Weg vol avontuur

Als je genoeg close-ups denkt te hebben gehad gaat het toch 's nachts nog door. Midden in de nacht worden we wakker van een nijlpaard dat naast onze huisjes loopt te grazen en daarbij luidruchtig kauwt. Hij is zo dichtbij dat het bijna lijkt alsof hij aan je kussen knaagt.

Na de ietwat korte nacht maken we ons klaar voor een lange rit naar het noorden.
We verwachtten wel dat de wegen in Zambia slecht zijn, maar het avontuur wat we vandaag beleven verraste ons.
We rijden het hobbelige zandpad door het natuurgebied van South Luangwa af en verwachten dan op een iets meer doorgaande weg te komen voor de rest van de rit.
Maar dat is toch niet het geval.
8 Uur lang rijden we over niets meer dan een karrespoor van zand en modder.
De kuilen worden steeds dieper en regelmatig maken we een diepe duik door een greppel of droge rivier.
Gelukkig weet Paul hier handig doorheen te sturen.

Het landschap veranderd af en toe en doet ons nog het meest aan herfstbossen denken met kale bomen en afgevallen bladeren op de grond en onderweg naar Luambe passeren we vele dorpjes vol kleihuisjes met rieten daken en zwaaiende kinderen. En hier doorheen kronkeld het bospad dat wij volgen. Hoe verder we gaan hoe meer we het gevoel krijgen dat we diep in de Afrikaanse wildernis terecht zijn gekomen. Behalve wat lokalen op fietsen komen we de hele route slecht 5 auto's tegen. En dan wordt het ook al even lastig passeren op het smalle pad.

De gps helpt ons de juiste route aan te houden want een vaste weg doen ze ook niet aan. Vanwege onbegaanbare stukken tijdens regenval wordt het pad regelmatig een stukje verlegd en is het dus ook voor Paul af en toe zoeken naar het juiste pad.
Wanneer we bij een dorpje toch even de afslag missen eindigen we echt letterlijk midden tussen de hutjes en stuurt Paul de wagen al zigzaggend tussen de huisjes en mensen door opzoek naar het doorgaande pad. Daarbij rijden we iets te krap onder de mangobomen door waardoor de auto de mango's uit de boom slaat. Het hele dak ligt vervolgens vol met mango's met als gevolg dat tijdens het volgende stuk dat we rijden bij elke hobbel de mango's op het dak heen en weer rollen of van de auto afvallen. We laten een spoor van mango's en een iets verbaasd dorp achter ons.

Hoewel het een lange rit is vervelen we ons niet en hebben lol door de avontuurlijke route waarbij we op een eindeloos off road circuit beland lijken te zijn.
Even grappen we nog dat er misschien we een prachtige asfaltweg naar het noorden loopt, maar Paul ons express over dit karrespoor heeft meegenomen. Maar dit is dus echt de enige doorgaande weg hier.
En het wordt nog extremer als het pad door heftige regen een en al glibberige blubber is geworden. We slippen door de bochten en het is elke keer spannend als we door de zoveelste riviergreppel moeten oversteken.
Het is een grote achtbaan.
De grootste uitdaging komt bij de grote rivier. Hier is normaal een pontje, maar die vaart vanwege de lage waterstand niet.
Dan zit er niets anders op om door het water de overkant te bereiken.

Van de weinige auto's die deze route volgen komen er heel toevallig 2 van de overkant en kunnen wij mooi dus eerst zien hoe zij de oversteek gaan maken. Met enige moeite komen ze door het water, maar dan blijft de tweede auto hangen op de steile helling erna. Uiteindelijk zakt hij steeds verder weg in de dikke modder.
Paul verzekerd ons dat onze Landrover de oversteek wel kan maken dus gaan we ervoor.
En inderdaad, het water gutst over de auto heen, de motor ronkt, we glibberen en schudden alle kanten op en komen dan aan de overzijde van de steile oever weer boven.
Gelukkig hebben wij een geschikte auto en een meer dan geschikte chauffeur.

Het laatste stuk van de route is door de regenval het zandpad inmiddels veranderd in een smal riviertje. Vergeleken met het toch al avontuurlijke begin van de route is het nu een echt extreem off road ervaring geworden waar Dakar niets bij is. Om nog een beetje bijtijds aan te komen heeft Paul ook nog flink gas er op en wij worden alleen maar enthousiast (op voor sommigen wat angstige momentjes na).

Als we dan eindelijk bij het afgelegen en primitieve Buffalo Camp aankomen hebben we vandaag misschien amper wildlife gezien, maar wel the wild-life ervaren.

We komen even bij van deze wilde rit in de geweldige rieten hutjes waarvanuit we vrij uitzicht hebben op de rivier. En dan bedoel ik echt vrij, want in de hele voorgevel zit geen raam. De badkamer is ook buiten onder de open lucht slechts omringd door rieten matten. Puur natuur in een afgelegen stukje Zambia.
Hoewel we moe zijn maken we toch nog een korte avond-gamedrive bij zonsondergang. Terwijl we met een biertje naar de rode zon kijken die in enkele seconden naar beneden zakt, roept de gids ineens dat we snel moeten instappen.
Hij wijst ons op een neushoorn in de verte. We rijden erheen, maar helaas is hij van ons af gelopen en verdwenen.
Het is bijzonder dat we de neushoorn hier gezien hebben omdat hij hier was uitgestorven. Alleen in dit gebied zijn er een paar jaar geleden een paar nieuwe dieren uitgezet en hebben zich inmiddels uitgebreid tot zo'n 40 stuks. Ze worden zelden gezien en die mazzel hadden wij dan wel.
Het toetje van deze avontuurlijke dag.
En hierbij is ook de big 5 voor ons compleet.
We zijn hier nog geen week en hebben de olifant, buffel, leeuw, luipaard en neushoorn gezien.