patagonia en Salta
- Bife de lomo en chorizo
- Empanadas
- Heerlijke cappuccino
- Veel zoetigheid
- Dolce de leche, een karamel achtige zoete pasta
- Croissants met een plaklaag
- Koffie in zakjes, zoals een theezakje
En altijd pas laat eten, want vanaf 21:00 wordt het pas druk in de restaurants.

Wat opmerkelijke punten van de hotelkamers, die overigens allemaal prima waren:
- Enkel laags toiletpapier (toch niet echt handig)
- Een bidet (wat dan logisch is met dat toiletpapier)
- Douchen in bad
- Ouderwetse draaiknoppen op de kraan
- Grote bedden

En tot slot nog wat ons in het straatbeeld is opgevallen:
- Veel wind, behalve in het Noorden
- Er wordt weinig Engels gesproken
- Overal paarden
- Veel honden, zowel met als zonder baas
- Veel moderne, voornamelijk Franse auto's maar ook hele oude
barrels
- Hetzelfde geldt voor de huizen waar de meest mooie naast
vervallen krotten staan
(Dit geeft wel weer dat er nog veel arme mensen zijn die het, nog meer dan de gemiddelde Argentijn, moeilijk hebben met de bijna constante economische crisis in dit land)
- Veel auto's hebben getinte ramen
- De politieposten controleren of je wel altijd je lichten aan hebt en
je gordel draagt, maar verder maakt de staat van je voertuig niet uit
- Voorrangsregels? Die zijn niet duidelijk, ook voor de locals niet
- Ze stoppen niet voor een zebra
- Bumperkleven vlak voor het inhalen is hier een gevaarlijke
gewoonte.
Maar over het algemeen is het een rustig, gemoedelijk straatbeeld zonder hele chaotische taferelen.

Wat hebben we toch een hoop gezien in zoveel verschillende gebieden. We gaan naar huis met een heleboel foto's maar vooral vele ervaringen rijker en vol mooie herinneringen.

We denken terug aan Buenos Aires waar we in een beginnende lente genoten in vele diverse wijken van arm tot kleurig met mooie klassieke gebouwen en veel bomen.
Daarna rondreden in het ruige, desolate landschap van Patagonië waar het altijd hard waait, meer schapen dan mensen wonen en daarnaast nog Nañdu's en Guanaco's rondwandelen. Met Peninsula Valdez en haar grote zeedierenrijk met de prachtige walvissen en leuke pinguïns en als hoogtepunt het zwemmen met de zeerobben.
Ushuaia waar we ineens met jas, muts en handschoenen in de sneeuw stonden, naar het eind van de wereld voeren en een pittige, maar prachtige wandeling door Tierra del Fuego maakten.
El Calafate met de indrukwekkende ijsbergen en gletsjers waar we zelfs nog overheen liepen.
Dan ineens naar het warme Cordoba waar we op een geweldige estancia te paard het echte gaucho leven beleefden en ons nog waagden aan een potje polo.
Het nog warmere en hoog gelegen Salta en Cafayate waar we met de auto een tocht maakten door de imposante diversiteit aan indrukwekkende bergen, tussen de wijngaarden verbleven, de mooie gebouwen in de stad bekeken en het museum met het bizarre verhaal van de geofferde mummies hebben bezocht.
Met een grote omweg naar de Iberá Wetlands waar we wat tegenslag hadden door onder andere de regen, maar wel eindelijk de leuke Capibara in het wild hebben gezien.
En tot slot de warme, vochtige, tropische jungle bij de Iguazú/Iguaçu watervallen die zowel van de Argentijnse als de Braziliaanse kant een uniek, geweldig schouwspel zijn.

We hebben genoten van weer een stuk prachtige diverse natuur van deze aarde, de andere cultuur in dit land en weer bijzondere beestjes gezien en zijn blij dat we dit alles hebben mogen ervaren.
En tegelijk anderen een beetje mee hebben kunnen laten genieten.

Adiós Argentina!