Black Rock

Zoals gezegd, het wekkertje ging vroeg vandaag. 

Snel wat kleren aan getrokken en met een kop koffie er bij vogeltjes kijken vanaf het platform van het restaurant. 

En inderdaad, nu zijn er al wat meer. Hun ontbijtje van fruit restanten uit de keuken wordt op een plank opgediend en dat lusten ze wel. Een gids van de lodge verteld er bij welke soorten we zien, maar die namen zijn niet te onthouden. 

Ondertussen neem ik zelf ook een ontbijtje, geweldig wakker worden toch met dit uitzicht! Je kunt er uren naar blijven kijken. Want net als je denkt dat er even niets te zien is, komt er wel weer een nieuwe nieuwsgierige gast.

Als de kleine vogeltjes weg zijn komen 4 Aracari's aangevlogen om ook nog wat te smullen. Die soort heb ik dan wel onthouden, want dat zijn de Toukan-achtige vogels die we eerder bij ons huisje hebben gezien. 

Tot slot als kers op de taart, nou ja eigenlijk meer fruitschaal in dit geval, verschijnt een Coati. Een neusbeurtje, dat een beetje lijkt op een wasbeer met een puntige snuit, die kennelijk ook heel goed weet dat hier lekkers te halen valt. 

Dat was het vroege opstaan wel waard.

Helaas voelt Richard zich vandaag niet zo lekker, dus besluiten we bij de lodge te blijven. 

Maar op deze mooie plek omringd met jungle kan je je prima vermaken. Lekker chillen in de hangmat is geen straf, hoewel rustig liggen vaak niet lukt omdat je bij elk ritsel of tjirp geluidje wel weer de drangt voelt om op te kijken. Toch even zien wat voor vogel of beestje het is. 

Ineens klinkt er een angstaanjagend hard gegil uit de vallei alsof er een vrouw in nood is. Het geluid herhaald zich een paar keer. Wat het precies is kunnen we niet achterhalen, maar het moet een bijzondere vogel geweest zijn. 

In de middag maken we nog een korte wandeling langs de rivier waar we vanaf ons huisje op uit kijken. We zien weer een Agouti door de bosjes scharrelen en komen tot de conclusie dat het toch het meeste lijkt op een grote cavia met langere poten en het hoofd van een eekhoorn. Boven op een enorme rots ligt een hele mooie, grote oranje leguaan van de laatste zonnestralen te genieten en dan beginnen de brulapen op de berghelling aan de overkant weer met hun geschreeuw. Vlak voordat het donker wordt nog even duidelijk maken wat hun territorium is.

Als je dan denkt dat het daarna rustig is, dan heb je het mis. Zodra het donker is starten de nachtelijke serenades van onophoudelijk piepen, knarsen en zoemen van kikkers en insecten zoals Cikaden, sprinkhanen en dat soort spul. Hoewel het allemaal piepkleine beestjes zijn zorgen ze met z'n allen voor een flink concert. Af en toe aangevuld door het kussende geluid van een kleine gekko, ons geliefde diertje die we liefkozend Plakkie noemen. 

Thuis zou ik bij deze geluiden denken aan het snerpende geluid van iets dat aanloopt, het piepen van een of ander apparaat en het scherpe zoemende geluid van de verkeerde radiofrequentie. En zou ik me er vreselijk aan storen. 

Hier kunnen we er alleen maar van genieten. 

Vlak bij het restaurant wijst een van de medewerkers ons nog op een dikke pad en een Red Eye Tree Frog. 

Zo hebben we op een dagje 'niks' doen toch weer een hele hoop gezien. 

Met veel rust, speciale sapjes en kokoswater vol vitaminen en mineralen, wat door het bezorgde personeel is meegegeven, voelt Richard zich gelukkig weer beter. 

Hopelijk kunnen we morgen weer buiten de lodge op avontuur.

Nu lekker op tijd slapen.

Maar wacht.... is dat nou de buurman die enorm ligt te snurken? 

Nee, het is een brulaap die zich ook nog even moet laten horen.