It's a rainy day, hallelujah

Bij het vroege wakker worden horen we de regen nog op het dak tikken, dus maken we geen haast en kunnen nog even blijven liggen. Uitgeslapen staan we op, zetten koffie in ons eigen kleine keukentje en drinken de koffie uit een soepkom. Geen idee of dit het normale formaat is, maar kleiner kunnen we in ons huisje niet vinden.

Voor een ontbijtje wandelen we naar de pier waar we neerstrijken bij een beachbar die een enorme keuze aan verse smoothies en lekkere en gezonde ontbijtjes serveert. Net als wij daar aankomen staat een Amishman, met bakkebaarden, grijze boeren blouse en zwarte broek zijn groente te verkopen aan de eigenaresse van de beachbar. 

Er leven best wel wat Amish in Belize die hier de ruimte hebben om ongestoord hun teruggetrokken en achterhaalde levenswijze er op na te houden. 

De jonge man ziet er uit alsof de tijd heeft stil gestaan en zijn aanwezigheid in dit toeristische stranddorp vormt een groot contrast met deze omgeving vol hippe strandtentjes.

Na het late ontbijt wandelen we rond door het dorp wat nog erg rustig is, de echte drukte komt pas in de kerstvakantie. Nu lopen er voornamelijk wat typische Amerikanen rond. Mannen met een stevig postuur en zo'n typisch kort grijs baardje en vrouwen die zo ordinair knauwend Amerikaans spreken. Nou ja, lopen doen ze niet veel. Ze verplaatsen zich voornamelijk in golfkarretjes of dikke pick-up trucks.

Wij vinden het juist lekker om een beetje rond te wandelen over het wandelpad tussen de winkeltjes en strandtentjes door. Weliswaar gewapend met een paraplu. En eerlijk gezegd hadden we nu ook liever in het zonnetje op het mooie strand tussen de palmbomen gelegen, maar het weer zit helaas niet echt mee.

In de middag is het wel eventjes droog en dan is het ook echt meteen goed warm en begint alles wat meer te leven, maar helaas is dat van korte duur.

We houden de weersverwachting nauwlettend in de gaten en hoewel het in de avond wat droger zou zijn, kunnen we op een gegeven moment in de overdekte strandtent de muziek niet eens meer horen door de harde regen die op het golfplaten dak klettert.

We zijn neergestreken in de Barefoot Bar waar we de omvangrijke menukaart met cocktails afwerken en smikkelen van nacho chips met makreeldip (echt eentje om te onthouden en thuis moeten proberen na te maken!!) 

Er is, in tegenstelling van wat we op internet hadden gelezen, geen carribische live muziek vanavond dus wandelen we nog even een stukje verder.

Bij de volgende bar is wel live muziek van een Amerikaan die noet al te best op zijn gitaar speelt en erbij zingt. We bestellen een drankje en geven het een kans. 

We zijn de enige gasten en daardoor is het een beetje sneu voor hem. Zijn vrouw zit er ook al wat verveeld bij en het is zo slecht dat het daardoor voor ons juist grappig is. 

Gelukkig is zijn repertoir maar kort en wordt daarna UB40 op de boxen ingestart. Dat past meer bij de caribische sfeer hier en is sowieso beter aan te horen. Met een concert van kwetterende kikkers op de achtergrond hebben we de tropische vakantie vibe weer terug en bestellen nog een cocktail. 

Maar oh nee, het was niet het einde maar slechts een pauze. Het volgende deel van deze onfortuinlijke hobbyist wordt ook nog aangevuld met een mondharmonica. Het geheel klinkt net wat te schel om prettig te zijn. Maar ach, de arme man doet zijn best en wij kunnen er om lachen.

Ondertussen eten we gefrituurde krab met aardappel sliertjes. Ook geen culinair hoogstandje, maar voor nu een prima maaltijd want veel honger hebben we niet na een luie dag. 

Het personeel is wel super aardig en zorgzaam en alle locals die je op straat tegen komt zeggen je vriendelijk gedag. Dat geeft dit 'dorp' wel een hele fijne sfeer. Maar toch bekruipt ons een gevoel van 'net niet' .

Misschien dat de sfeer heel anders en levendiger is als de zon volop schijnt en je op het prachtige strand kunt liggen, maar nu heeft het wat weg van een toevluchtsoord voor sneue Amerikanen die hier de winter onderbreken en hun geld uitgeven aan vertier en drank, en de lokale arme bevolking die aan lager wal en aan de drank is geraakt.

Terwijl we temidden van dit aan de bar zitten en ons verwonderen over de rare geluiden die de kikkers in de diepe waterplassen maken (en dit geluid ondertussen in woorden proberen uit te drukken om het te kunnen beschrijven, maar dat lukt niet) zien we ook nog ineens een wasbeer verschijnen die via het dak de keuken in probeert te sneaken. 

Voor ons bijzonder om hier te zien, aangezien juist hier op het schiereiland niet veel ongerepte natuur meer over is. Volgens de barman niets abnormaals. Er leven volgens hem hier zelfs meer wasberen dan mensen. 

Die beesten zijn slim en komen op het makkelijke eten af.

Na genoeg cocktails en biertjes houden wij het voor gezien en wandelen terug naar ons huisje. 

Opnieuw hopen we op beter weer, want morgen willen we gaan snorkelen....