Gaucho's

We verlaten El Calafate en werpen nog een laatste blik op het blauwe Lago Argentino meer terwijl we opstijgen.
In 3 uur vliegen we weer naar een ander deel van Argentinië voor ons paarden en buitenleven avontuur.
En wat een verschil!

Geheel in stijl staat een man met donkere haren, een Chino broek, overhemd en bijbehorende typische gaucho pet, die als een pannenkoek op zijn hoofd ligt, ons op te wachten. Over de moderne asfaltweg rijden we van de grote stad Cordoba weg en trekken de heuvels in.
Het is zeker 25 graden en de heuvels om ons heen staan vol groen en bomen. We zijn in een compleet ander landschap en klimaat beland.
Na enige tijd stappen we over in de auto van de eigenaresse van Estancia Los Portreros waar we naar onderweg zijn.
Haar 4x4 komt wel over het hobbelige zandpad dat door hun giga landgoed loopt. Links en rechts staan al wat koeien en paarden van hun luxe, vrije leventje in deze uitgestrekte bergen te genieten.

Alsof we niet alleen een klimaatreis hebben gemaakt schieten we bij aankomst ook honderd, of meer jaren, terug in de tijd.

Verspreid over de kern van het landgoed liggen witte gebouwtjes met verandas, het heeft de Spaanse hacienda stijl. De familie die deze estancia ergens in de 17e eeuw is begonnen is Brits, en dat is aan de huidige generatie eigenaren duidelijk te horen.
De medewerkers die zich om het huis bezig houden allen gekleed in chino's, overhemd en bijpassende pet. Wat eerder wat Frans aandoet.

Onze kamer in een van de witte gebouwtjes, waar ook de woonkamer, eetkamer en keuken is, is volledig ingericht met antieke meubels en een antieke badkamer. Zo zijn ook alle andere vertrekken met een traditionele keuken waar de pannen aan het plafond boven het houtgestookte forneus hangen.
Wat een sfeer.

In de middag drinken we naar goed Engels gebruik een kopje thee met cake op de veranda en kijken, samen met de eigenaren en 3 andere gasten uit over de tuin vol bomen, bloemen, yucca's, cactussen en 9 honden die allemaal wel een knuffel willen.
Op de heuvels, die tussen het Andes gebergte en de vlakke pampa's liggen, zien we de paarden en koeien lopen.
We genieten nu al van al het groen, de vogels en de rust op deze bijzondere plek en denk dat we ons hier helemaal thuis gaan voelen.

Dat gevoel wordt nog meer als we een koksmuts en schort krijgen en samen met Kevin en de andere 3 gasten de keuken in gaan om zelf ons eten te bereiden. Althans een poging doen. We maken brood en empanadas, soort met vlees en tonijn gevulde pasteitjes. De meest bijzondere creatie van dit dichtgevouwen deeghapje wint de competitie dus we doen allemaal ons best om er iets bijzonders van te vouwen. Met de nodige wijntjes, rosé, wit en rood erbij wordt het maken en eten met de nodige sarcastische grappen van Kevin erbij een gezellige samenkomst. Daarna praten we nog een tijdje na met de 3 engelse gasten die morgen vertrekken, Kevin de eigenaar en Philipine, een Belgisch meisje die hier als vrijwilliger een paar maanden werkt totdat het tijd is om ons bedje op te zoeken.