Lazy Sunday

We hebben een echte Lazy Sunday vandaag. 

Het zonnetje schijnt gelukkig volop en het is zelfs extra warm. 

Dat is al des te meer een reden om het rustig aan te doen. 

Voor het ontbijt wandelen we naar een strandtentje. Maar we zijn zelfs zo traag en laat vandaag dat we al te laat zijn voor het ontbijt en we de lunchkaart krijgen. 

Op zich maakt dat niets uit, want alle soorten maaltijden worden hier de hele dag door gegeten als we de menukaarten zo zien. Van lichte snacks tot aan complete maaltijden met rijst en bonen. 

Dat laatste hoeven wij zeker niet als ontbijt. 

Wij houden het op een broodje tonijn met een fris sapje erbij.

Helaas gaat de eerste keus niet lukken want de Kokossap is op. Hoe dat kan is bijzonder aangezien het hier overal vol hangt met kokosnoten. 

Ook de bananen zijn op. 

Misschien is de boom-klim-man vrij vandaag.

Dan wordt de keus een zuurzak- en een zeewier shake.

Zeewiershake is hier een specialiteit en ook erg gezond én lekker. 

Je zou zeggen dat er ook zeewier genoeg is. Maar het drankje is zelfs zo populair geworden dat er nu speciale zeewier kwekerijen onder water zijn. 

Na het zeewier te koken wordt het een soort creme, gemengd met melk, vanilleijs en nootmuskaat smaakt het heerlijk.

De strand-hark-man werkt wel op zondag en maakt het strand weer mooi schoon. Maar dat blijkt 'schone schijn'. 

Vol verbazing kijken wij hoe hij al het blad, zeewier en plastic afval bij elkaar harkt, een gat in het zand graaft en daar al het afval in verstopt!

Het gat wordt weer dicht geharkt waarna het er keurig netjes uit ziet. 'Onder het tapijt schuiven' krijgt hier een letterlijke betekenis. 

De overheid van Belize heeft de laatste jaren belangrijke afspraken gemaakt voor het beschermen van zijn riffen en bijzondere onderwaterwereld, maar in de praktijk gaat dat toch nog wat anders.

Bij een deel van de bevolking is het wel doorgedrongen dat het echt nodig is.

Zo zijn er tussen de vrolijke bordjes van strandtenten en leuke uitspraken ook door het hele dorp zelf beschilderde bordjes te vinden waarop men wordt gevraagd om afval niet zomaar te dumpen. Maar daar hebben helaas vele bewoners nog geen boodschap aan. En met het nog volop gebruiken van plastic bekers, rietjes en dit soort wegmoffel praktijken door de goed verdienende horeca is er nog een lange weg te gaan.

De rest van de dag brengen we al luierend op het strand voor ons huisje door. 

Een tekst die ik ooit tegen kwam en ik als mijn motto ben gaan beschouwen is: 'ultiem geluk is een compromis tussen droom en werkelijkheid'

Ik moet hier aan denken terwijl ik in de warme zon, onder een palmboom, heerlijk lig te schommelen in een hangmat met de wind die door de palmbladeren ritselt en met de golven van de zee op de achtergrond. 

Als dan ook nog mijn eigen beachboy mij een zakje M&M's komt brengen ben ik ultiem gelukkig!

Niks geen droom of compromis. 

Ok, laten we eerlijk zijn. De werkelijkheid is wel dat we in ons grauwe, drukke thuisland dagen- en nachten lang in de overvolle stad hebben moeten werken om deze prijzige reis te kunnen realiseren. 

Maar daar moeten we nu nog even niet aan denken. Ik schommel nog even door en voel me ultiem gelukkig. 

's avonds lopen we het vrij stille wandelpad over om ergens wat te gaan eten. Midden in de jungle vonden we het heerlijk om nagenoeg de enige gasten te zijn, maar hier op zo'n strandbestemming met allemaal beachbars en restaurants is het wel wat vreemd. Er zijn wel wat mensen, maar waar die zitten....?

Als we langs de tourorganisatie lopen waarbij we voor morgenochtend een tour hebben geboekt krijgen we helaas te horen dat de tour niet door kan gaan wegens te weinig deelnemers. 

Dat is even flink balen. 

Maar gelukkig weet de aardige man een kennis te regelen die morgen wel zijn bootje wil laten varen voor slechts 2 personen. 

We krijgen een telefoonummer en de afspraak dat we ons morgenochtend melden bij het benzinestation.... 

Nou maar zien of deze Beliziaan zich wel aan de afspraken houdt.