Salta met de Franse slag

Regelmatig beleven of zien we iets en dan zeggen we er al bij: "Dit moeten we zeker onthouden voor in het verslag." En heel soms maak ik zelfs een notitie om me eraan te herinneren hoe ik hetgeen wat ik op dat moment zie het beste in woorden kan beschrijven.
Anders zou het na zo'n dag als gister zoiets worden van: "het was een lange rit met veel verschillende bergen."
Lekker kort, dat dan weer wel. Maar je kan je er weinig bij voorstellen.

Vandaag hadden we ook weer zo'n moment van : "Dit moet in het verslag."
We waren naar het centrum van Salta en de centrale Plaza gelopen waar rondom diverse mooie, oude panden staan. Steeds hoorden we een harde omroep stem uit een luidspreker, maar kunnen niet achterhalen waar het vandaan komt. Dan weer harder, dan weer zachter.
Na enige tijd komen we er achter dat het uit een vliegtuigje komt dat regelmatig over het plein heen vliegt.
Het zal wel met reclame of verkiezingen te maken hebben en we kennen het wel van langsrijdende auto's of brommers met grote speakers, maar uit een vliegtuig... die kenden we nog niet.

Verder werden we vooral lastig gevallen door de vele straatverkopers met thee, sokken, rozenkransen en meer rotzooi. Gelukkig droegen we geen leren schoenen, dus lieten de schoenpoetsers ons wel met rust. En rondom het plein wemelt het van de uitstallingen met zonnebrillen en speelgoed.
Als je dat allemaal negeert is het wel een gezellig plein met alweer een groot standbeeld in het midden, tropische bomen en bloemen en veel gezellige bedrijvigheid.

De lokale bewoners zijn hier duidelijk te herkennen aan hun donkere uiterlijk wat veel van de oorspronkelijke inca's heeft. De rest van de mensen op straat is een mengelmoes waaraan niet duidelijk is te zien of het Argentijnen of toeristen zijn. (Op een uitzonderlijke over the top toerist na dan) en er lopen opvallend veel schoolklassen.
We kuieren wat rond en pakken een terrasje.

Ineens wordt het een stuk rustiger om ons heen. Duidelijk siësta tijd. Iedereen die geen verdere verplichtingen heeft trekt zich even terug.
Wij waren van plan om de middag luierend in de zon door te brengen, maar helaas is die zon nu verdwenen.
Dan een mooi moment om een museum in te duiken. Deze heeft een tentoonstelling met gemummificeerde inca kinderen die ooit hoog in de Andes zijn geofferd en achtergelaten en pas kort geleden zijn gevonden. Door de hoogte en koude lucht zijn ze volledig in tact gebleven. Erg indrukwekkend.

Daarna is het wel tijd voor onze siësta. Maar als we even rustig op
bed willen liggen wordt onze rust bruut verstoord door een groep luidruchtige nieuwe gasten, Nederlanders.
Zoveel Nederlanders zijn we eigenlijk nog niet tegen gekomen. Het zijn vaker Fransen..
Als we dan toch niet kunnen slapen gaan we maar een biertje halen. We lopen de kamer uit en wie staan daar voor ons...... (dat mogen we van de crew nog niet bekend maken, maar ze maken dus ook een reis door Argentinië, hoewel dat in de media al wel bekend was) ;)
Ongelofelijk, wat een toeval. In dit enorm grote land zit je net in hetzelfde hotel. Heb je even voor mij... Want hier moeten we echt een momentje van bijkomen met een Salta biertje.

Voordat ik kon vragen of zij nog een goed restaurantje wisten, waren ze alweer vertrokken dus zijn we zelf maar weer op zoek gegaan. Als we om 20:15 aankomen, vroeg voor Argentijnse begrippen, nemen we vast even op het terras plaats terwijl binnen nog gedweild wordt.
We maken een keuze uit de grote wijnselectie en de menukaart. Inmiddels begrijpen we er steeds meer van, maar het is ook zo saai om steeds lomo (biefstuk) te bestellen dus gokken we nu op wat anders en hebben met onze halve woorden Spaans een leuke 'communicatie' met de ober en een kijkje in de keuken waar de grote stukken vlees ter plaatse worden gehakt en op de houtskool grill belanden. Het wordt Parilla Entraña.
Wat blijkt een platgeslagen biefstuk, geserveerd op een grillpan en in de hoeveelheid dat je er makkelijk met 2 of meer van had kunnen eten.
Het gaat niet lukken om dit alles en Papas Fritta's op te krijgen, maar het smaakt ontzettend goed en we doen een dappere poging.
Na het eten wagen we ons weer op de oversteek van de drukke weg, puffen de stijle weg op naar het hotel en hebben even tijd nodig om uit te buiken.